Guerrilla-actie
Net geplant, en tot mijn schrik zie ik nu de bloemkopjes al hangen. Is het te droog geweest? Te warm? Of gewoon te slechte grond? Het is maar een klein strookje groen langs de straat waar niemand ooit aandacht aan besteedde. Of is het omdat de bloemen zich afwenden van de uitlaatgassen van de langsrijdende (vracht)auto’s?
In onze aangrenzende tuin vangt het frisse lindegroen zo prachtig het licht tussen de schaduw. Een zwoele bloesemgeur zweeft rond alsof het al zomer is. Er komen veel bijen op af om nectar op te zuigen. Opgeslagen in hun honingmaag brengen ze die naar de bijenkasten in de tuin van de buren.
Water, water, water, ik loop vele malen op en neer naar de kraan. Doe het met liefde, het is lekker ontspannend en rustgevend. Zelfs met dit mooie weer kun je nu eenmaal niet van de gemeente verwachten dat ze telkens komen sproeien. En zeker niet als de nieuwe planten een guerrilla-actie zijn van een aanwonende, van mij.
Vandaag waren ze er trouwens wel, de mannen van gemeentegroen. De vlinderstruik die ik er vorig jaar plantte en die al zo uitbundig gebloeid heeft, is bespoten. Ik zie een vreemd glimmend goedje van de bladeren druipen, ze zullen weldra gaan verschrompelen. En de klimop eronder glanst onnatuurlijk, eveneens vol geraakt door dit gif. Is het een boze, chemische reactie van de groenbeheerders op de asbaklading peuken die een automobilist daar een paar dagen geleden uitstrooide? Nu ik erover nadenk, die peuken waren misschien ook wel de reden dat de bloemen daar naar de grond keken.
Annemarie Hoogendoorn
