Van snelle salesboy naar medewerker in de zorg. Die verandering van werk bracht ook een andere switch met zich mee. Een duurzamere en veel bewustere wel te verstaan. Voorheen had ik appartementen zonder tuin in Londen en Rotterdam, en dacht ik eigenlijk weinig na over mijn footprint en wat dat voor eventuele gevolgen zou kunnen hebben.
Toen ik in een woning met een tuin in Raalte ging wonen bracht dit allerlei mogelijkheden met zich mee. Hoe ga ik om met dit stukje grond? Ik dacht aan vroeger en aan hoe mijn vader dit deed. Ik weet niet beter dan dat hij een stel compostbakken in onze tuin had staan en dat daar werkelijk alles aan restjes op ging wat uit de tuin en keuken kwam. Na een jaar of twee ging de compost de tuin in. Ik herinner mij nog goed dat mijn vader altijd vol trots vertelde over de “dikke humuslaag” in de tuin. En hoe zijn tuin floreerde (en nog steeds doet trouwens).
Ik besloot compostbakken te maken van oude schuttingdelen en te beginnen met composteren in mijn achtertuin. Dat ging met wisselend succes en met hier en daar wat advies van mijn pa (dat ik niet altijd opvolgde… Eigenwijsheid zit een beetje in de familie geloof ik).
Toen die bakken na twee seizoenen composteren verrot bleken, besloot ik het professioneler aan te pakken. Ik kocht een set compostbakken gemaakt van gerecycled kunststof afval (die gaan een leven lang mee) en ging mij verdiepen in het composteren.
Niks geitenwol. Hip juist!
In de winter lag ik op de kop in de bladkorven van de gemeente om ‘bruin’ materiaal te verzamelen voor betere compost. Ik zag de buren naar me kijken met een blik die uitstraalde: ‘die is echt niet goed bij zijn hoofd’. Ook zag ik de mensen in mijn omgeving netjes hun tuin ‘leegkrabben’. Ik gooide juist van alles in mijn tuin. Wederom die blik..
Toen besloot ik: ‘hier valt nog veel te winnen’. Ik heb bedacht hoe ik mensen bewuster om kan laten gaan met hun tuin- en keukenresten. Niets ingewikkelds, maar op een laagdrempelige, positieve en frisse manier. Uiteraard zonder dat dit een activistisch of geitenwollensokken imago zou krijgen én om zo een zo breed mogelijk bereik te krijgen.
Hier is de Compostbrigade uit ontstaan. Inmiddels zijn we een vijfkoppige, sterke stichting.
Compostbrigade: vlnr Ralph Mulders, Marten Nijboer, Jeroen Biesterbos, Luck Haerlman en Barbara Jansen
Opa weet raad: voor de nieuwe generaties
Ik leerde van mijn vader wat goed composteren is en wat het allemaal voor moois op kan leveren. Ik wil die kennis graag verder verspreiden. Om zoveel mogelijk kennis aan een volgende generatie over te dragen (zoals mijn vader bij mij deed) hebben we als Compostbrigade het doel gesteld om zoveel mogelijk mensen kennis te laten maken met (thuis) composteren in de gemeente Raalte. Het komende jaar gaan we dit o.a. doen door compostbakken te plaatsen op zoveel mogelijk (groene) schoolpleinen in de gemeente Raalte. En door de scholen daarnaast te ondersteunen bij het overdragen van de kennis, die hopelijk een leven lang meegaat en vervolgens ook weer overgedragen wordt.
Zien? Kijk op: www.compostbrigade.nl of klik hier voor insta.
@compostbrigaderaalte
Vrolijke hobby
Naast het composteren is het duurzaam omgaan met mijn omgeving inmiddels wel een vrolijke hobby geworden. Ik maak van alles: van vogelhuisjes aan de zijkant van mijn woning tot regentonnen in de achtertuin, een bijenhotel, vogelbadjes in de borders, gaten in de schutting voor een mooie egel-snelweg, etc. Het laatste projectje is dat ik alle koffiedik van mijn werk meeneem en er oesterzwammen op ga kweken. Er blijft uiteraard altijd ruimte voor ontwikkeling, wat het meteen ook zo leuk maakt!
1 reactie
Hanne Lore Beezhold
Dit vond ik een aardig artikel, nuttig en gezellig. Daar heb je wat aan. Complimenten. Hanne Lore