In nog minder dan a split second stond hij achter mij… F. van 2, ons `ikhoudvanknopjesindrukken` kleinkind, logeert bij ons. In onze familie hoort daar soms een bezoekje aan de gezellige kringloop in Wijhe bij.
Tijdens één van deze uitjes scoorden wij een gave brandweerauto voor F. Hij was er superblij mee. Ik relativeerde zijn buit; F, `deze is voor alle kinderen om mee te spelen bij opa en oma`. Hij knikte natuurlijk braaf; het is een slim kind. ‘Heb ik weer mooi een stevig onderhandel moment met zijn neefje van drie jaar uitgespaard’ denk ik hoopvol tegen beter weten in. “Buurman en buurman”, zoals wij het duo noemen, kunnen meestal prima met elkaar door één deur, de ikke en nee fases gaan nu ook weer niet helemaal ongemerkt aan hen voorbij.
De blusauto doet zijn naam eer aan. Het ding maakt een tatuta decibel herrie. F. imiteert dit geluid vervolgens vrolijk nog harder. Onze frustratietolerantie is best groot. Die van M. is iets minder ruim dan de mijne. M. houdt zich meestal kranig in; er wordt immers prachtig gespeeld door F. Als oop en oom weten wij dat deze speelmomenten sneller voorbij gaan dan je denkt. We nemen het lawaai op de koop toe.
Vandaag speelt F. opnieuw super gefocust met zijn auto. Het blijft dit keer echter opvallend stil want inmiddels heeft hij de sirene al zo vaak laten gaan dat hij het knopje niet meer indrukt. Alles went, ook voor onze peuter. M. en ik genieten samen van de stilte die er nu in de kamer heerst. Heerlijk.
F. gaat helemaal op in zijn spel. Er ontstaan grote branden met reddingen door paw patrol en consorten. Ik geniet op afstand mee en besluit koffie te gaan zetten. Zachtjes sta ik op om F. niet te storen in zijn spel.
`Mmmm .. koffie met de pas gekochte gevulde koeken er bij` denk ik bij mezelf. Ik haal het pakje met het lekkers uit de keukenlade en maak het open. Dit geeft een zacht ritselend geluid. Ik besef dit te laat want werkelijk sneller dan een bliksemschicht staat F. ineens achter mij. `Omaaa… wat heb jij daar??? `Goeie genade’ roep ik uit, ‘hoe kan dit zo snel?’
Dan kom ik erachter dat alle kleintjes, F. niet uitgezonderd, helemaal gespitst zijn op de spannende geluiden die uit onze keuken komen. Ondanks hun diep geconcentreerde spel hebben zij hun antennes daar continue op afgestemd. Uit deze hotspot, onze keuken, komen altijd de lekkerste dingen. De hele onderste laag van de piramide van Maslow bevindt zich gewoon in mijn onderste keukenla!
Daar kunnen geen duizend firewagens tegenop. We hebben er smakelijk om gelachen met koffie en gevulde koek.
F. smulde voldaan mee, `Gezellig hè opa en oma?`
Website Proper Art
