Burgerschap: uitdagingen voor de verkiezingen

Met de Nederlandse verkiezingen in november in het vooruitzicht, nemen de slogans in de straten en op sociale media toe. Onder deze opvallende slogans is er één die luidt: “Stop Massa-immigratie NU!“.

Deze boodschap leeft niet in een vacuüm; ze raakt aan een complexere realiteit: conflicten en incidenten in sommige steden tussen rechtse groepen en vluchtelingen, of in de omgeving van opvanglocaties.

Een mediageniek en politiek gemobiliseerd discours creëert onvermijdelijk reacties. Aan de andere kant veroorzaken sommige vluchtelingen en migranten problemen in steden, een herhaald fenomeen rond verkiezingen, maar deze keer in hogere mate.

Botsing voedt verdeeldheid

De mobilisatie aan de ene kant en defensieve reacties aan de andere kant creëren een vicieuze cirkel.

Rechts roept op tot strenger beleid tegen migranten, waardoor een groot deel van de inwoners met migratieachtergrond — zelfs degenen die al twintig jaar of langer de Nederlandse nationaliteit hebben, inclusief de tweede generatie — zich terugtrekt uit politieke participatie.

Waarom?
Gevoel van onveiligheid, gebrek aan verbondenheid en angst voor de toekomst duwen deze groep weg van de stembus en verdiepen de sociale kloof.

Deze democratische terugtrekking is een klap voor de waarden van de Nederlandse democratie.  De mensen die verstoken blijven van politieke participatie vormen bouwstenen binnen het nationale weefsel.

Het uitsluiten van brede segmenten van het openbare leven verzwakt het vermogen van de samenleving om te dragen, te vernieuwen en te reageren op crises.

Vooraleer we van een burger verwachten zijn plichten na te komen, laat hem eerst zijn rechten begrijpen.
 Je kunt de doos niet van achteren openen, noch de fles breken om de inhoud te krijgen.

Nederland: diversiteit en veiligheid

Wat Nederland historisch onderscheidt van zijn omgeving, is niet isolatie of afsluiting, maar diversiteit, veiligheid en georganiseerd burgerschap.

Deze positieve stereotype is een verdiende troef die Nederland moet beschermen.
Ware nationaliteit wordt niet gemeten aan een hek of slogan, maar aan het vermogen van een samenleving om verschillen te omarmen en veiligheid en waardigheid voor iedereen te bieden.

( De tekst gaat verder na de afbeelding.)

Wie probeert oorlog te verfraaien?

Sinds 2015 ervaart Nederland herhaalde crises: politieke instabiliteit, het bijna vallen van twee regeringen om dezelfde redenen, en discussies die zelden structurele oplossingen opleverden.

Tegelijkertijd is er een stroming die het hoofd van Nederland uit zijn schulp wil halen, via het slechtste pad — het pad van oorlog. Dit is geen traditionele Nederlandse aanpak, die historisch gericht is op vreedzame en constructieve oplossingen.

Oorlog kan niet worden “verfraaid”; als men erover nadenkt, moet men eerst een sterke interne front vormen.
Dit is de echte bescherming van Nederland zonder oorlogen te voeren en kosten te betalen.
Een sterke samenleving garandeert een sterke rol van Nederland in de wereld.

Cultuur van vrede en samenleven

Om het land echt te beschermen, zijn beleidsmaatregelen nodig die voorafgaan aan slogans.
In de hoofden van onze jongeren — Nederlander, Syrisch-Nederlander, Turks-Nederlander, Marokkaans-Nederlander en anderen — moet één concept worden geplant:

Wij zijn een natie van vrede, opbouw en schoonheid, geen natie van oorlog.

Oorlog kan niet worden verfraaid; het brengt alleen bloed, vernietiging en slachtoffers, zelfs voor hen die zich een overwinning toe-eigenen.

Conclusie: bouwen voor iedereen

De komende verkiezingen zijn niet slechts een partijdige strijd; ze zijn een test van de volwassenheid van de Nederlandse samenleving in de confrontatie met angstdiscours. Kiezen we voor afsluiting en uitsluiting, of bouwen we een sterk en inclusief land?

De Nederlander wil een sterk Nederland, de Syrisch-Nederlander wil een mooi Nederland, de Turks-Nederlander en Marokkaans-Nederlander willen dat ook. Iedereen met stemrecht is een bouwsteen van dit land.

Alleen zo kunnen we het Nederland bouwen waar we naar streven: veilig, divers, welvarend en menselijk.

Dit is onze ware en heilige oorlog: een oorlog van goedheid en opbouw, tegen haat, angst en verdeeldheid, zonder kanonnen, maar met sterke harten.