Op tv kijk ik naar nieuws over de avondklok: geschreeuw, stilte, vandalisme, lawaai, oproer… Naast me op de bank hoor ik de luide stem van mijn vrouw: “Je moet de babykamer schilderen voordat de avondklok afloopt!!!”
Door Hasan Kaddour
Wel een beetje raar, hoe ik hier in Nederland de avondklok door de straten zie dwalen. Het is niet zoals ik dit land heb leren kennen. Maar na een paar dagen was het lawaai voorbij, de omstandigheden kalmeerden en de avondklok bleef intact. We mogen blij zijn dat de orde hersteld is.
Maar een avondklok in Olst… Dat is een beetje als een waterverkoper in een waterwijk. Het is hier al na 20.00 uur stil op straat! Eigenlijk al na 18.00 uur! Die avondklok heeft ons hier in Olst dus niets te bieden. Als ik wel de straat op zou gaan was ik er alleen. Maar ja, dat kan niet. Ik heb geen hond die ik uit kan laten om te plassen. Mijn huisdier is een leuke vis die al twee jaar bij me woont, en ik denk niet dat hij meer nattigheid aan kan dan zijn eigen water.
Die avondklok zou juist andersom reden zijn (vanuit mijn huis) naar het gemeente- en provinciebestuur te schreeuwen: waarom doen jullie niets om het centrum van Olst en de andere kleine dorpjes nieuw leven in te blazen. Wij hebben er ook recht op de avondklok aan den lijve te voelen! Jullie ontnemen ons dat plezier.
Als de commissaris van de Koning dan een bezoek aan Olst brengt, zal ik zijn gids zijn. Ook al weet ik nog niet alles van de historie, al ik hem het centrum laten zien. We hebben de Plus, de Aciton, een aantal restaurants, het gemeentehuis en… en parkeerplaatsen.
Ik zal hem ook vertellen dat Olst een van de mooiste en snelste plekken is om het hart binnen te komen. Als we nu dat liefhebbende hart eens een beetje zouden verlaten en we gingen naar buiten.
Buiten het hart
Terug naar de rellen op tv. Ik werd er door getroffen, vooral omdat ik uit Syrië kom. Zo’n woord als ‘avondklok’ wekt nog steeds een beetje angst in mijn hart. Daar betekent de avondklok dat je thuis blijft zodat de sluipschutter van het leger van het regime je niet met een kogel in het hart zou vangen. Zodat een tank van het leger van het regime niet over je heen rijdt. Zodat de inlichtingendienst je niet arresteert en je in de kofferbak van een auto stopt om je op magische manier te laten verdwijnen. De avondklok daar betekent thuis blijven zonder elektriciteit, zonder verwarming, zonder internet, zelfs zonder zuurstof. Het is alsof je in een graf bent… met het licht van een dunne kaars.
Er is eigenlijk helemaal geen ruimte voor vergelijking. Stom dat ik er aan begonnen ben. Maar ik heb me laten verleiden toen ik enkele relschoppers zag die winkels vernielden en plunderden om redenen waar ik niet bij kan. Ik begrijp dat mensen zich mobiliseren voor vrijheid, democratie, gerechtigheid, zelfs om een voetbalclub aan te moedigen. Maar rellen om te rellen is voor mij onbegrijpelijk.
Weer op de bank
Intussen verandert er in Olst niets. Voor, tijdens en na de avondklok is alles gelijk gebleven. En naast me op de bank klinkt de luide stem van mijn vrouw: “Je moet de babykamer schilderen voordat de avondklok eindigt!”
Mijn God, vrouwen weten pas echt hoe ze een revolutie moeten beginnen. Ze weten alle politieke, sociale, toeristische en economische kansen te benutten. Ook de avondklok!
Schilderen is niet een van mijn avondhobby’s. Maar ik ben bang dat ik er toch aan moet geloven.
