DamastInSalland columnist Hasan Kaddour uit Olst maakt zich zorgen over de steeds toenemende problemen in de opvang van immigranten.
DamastInSalland columnist, schrijver en dichter presenteert een kort verhaal. Hij vertelt op een fantasierijke manier het verhaal van een zaadcel die droomt van migratie, maar geconfronteerd wordt met oorlog en de dood en eindigt met een verrassing. Dit weerspiegelt diepgaand de menselijke ervaring in tijden van rampen.
Toen ik kind was, had ik een klein wereldje op onze boerderij. Daar leefde ik mijn dromen uit tussen de bomen en de kleine dieren. Die dagen in Syrië waren vol vreugde en verwondering. We vingen gekleurde hagedissen, achtervolgden vlinders en observeerden vreemde insecten. Alles leek deel uit te maken van een prachtig natuurspel. Maar toen ik opgroeide en na jaren van afwezigheid terugkeerde naar die boerderij, wachtte mij een schok. Veel van die kleine wezens waren volledig verdwenen, alsof de aarde haar deuren had gesloten voor die herinneringen.
Wanneer je hoort dat de grootste boekenmarkt van Europa plaatsvindt in de stad Deventer, op slechts enkele kilometers van het dorp Olst, prikkelt dit je nieuwsgierigheid, interesse en trots
In een land achter de zeeën leeft Alice in een wereld die lijkt op Wonderland, waar alles met verbazingwekkende precisie georganiseerd is. Koffie wordt geserveerd op een specifieke temperatuur en het leven verloopt soepel, zelfs bij moeilijkheden. Mensen voelen zich soms alsof ze in een verhaal leven en de meesten willen hun routine en gewoonten nooit doorbreken.
Kunnen een Olstenaar en een Wijhenaar, die beide uit plaats in Syrië afkomstig zijn, de diepgaande en boeiende aspecten van de Nederlandse taal en het plezier van talen in het algemeen bespreken?
In de nasleep van de recente voetbalwedstrijd tussen Turkije en Nederland, ontstond er veel discussie over de politieke en sociale achtergronden van de wedstrijd. Er leek een doelgerichte mediacampagne opgezet om politieke spanningen tussen Turkse Nederlanders en Nederlandse burgers te verminderen en de wedstrijd als een sportief evenement te presenteren. Dit bleek zeer succesvol en zorgde voor een plezierige sfeer.
Een gesprek bereikte mij tussen twee voormalige collega’s in de journalistiek, die ook naar Nederland zijn gevlucht en zich in Randstad hebben gevestigd. In het gesprek vroeg de een naar mijn welzijn, en de ander antwoordde: “Hij is in Overijssel, Salland, en schrijft verhalen!” Het woord ‘verhalen’ werd hier op een spottende manier gebruikt, omdat mijn vriend blijkbaar van mening is dat een journalist die verhalen begint te schrijven, afzakt naar een laag of inferieur niveau in het vak.
Toen ik in Olst aankwam als vluchteling in 2015, liep ik voor het eerst door de straat van het station naar mijn huis aan de andere kant van het dorp. De straten waren schoon, er waren heel weinig mensen op straat, en de bomen en het groene landschap waren prachtig, aangevuld met de kleuren van bloemen die het soms op een paradijs leken maken (althans zoals ik het me voorstel).
Op1 en 2 juni vond de kunstmanifestatie “Ik Toon Salland” plaats in de MOKwerfjes Raalte Hier waren ook werken te zien van onze nieuwe inwoners met als doel hen een podium te geven om hun creativiteit te laten zien. Ze hopen door dit initiatief meer begrip en waardering te krijgen.
Vandaag gaan we praten over iets moois dat “verschil” heet. Op onze school hebben we leerlingen uit verschillende landen, met verschillende religies, en met verschillende kleuren en vormen.
Abonneer je op onze nieuwsbrief en ontvang elke week een update van de artikelen op Hier in Salland. Iedere maand verloten we onder de abonnees een pakket uit de biologische boerderijwinkel Overesch in Raalte. Bekijk de spelregels.
