Salland Deze Week: Laat het blad liggen, de natuur weet zelf wat ze doet

Laat dat blad gewoon liggen. Het composteert vanzelf. Wat wij zien als rommel, is voor de natuur het begin van nieuw leven.

Afgevallen blad vormt een beschermende deken over de bodem. Het houdt vocht vast, voorkomt dat de grond uitdroogt, en beschermt wortels tegen vorst. Regenwormen, pissebedden, miljoenpoten en talloze micro-organismen zetten die bladeren langzaam om in humus: voeding voor planten, struiken en bomen.
Wie het blad weghaalt, haalt letterlijk de voeding van de natuur weg.

Een gazon met blad is gezonder dan een gazon zonder

Veel mensen vrezen dat hun gazon “verstikt” onder het blad. Dat valt reuze mee.
Een beetje blad op het gras is helemaal niet erg — sterker nog, het maakt het gazon biodiverser. Een biljartlaken van kort gras is een monocultuur waar nauwelijks iets leeft.
Een gazon waar bladeren mogen blijven liggen, wordt juist losser van structuur, krijgt meer wormen, meer schimmels, meer lucht.

En ja, het wordt misschien wat minder egaal groen.
Maar onder die natuurlijke mulchlaag wortelt het gras dieper, verdraagt het beter droogte, en blijft het in de zomer langer fris.
Wie natuur een kans wil geven, hoeft dus niet méér te doen — maar juist mínder.

De verborgen wereld onder het blad

Onder die ogenschijnlijk dode laag blad schuilt een wereld vol leven.
Ecoloog Pallieter De Smedt beschrijft de strooisellaag — de laag van bladeren, takken en verterend hout — als een bruisende stad van bodemdiertjes.
In één handvol bosgrond leven tot wel vijfhonderd regenwormen, duizenden pissebedden en tien miljard microscopisch kleine wormpjes. Zij eten, breken af, verteren en bouwen daarmee de bodem op.

Dat doen ze allemaal samen: de grote dieren versnipperen het blad, de kleine maken er fijne stukjes van, en bacteriën en schimmels voltooien het proces. Wat overblijft, is een losse, voedzame grond waar planten en bomen in kunnen wortelen.
Zonder dat proces zou elk bos, elk park en elke tuin uiteindelijk verstikken onder zijn eigen blad.

Dus als we de bladeren in de bladbakken schuiven, halen we het hart uit het bodemleven. We onderbreken de kringloop die de natuur al miljoenen jaren zelf regelt — gratis, efficiënt en zonder subsidie.

Laat het dus liggen

De natuur heeft geen bladblazer nodig.

Wie de bladeren laat liggen, helpt de regenworm, de pissebed en de schimmel.
En die helpen op hun beurt de boom, de struik en het gras.

In plaats van te vegen, kunnen we ook gewoon even stil blijven staan.

Kijk naar dat bladerdek — het glanst, het ruikt naar aarde, het leeft.

En bedenk dan: alles wat hier vergaat, is volgend voorjaar weer nieuw leven.