Iedereen staat op een bepaalde manier ‘in het leven’. Omdat er in zoveel hoofden ook zoveel zinnen zitten, is er geen mens identiek aan een andere mens. Ieder heeft zijn eigen capaciteiten en in de maatschappij van tegenwoordig in Nederland is de nadruk wel erg komen te liggen op de intelligentie. Daar moeten we het van hebben als we willen meetellen in de samenleving. Mensen die geen actieve rol in het arbeidsproces vervullen worden al snel weggezet als profiteurs.
Neem nou mevrouw Zijn en meneer Hebben. Ze hebben een relatie maar dat gaat niet zonder slag of stoot. Voor meneer Hebben draait de wereld om de economie en voor mevrouw Zijn is het vreedzaam samenleven het belangrijkste in het leven. Dat verschil uit zich het duidelijkst als ze eenmaal per vier jaar het stemhokje bezoeken. De stem van Hebben gaat al sinds jaar en dag naar de partij die onder het mom van Vrijheid en Democratie een beleid voert van eerst-ik-dan-jij. Mevrouw hebben geeft haar stem al jaren aan de partij die volgens haar het meest sociale beleid voor ogen staat.
Dankzij meneer Hebben beschikt de familie over een appeltje voor de dorst dat geparkeerd staat op een beleggingsrekening bij een bank. Volgens mevrouw Zijn kunnen ze daarvan af en toe best iets missen voor een goed doel.
Wat dan doorgaans volgt is de strijkstok-discussie: veel goede doelen hebben directeuren die jaarlijks een behoorlijk salaris krijgen bijgeschreven. Het kan zijn dat ze dat ook wel waard zijn omdat ze de wegen kennen om veel geld los te peuteren bij u en mij. “Dat mag best wat kosten” zegt hij. “Maar het had ook aan het goede doel besteed kunnen worden…” zegt zij op haar beurt.
Het zal duidelijk zijn dat dit een schier onoverbrugbaar verschil van inzicht is. Er zit voor mij een vraag achter: hoeveel mag er aan de strijkstok blijven hangen? Is er dan voor u een grens? Als er meer dan vijftien procent achterblijft bij de organisator van de actie, stopt u dan met geven? Wat doet u als er maar vijftig procent overblijft voor de mensen voor wie de inzameling is bedoeld? Voel ik mij bekocht als ik tien euro doneer en er maar drie euro op de plaats van bestemming aankomt? Geven zou niet afhankelijk moeten zijn van de betutteling van de ontvanger: je krijgt alleen iets van mij als je het besteedt aan een doel dat ik goed vind.
Lastig, lastig, lastig om de strijkstok buiten beeld te houden en te focussen op de mensen die het nodig hebben.
