Lekker, dat was de laatste hap van mijn krentenbol en nu hoppa, het laatste stukje naar de auto nog. Er was tot nu nog niet veel spannends te zien in de soppige uiterwaarden van de Vecht. Het is hier nog veel te nat voor de boeren om te maaien. Hopelijk is het laatste stukje van het gemaal Broekhuizen tot Buitenplaats de Luwte iets beter.
Kijk, hier aan de overkant zat vorig jaar een ijsvogeltje. Maar dat zul je altijd zien, er passeert weer eens een plezierbootje. Ontspanning voor de toerist is meestal een ramp voor de natuur. Maar, by the way, wat wordt er nog steeds gigantisch veel regenwater afgevoerd naar het IJsselmeer.
Hier bij het klaphekje staat een bordje met het volgende opschrift; ‘Verboden voor honden. Ook niet aangelijnd.’ Huh? Ik snap de opmaak van de tekst niet helemaal, maar dat zal aan mij liggen. Wel is de, onder de hoede van Staatsbosbeheer, ontstane begroeiing precies zoals ik die graag zie. Kijk, grote kattenstaart, lange ereprijs, wilde Bertram en oh die haagwinde middenin de wei is wel erg ver van zijn standplaats in de singel doorgegroeid. Ook is er volop hop te zien in deze mooie houtsingel.
En na een halve kilometer, bij de spoorlijn, houdt het pad op. Kijk hier ligt een geruide veer van een havik. En daar zitten een paar juveniele Roodborsttapuitjes op het prikkeldraad. Havik en vogels, dat is geen goede combinatie. Pas maar op. En zie ook hier is de hand van natuurbeschermers te zien. Er lopen Schotse Hooglanders in de uiterste tip bij de spoorbaan, in miniformaat trouwens. Aan de waterzijde staan prachtige berenklauwen en hier in het kortere gras kunnen de vele ganzen wel grazen. Oei! Getver! Wanneer ik een beetje te dicht bij de kalfjes kom krijg ik een stroomstoot door mijn donder. Wat heb ik daar toch een hekel aan! En kijk daar komt de stier ook al aan. Het is hier mooi, maar wel gevaarlijk. Ik moest maar eens gaan…
mooi verhaal van sjaak