In de Achterhoek kun je op veel plaatsen nog zien wat de kracht van landgoederen is geweest vroeger. Daar werden minder kavels verruild, bleven houtwallen intact en heb je nog veel zandwegen. Rond de Dalfser havezathen heb je dat ook. Vandaar dat we deze week weer graag gingen wandelen met Sjaak, want hij toog naar de Achterhoek, naar Winterswijk.
Door Sjaak Bruggeman
Kijk daar eens, die oude schuur. Geen mooie entree voor het dorp, geen gezicht, ziet er niet uit. Het beekje daarachter die houtwal is net over de grens in Duitsland ontsprongen en slingert bij Groenlo zo de Slinge in. Eerst hier maar het oude stenen bruggetje over en dan het pad langs het in de middeleeuwen gegraven slingerende stroompje volgen.
Kijk eens, dit gebied is weer helemaal op de schop geweest. Door vroegere kanalisatie is het gebied verdroogd geweest maar door Natura 2000 herstelmaatregelen vind je de vele vroeger voorkomende diersoorten en plantensoorten hier inmiddels alweer volop terug.
Hier is het ook mooi! Dit is echt zo’n beekdal en je kunt wel zien dat dit ook een Natura 2000 gebied is. De boer heeft waarschijnlijk afspraken met natuurbeheerders gemaakt en mag hier wel boeren, maar met beleid. Kijk, de kwetsbare stroken vol met bloemen en insecten zijn niet gemaaid en langs de akkers met akkerflora zijn ook de oude poelen weer nieuw leven ingeblazen en kijk eens, het betaalt zich uit met veel leven in en op het water.
Ik laat deze machtig mooie omgeving met de essen en eeuwenoude nog authentieke boerderijen hier en daar nog intacte oude karrensporen achter me en loop het dorp weer binnen. Tja, dan is die oude bergschuur ineens helemaal niet oud. Net een halve eeuw misschien? Hartstikke jong nog, mooi laten staan maar. Of toch maar niet…
