De buurman van Diss’n was ‘n kwoadn
Bij ons liep vroeger vlak achter de boerderij van mijn Vader (Roerink Garrart) een zandweggetje waar na zo’n 250 meter nog 2 buren woonden. Voor het gemak buurman 1 en buurman 2. Met de zoon van buurman 2 ben ik lange tijd bevriend geweest. Nadat we alle twee getrouwd zijn (ook nog op dezelfde dag in hetzelfde jaar, zij moesten en wij mochten) zijn we elkaar uit het oog verloren.
(Lees verder onder afbeelding)
Lang geleden (ik denk ongeveer 57 jaar wanten we waren zo’n 13/14 jaar) waren we met nog een andere kameraad uit ons dorp bij onze kameraad van buurman 2 op een zondagmiddag. Het was ergens in augustus/september. Er stond een gigantische rijpe perenboom bij hun met peren in overvloed. Bij buurman 1 stond het raampje open van hun washok. Het was mooi weer en buitenlucht is gezond zeggen ze. Staande onder de perenboom met veel peren op de grond begonnen we met het gooien van peren. Eerst in het wilde weg maar even later was het open staande raampje van het washok ons doelwit.
(Lees verder onder afbeelding)
Ging een kwartiertje goed tot opeens buurman 1 voor dat open raampje van het washok stond en eerst een paar peren op zijn harsens kreeg en daarna op de neuze. We moesten rennen voor ons leven en zijn het weiland ingevlucht. Moet ik er nog bij vertellen dat mijn jongere broertje er ook bij was. Hij was op dat moment nog maar een jaar of 7/8 en de buurman kon ons niet te pakken krijgen en ging achter mijn broertje aan die hij wel te pakken kon krijgen. Ik heb nog naar hem geschreeuwd dat als hij een echte kjal (man) was, ons moest pakken. Het liep eigenlijk met een sisser af, alleen toen we weer thuis kwamen had hij al een telefoontje met mijn ouders gepleegd. Die waren “not amused”. Zoiets deed je niet bij de buren. Later toen we ons daar voorgoed gesetteld hadden werd het één van onze buren. Een plezierige man met bijzondere humor en spuugde ook niet in een borrel. Het voorval hierboven is nooit weer besproken, Helaas niet meer onder ons.
Nog iene
Diezelfde maat (van buurman 2) belt ongeveer 6 jaar later op zondagmorgen op of we (samen met mien meissie) even willen mee gaan naar Heeten. Hij was die nacht over de kop gevlogen met zijn auto. Kon zich alles niet meer herinneren, hoe hij b.v. was thuis gekomen en wist niet goed wat daar aan te treffen, wist zelf niet goed meer waar het gebeurd was…… Wat schetst onze verbazing toen we daar aankwamen (eindje achter Heeten, dichtbij het pannenkoekrestaurant), hij had een stroomkast aan het rand van het weiland omver gereden. De kabels (krachtstroom bleek later) lagen bloot. Zijn auto lag op z’n kant. Weer overeind gedrukt en wonder boven wonder hij startte direct en mien moat met gang op huus an.
We wilde achter hem aan rijden, maar werden door de gedupeerde boer (die bij het melken afhankelijk was van die stroom) aangehouden. Heeft ons kenteken genoteerd en eiste dat we met de schuldige terug kwamen nog diezelfde middag. Mobieltjes moesten worden uitgevonden, dus zijn we naar mijn maat toe gereden in Luttenberg. Is bij ons in de auto gestapt en we zijn samen weer naar de gedupeerde boer geweest.. Mien moat moest de plaatselijke installateur opdracht geven de vernielingen te herstellen. We zijn diezelfde middag ook nog naar de plaatselijke installateur geweest en samen naar de plek des onheil wezen kijken. De bloot liggende kabels begonnen te branden toen de installateur er een krachtstroom lamp aan hield. Hadden wij s morgens effe geluk gehad……
Vast ritme
Die installateur is al lang niet meer onder ons. Een oud collega vertelde dat hij iedere avond (in Heeten) even een drankje ging halen in de kroeg schuin tegenover hem. Hij vroeg dan altijd : Heb je nog een slaapmutsje voor mij” ? Na vele jaren begon de kroegeigenaar zich hieraan te ergeren. Op een avond komt de installateur weer de kroeg en vroeg naar zijn bekende slaapmutsje. De kroegeigenaar was er helemaal klaar mee en antwoordde : “Volgens mie heij de mutse noe wel een keer vol” (Volgens mij heb de muts nu wel een keer vol)………
Nog meer liefhebbers
Een stuk of wat kjals (mannen) o.a. twee uit Luttenberg gingen op een dag jaren geleden naar de Sonnema berenburg fabriek in Dokkum. Het recept van dit drankje stamt al uit 1860. Een van hen was een echte liefhebber van dit drankje. Hij hield ervan dat te mixen, maar puur was ook geen straf. Ze wisten niet wat ze zagen tijdens de bezichtiging. Tanks van meer als 1000 liter. Een melkbus van 40 liter was voor hun al groot, laat staan één van 1000 liter. De echte berenburg liefhebber wilde wel eens boven in zo’n tank kijken. Een lange ladder tegen de tank gezet en zo klom de . Schreeuwt de medewerker van deze fabriek hem nog na : ” Kijk maar uit dat je niet bedwelmd wordt van al die berenburg lucht”. “Wat” zegt één van zijn maten, “pas maar op of hij zóp (zuipt) oe de hele tank leeg”..
Volgende column gaan we eens kijken of er op de bouw nog wat te beleven was….
