Ik heb autisme. Stel dat er een pilletje is waarmee we alle psychische beperkingen kunnen genezen? En dat we iedereen die daaraan lijdt dwingen om zo’n pilletje te slikken? Het levert de maatschappij een heleboel voordelen op. En de mensen in de hulpverlening vinden ongetwijfeld een andere baan.
Over autisme (en andere psychische beperkingen) zijn veel vooroordelen. Deze hadden mij niet (of in elk geval minder) kunnen raken als ik simpelweg een pilletje had kunnen slikken. Want geloof me, als er zo veel stigma’s en vooroordelen zijn over de beperking die jij hebt, dan ga je dat op een gegeven moment zelf ook geloven. Het heeft lang geduurd om dat los te laten.
Ik denk dat zo’n pilletje voor sommigen zeker een uitkomst zal zijn. Ik persoonlijk zal zo’n pilletje niet slikken. Je kunt de tijd niet terugdraaien, dus alle pijn die ik door mijn autisme heb geleden kan niet meer worden weggenomen. In zeker opzicht vraag ik me af of ik dat wel wil. Natuurlijk wilde ik niet gepest worden. Natuurlijk wilde ik niet keer op keer tegen alle vooroordelen moeten vechten. Maar deze ervaringen hebben me wel sterker gemaakt.
Anders kijken
Als ik door het slikken van een pilletje voor een korte periode kon ervaren hoe het is om geen autisme te hebben, dan zal ik dat wel doen. Gewoon uit nieuwsgierigheid. Maar wanneer de effecten van zo’n pilletje definitief zijn, dan weiger ik. Want ik begin steeds meer trots te zijn op mijn autisme en wat ik daarmee te geven heb, in plaats van me te schamen voor wat ik niet kan en heb. Ik denk dat we op deze manier naar psychische beperkingen moeten kijken. Niet kijken naar wat iemand niet kan. Niet kijken naar wat het de maatschappij kost. Maar kijken naar wat iemand wel kan. Kijken naar wat voor moois iemand te bieden heeft.
Als we er op die manier naar kijken, dan hoeft er helemaal geen pilletje te komen. Want dan is een psychische ziekte geen beperking meer, maar een verrijking. (Al snap ik ook heel goed dat er ook veel negatieve kanten zijn bij psychische aandoeningen.)
Wie meer wil lezen over leven met een psychische beperking raad ik het boek Welkom in mijn hoofd van uitgeverij Tobi Vroegh aan.
Lees hier de andere reflecties van Liesbeth.
Bezoek ook haar website.
