In het programmaboekje van 1991 zien we dat Kevin Schwantz de 500 won, en Cees Doorakkers net als het vorige jaar op de dertiende plek eindigde. In de 250 waren we weer blij verrast met opnieuw een derde plek voor Wilco Zeelenberg. Het jaar daarvoor uitgevallen, maar nu zien we Hans Spaan zevende eindigen in de 125 cc. Het feest werd nog groter toen Egbert Streuer nu met bakkenist Peter Brown de winst in de zijspannen binnen haalde. Dit is dus uitgebreid gevierd tot opnieuw de koelbox leeg was.
Weer terug lopend van het TT circuit naar de bus om naar het station gebracht te worden, werden meestal verrast door vele mooie vrouwen die er rond liepen. We reageerden dan altijd met een trappelend en hinnikend paarde geluid. Dit had misschien ook wel met de vloeistof, die we tot ons hadden genomen.
(Lees verder onder afbeelding)
De TT in 1992 kenmerkte zich o.a. door de val van Mick Doohan die met z’n been vast geklemd onder de motor zit. Conclusie een dubbele beenbreuk. Door medische fouten werd nog net niet zijn been geamputeerd. Het werd zelfs zo penibel dat tijdelijk beide benen aan elkaar werden genaaid om de bloedtoevoer weer terug te brengen in het gebroken been. En wat schetst de verbazing, 6 weken later zit hij alweer op de motor.
Alex Crivillé wint de 500. Doorakkers komt niet verder dan de twaalfde plek. In de 250 valt Wilco net buiten de punten op een elfde plek. Onze maat uut Heino Koopman komt niet verder dan de achttiende plek. En in de zijspannen valt Egbert net buiten de top 3. Niet echt om feest te vieren, maar eigenlijk maakte dat niet uit. Nederlandse winnaars of niet, het werd altijd weer een feestje. Of het nou op het circuit, in de bus of in de trein, voor ons was het ieder jaar een feestdag.
(Lees verder onder afbeelding)
Doordat een gedeelte van het circuit ook nog als openbare weg werd gebruikt, was het circuit voor iedereen toegankelijk op de dagen dat er niet geracet werd. Na enkele ernstige ongelukken waarvan sommigen met dodelijk afloop die waren gebeurd tijdens dat illegale vrij rijden, en werd het circuit vanaf 1992 permanent afgesloten.
In de negentiger jaren werd ons groepje groter. Doordat we op verjaardagen vertelden van onze TT avonturen waren er meerdere die dit ook wel een keer wilden beleven. Eigen kinderen kwamen ook op een leeftijd dat ze ook wel eens wilden zien wat er waar was van deze verhalen. Er gingen later zelfs vrienden en vriendinnen mee. De oudste werd een echte motorgek, dat hij nu met een stel vrienden de meeste jaren zelf met de motor naar de TT gaat.
(Lees verder onder afbeelding)
In 1993 worden we s ’morgens op het circuit verrast door een landing van een Chinook helicopter. Het was een demonstratie, begrijp me goed. Deze landde vlak voor onze neus. Er kwamen zo’n 60 militairen uit zetten die even een demonstratie gaven en daarna stegen ze weer op . Tijd voor een nieuwe TT. Die man met die grote Schwantz won opnieuw de koningsklasse. Er was een driestrijd tussen Schwantz, Doohan en Barros waar dus Kevin met de eer ging strijden. Doorakkers hoorde al niet meer bij de eerste 20 (21). In de 250 Wilco op 7 en Jurgen op 15. In de 125 pakte Spaan nog wel de 5 de plaats
De lucht in de trein op de terugweg was niet meer om naar huis te schrijven.. Er werd bier gedronken, geboerd en de scheten vlogen je om de …….Je kon het het best omschrijven als ruften. Net zoals de betekenis het omschrijft “Je buik onlasten”… De meesten die dit uitvoerden stonden in de overgangsruimte, net als wij, doordat we geen plaats konden vinden in de coupés.
De frisse lucht op het station in Zwolle was dan ook een welkome verademing. Nou ja ze zeggen wel eens “echte schoonheid zit van binnen”, dus die scheten waren niet zeker om te pesten, maar alleen om de treincoupé iets anders te laten ruiken…
(Lees verder onder afbeelding)
In 1994 viel Cees Doorakkers (500 cc) niet in de prijzen. In de 250 werd Zeelenberg derde en Patrick v/d Goorbergh eindigde op de tiende plek. En Loek Bodelier wist plek 3 binnen te halen. Wat best wel uitzonderlijk was. In 1995 startte Loek helemaal niet.
In 1995 viel Cees Doorakkers uit in de 500, waardoor er geen Nederlander in de prijzen vielen. Er reden nog enkele Nederlanders (4) in de 125, maar die vielen niet in de prijzen. Het lijkt dat we alleen maar feest vierden, en op de dag van de TT gebeurde dat ook. De rest van het jaar was het meestal 6 dagen in de week werken. 5 voor de werkgever en de 6e dag voor wat extra’s voor het thuisfront (en voor de TT dag naturlijk).
In 1996 was geen Nederlander te bekennen in de 500. Doohan won deze. V/d Goorbergh word vierde in de 250. Verder nog 4 Nederlanders die buiten de prijzen vielen. Loek Bodelier pakt 4 punten en de 125 cc. Genoeg redenen om er weer een feestje van te maken.
(Lees verder onder video)
Dat jaar was er in de 125 cc en ventje van ongeveer 17 die dan wel crasht onder de naam Valentino Rossi. We kenden hem dan wel niet, maar zijn vader was wereld beroemd in Luttenberg (“Luttenbergring”). Veel rijders die de Luttenbergring gebruikte als voorbereiding voor de TT Assen. Zo ook Graziano Rossi, de vader van Valentino. De toeschouwers in Luttenberg werden getrakteerd op wheelies die de vader van Valentino maakte als hij begin jaren 80 weer voor de tribunes reed.
Ook in 1997 zaten we al weer vroeg aan de baan. Voorzien van alles wat we door de week niet in de koelbox hadden zitten (Nu hadden we deze zelf samen gesteld). We zaten altijd op het talud. Gemiddeld waren er zo’n 40.000 staanplaatsen. Doohan wint de 500 op de Tourist Tropy (TT). Maar onze aandacht ging vooral naar de 125 die gewonnen werd door Valentino Rossi en ook datzelfde jaar nog wereldkampioen werd in deze klasse. De Nederlanders reden allemaal in de achterste zones, als ze nog niet waren uitgevallen. Hans Koopman op de 19 de plek. Het was weer een lange dag. Eén van de eerste gekomen en bijna als laatste vertrokken. Netjes het licht uit gedaan en onze jaarlijkse feestdag was weer voorbij.
In 1997 brengt een nieuwe stichting de Luttenberg races weer op de baan. De stichting voort komend uit de manege en waar de zaterdagavond voor de races een groot feest werd georganiseerd. Deze races telden mee voor het Nederlands kampioenschap.
(Lees verder onder video)
Ook in 1998 waren we weer geprikkeld om naar de TT te gaan. Lang op gewacht en eindelijk is het dan weer zover. Doohan regeert weer in de 500 en Jurgen v/d Goorbergh pakt nog 6 punten mee op de 10 de plek. In de 250 was Rossi oppermachtig op één van zijn favoriete circuits, of zoals hij later zei : “Assen is de universiteit van de motorsport”. Hans Koopman uut Heino was zelfs de beste Nederlander op de 22 ste plek, wel zonder punten.
Respect voor de mensen die ieder jaar na de TT weer de treinwagons schoon maken. Dat wel natuurlijk !
