Boerocratie is gemaakt door het wetenschappelijk bureau van de Partij voor de Dieren, de Nicolaas G. Pierson Foundation (NGPF). Dat zal voor de lobby van de agro-industrie het haakje zijn de documentaire onderuit te halen of iets van deze publicatie te vinden. Maar het verhaal over de machtsgreep van de agro-industrie op de Nederlandse en internationale politiek is stevig gedocumenteerd. De ontmaskering van de agro-miljardairs – met bijvoorbeeld het inzetten van BBB als lobby – bevat onder andere messcherpe analyses van onderzoeksjournalist van de Guardian George Monbiot.
Een vuist in de pap
De grote agro- en bio-industriebedrijven hebben niet een vinger in de politieke pap, ze hebben er een vuist in. Twee vuisten! Ze hebben invloed op parlement en kabinet, op het Nederlandse ministerie van Landbouw, Visserij, Voedselzekerheid en Natuur. Ze investeren tientallen miljoenen in lobby in Brussel, schrijven mee aan wetten, krijgen het voor elkaar zelf politici te leveren!
Het zei andermaal gezegd. ReMarkAble, een marketingbedrijf uit Deventer dat allemaal agro-industriële bedrijven in portefeuille had
- bedacht bijvoorbeeld The Pig Story waarin media aangevallen wordt over wat er over het gruwelijke varkensleven verteld wordt,
- bedacht Samen aan Tafel om zogenaamd polarisatie tussen boer en burger tegen te gaan
- zette de BBB op, de eerste lobbybeweging via een politieke partij. Dat ontploft ReMarkAble in haar gezicht nu Caroline extreem rechts wordt. Sallander Wim Groot Koerkamp en Henk Vermeer hebben met BBB een soort Frankenstein gemaakt die zijn eigen leven is gaan leiden en onder aanvoering van Caroline onbestuurbaar werd. De site van het bedrijf is al aangepast, relatie met de BBB vind je er niet meer terug.
Sallander Wim Groot Koerkamp en Henk Vermeer hebben met BBB een soort Frankenstein gemaakt
Boerocratie vertelt ook over landbouwgif dat hier verboden is, maar dat nog wel doodleuk geëxporteerd wordt naar Zuid Amerikaanse landen, waar wij dan later de producten weer van importeren.
Rabo Bah Bank en LT Oh Oh Oh
Boerocratie verhaalt ook over de Rabobank aan haar smerige investering in het vleesverwerkende bedrijf JBS in Brazilië, helpt dat bedrijf mee belasting te ontwijken (het heeft haar hoofdkantoor nu in Nederland, investeert miljarden in ontbossing van tropisch regenwoud , faciliteert de ontbossers zelfs. Dat staat in schril contrast met de lokale clubactie van de bank, waarmee ze zieltjes wint in de Sallandse gemeenschap. Feitelijk betaal je mee aan die Rabo-ellende als je bij hen bankiert, is een indirecte boodschap in de documentaire. Kijk eens naar de ‘eerlijke geldwijzer’ waar je subsidie vandaan haalt als je het van die bank moet hebben.
De LTO komt ook voorbij de documentaire. Deze organisatie zegt voor boeren op te komen maar zorgt er vooral voor dat de agro industrie lekker verder kan. Op Sallands niveau handelen ze als de Rabobank: zoete broodjes bakken met schoolklassen uitnodigen, Salland Boert en Eet Bewust leuke verhaaltjes te laten vertellen en een beetje meedoen met groene projecten.
Je wordt niet vrolijk van de documentaire
Het gaat in Nederland niet goed met de natuur. Ons bodemwater raakt vervuild, natuurgebieden versnipperd en vruchtbare aarde verdroogt. Genoeg reden voor de politiek om haar aandacht te richten op natuurherstel, stelt NGPF. “Maar we zien het tegenovergestelde gebeuren, en in het buitenland gebeurt hetzelfde. Grote agrobedrijven zoeken steun bij leiders die milieuwetgeving afschaffen: Bolsonaro in het Amazonegebied, Trump in Washington, BBB bewindslieden in Nederland. Hun impact is groot, de gevolgen verwoestend. Hoe hebben de multinationals achter vlees, veevoer en pesticiden hun invloed in onze parlementaire democratie weten te vestigen? En was de razendsnelle opkomst van de BoerBurgerBeweging (BBB) het resultaat van een boerenopstand of van een strategie van de grote agrobedrijven en hun reclamebureau?”
De BBB wilde tegenover de filmmakers geen commentaar geven.
De documentaire belicht onder meer het gebrek aan verduurzaming in de rijkelijk gesubsidieerde landbouw. „Men wil het op dit moment niet”, zegt Jan Douwe van der Ploeg, emeritus hoogleraar rurale sociologie aan de Wageningen Universiteit, in de film. „Het agrokapitaal wil dat de radertjes op het platteland blijven draaien zoals ze nu doen. Namelijk stikstof slurpen, diesel slurpen, pesticiden slurpen, water slurpen. Want dat is het verdienmodel van de grote industrie.”
Die grote agrarische bedrijven (veevoeders, vleesverwerkers, chemieproducenten) spelen volgens een aantal sprekers een grote rol in het landbouwbeleid, onder meer bij de Europese Unie. Ook de intimidatie bij het huis van voormalig minister Van der Wal komt langs, net als de hevige rellen van boeren in Den Haag en in Brussel. De opstand begin 2024 in de Belgische hoofdstad wordt snel beloond: terwijl de rookwolken nog boven de stad hangen, zitten voorzitter Von der Leyen van de Europese Commissie en toenmalig premier Rutte met afgevaardigden van de boeren om tafel.
Caroline maakt zich nú druk over een poster waarop zij medewerking aan de genocide in Gaza verweten wordt, maar in die boerenprotesten reed een trekker over de snelweg met een doodskist op de aanhanger waarop Jesse geschreven was…
„Je hebt hier met een ernstig sociaal-politiek probleem te maken”, zegt Van der Ploeg over het geweld. „Telkenmale steekt het geweld de kop op, dan moet je een drastische lijn trekken [als politiek]. Naarmate je dat nalaat, radicaliseert de andere kant omdat je er toch wel mee wegkomt.”
Temidden van heftige beelden uit slachterijen in Latijns-Amerika en de voortgaande kaalslag in het Braziliaanse Amazonegebied heeft Boerocratie ook nog oog voor een positieve ontwikkeling. Aurélie Mézière is in de Franse plattelandsgemeente Plessé (ruim 5.000 inwoners) als burgemeester de drijvende kracht achter de vergroening van de landbouw. Inmiddels wordt 44 procent van het landbouwareaal in Plessé op biologische wijze geëxploiteerd. „Een belle histoire”, noemt Mézière het, „als tegenwicht tegen extreem rechts dat vooral angst oproept.”
Boerocratie verwijst naar een systeem waarin boeren en landbouworganisaties (zoals LTO, zuivelcoöperaties, of grote agribusinessbedrijven) een buitengewoon sterke invloed hebben op het landbouwbeleid, subsidies en regelgeving. Niet de democratie, maar de boerocratie regeert.
Voor zover we konden vinden werd de documentaire gisteren voor het laatst gedraaid. In Arnhem, Nieuwe data konden we niet vinden. Als die er wel zijn en we die opgeduikeld hebben, dan zullen we dat hier publiceren.
Kijk hier de trailer van de documentaire
