Vertel eens, “eet je kamelenvlees?” of “nou, hebben jullie veel bezienswaardigheden in Syrië?” Deze vragen worden mij vaak gesteld. Ook Syrische vrienden vertellen mij regelmatig dat hen hetzelfde overkwam.
Ik kan zo’n vraag alleen maar beantwoorden met dat ik, buiten op televisie, nog nooit een kameel heb gezien. Behalve in Nederland, net na mijn aankomst bij een boerderij in de buurt.
Maar om een beetje te dollen, antwoordde ik lachend ” ja we hebben er veel, dus ik reed er vroeger, op samen met mijn broer reden wij erop naar school.” Vervolgens kopieerde ik een foto van een oude man die een kameel voorttrok. Deze heb ik toen vergroot, ingelijst en opgehangen aan de muur van de woonkamer in mijn huis! (Zie hierboven)
Ik moest altijd inwendig lachen als ik de foto zag en toen een vriend die op bezoek kwam ook weer die vraag stelde, kon ik naar de foto wijzen! En misschien dat sommigen vrienden de foto zagen en het daarom niet nodig vonden de vraag te stellen omdat het bewijs immers aan de muur hangt!
Dit verhaal vertel ik om een voorbeeld te geven van de misvattingen die bestaan tussen samenlevingen op grote afstanden van elkaar en dus geografisch en cultureel gescheiden. Eén en ander werd vastgelegd in de boeken van oriëntalisten, die het Oosten alleen in stereotiepen wilden zien. Over sultans en de harems, maar ook de over de politieke en religieuze gebruiken in het Oosten, die het Westen dan weer graag afschildert als een grijze materiële samenleving.
Misvattingen
Tussen een land als Nederland en een land als Syrië of de landen van het Midden-Oosten in het algemeen, zijn er grote culturele verschillen. Als een burger die daar vandaan komt en nu hier kwam wonen en die veel interesse kreeg in dit onderwerp, ontdekte ik veel echt grappige misvattingen!
Vooral die meningen die in belachelijke mate volledig tegengesteld zijn aan de realiteit, Bijvoorbeeld geloven veel Nederlanders dat vluchtelingen heel serieuze en niet grappige mensen zijn en omgekeerd denkt de vluchteling dat zelfde over Nederlanders!
De reden voor deze misvattingen is te wijten aan onwetendheid van de ander, gevoed door de media, die vaak een onjuist beeld geven.
Met deze voorbeelden wil ik niet generaliseren, er zijn genoeg Nederlanders en Syriërs die zich wel meer verdiept hebben en dergelijke vragen niet stellen.
Opvoeden van kinderen
Een flagrant voorbeeld van misvattingen: in het Oosten denken mensen dat Nederlanders niet voor hun kinderen zorgen en geen warm gezinsleven leiden. Ze denken dat de kinderen in het Westen op hun achttiende het huis uit moeten en de ouders vanaf dan zich niet meer met hen bemoeien. Ik weet nu dat de waarheid tegenovergesteld is.
Aan de andere kant denken veel Nederlanders en andere westerlingen dat oosterlingen ook niet veel om hun kinderen geven, ze baren er immers zo veel! Ze zouden niet om hun kinderen en hun opvoeding geven en deze negatieve beelden overheersen vaak het TV- nieuws.., een gammele tent met een vermoeide vrouw ernaast met een groot aantal halfnaakte kinderen om zich heen. Maar ook hier is de realiteit meestal tegengesteld!
Wanneer je op het punt komt dat je beide zienswijzen begrijpt, kun je er hartelijk om lachen!
Omgang met buren
De oosterse emotionele samenleving, die wordt gedomineerd door symbiotische relaties tussen buren en onderling verbonden familierelaties, meent dat de samenlevingen in het Westen en Nederland net zo werken. Maar vervolgens blijkt dat het samenlevingen zijn waarin er weinig relatie of interactie is tussen buren, waarin elke persoon alleen in zichzelf geïnteresseerd is en helemaal niet om zijn buurman geeft, zelfs wanneer deze zou overlijden in het huis naast hem!
Maar wat mij betreft is dat in Sallandse samenleving anders.Daar wordt wel heel sociaal omgekeken naar buren en wordt iedere noodzakelijke hulp geboden, als een vanzelfsprekendheid, maar zonder opdringen. Ook de veel voorkomende jaarlijkse Burendag getuigt van verbondenheid. Het is niet exact hetzelfde als in Syrië, maar het lijkt er veel op.
Anekdote
Hier nog een grappig verhaal dat bij dit onderwerp past:
Vorig jaar wilde ik naar Spanje reizen en daar ongeveer twee weken blijven. Ik heb thuis een goudvis, waarop ik erg dol ben. Die heeft dan iemand nodig om hem te voeren en ook heb ik een aantal planten die water nodig hebben. In de nacht voor vertrek realiseerde ik me opeens dat ik vergeten was iemand te regelen om deze zorg te verlenen. Ik zocht in mijn mobiel in de de buurtgroep op WhatsApp en vond het nummer van Martin, ik dacht mijn naaste buurman, die zei dat hij dat graag wilde doen. Ik stuurde hem een appje om hem te vertellen waar ik de sleutel zou verstoppen, zodat hij mijn huis binnen kon. Toen we de volgende morgen naar het treinstation liepen hoorden we onderweg een stem uit een raam: “Tot ziens, doei, doei.” Ik dacht terwijl ik daar liep dat er misschien familie van mijn buurman Martin op de weg naar het station woonde. Toen realiseerde ik mij opeens dat Martin niet mijn buurman was! Het belangrijkste is dat na mijn terugkeer de vissen en planten uitstekend verzorgd waren. Daarna hebben we elkaar echt leren kennen en als we nu onderweg naar het station zijn, roepen we altijd als we langs Martin’s huis lopen: “Tot ziens, doei, doei.”
Netheid
Misschien wel een van de grappigste onderwerpen over hoe er naar elkaar gekeken wordt
Mensen uit het Oosten denken dat die in het Westen geen belang hechten aan persoonlijke hygiëne en vinden het vreemd dat ze met huisdieren in huis leven, ondanks het vuil dat de dieren achterlaten.
Nederlanders denken dan weer dat mensen uit het Oosten geen aandacht aan persoonlijke hygiëne geven en zelfs vaak niet eens weten wat een tandenborstel is.
Als je beide culturen een beetje kent weet je dat ze even hygiënisch zijn en je soms zelfs het gevoel krijgt dat ze allebei reinheid kunnen overdrijven.
Het werk
Al Sharqi gelooft dat de burger in Nederland een soort semi-robot is die alleen geïnteresseerd is in zijn werk, zonder aandacht voor wat er om hem heen gebeurt. Zonder interesse in de sociale en emotionele aspecten van het leven.
Terwijl de Nederlanders dan weer geloven dat de Oosterling vaak lui is en dat hij vanwege de warmte zon in zijn geboorteland en daarom de neiging heeft om de hele dag maar een beetje te zitten0. Een volk dat alleen passie uitstraalt, ver verwijderd van het praktische leven van routine, maar wel hard kan werken met de handen.
Romantische relaties
De oosterse samenleving gelooft volgens Marai in zijn films, dat de Nederlandse samenleving niet in echte emotionele relaties leeft omdat seksuele relaties gemakkelijk beschikbaar zijn in roodlicht buurten en bordelen en dat de vrouwen de baas spelen en mannen niet veel te vertellen hebben.
Terwijl de westerse samenleving denkt dat de oosterse samenleving volledig patriarchaal is, waar een man vier vrouwen kan trouwen en de rol van de sultan uitoefent in zijn huis of waar hij maar vrouwen om zich heen kan verzamelen. Waar vrouwen “volledig verpletterd” worden alsof ze concubines zijn.
Ook hier blijkt weer dat de waarheid in het midden ligt en hoe belangrijk het is je in de ander te verdiepen!
