De uitspraak van de Hoge Raad dwong de overheid om de CO₂-uitstoot met minimaal 25% te verminderen ten opzichte van 1990. Deze baanbrekende uitspraak zette niet alleen Nederland op scherp, maar leidde wereldwijd tot vele vergelijkbare rechtszaken.
Zo volgde het Europese Hof voor de Rechten van de Mens afgelopen voorjaar de Nederlandse rechter, door vast te stellen dat mensenrechten onze overheden verplichten tot het nemen van meer klimaatmaatregelen.
En begin december startte in Den Haag voor het Internationale Hof van Justitie de grootste rechtszaak in de wereld: meer dan 100 landen nemen deel aan deze zaak waarin het Hof zich zal uitspreken over de juridische verplichtingen van landen met betrekking tot klimaatverandering. Deze én vele andere zaken zijn geïnspireerd door wat in Nederland met de Urgenda-uitspraak in beweging is gebracht.
In Nederland haalde de overheid in 2020 nipt de 25% vermindering van uitstoot, dankzij Covid-19 en een warme winter. Het jaar daarna liep de uitstoot weer ietsje op. Maar: sindsdien is een gestage daling ingezet en heeft het kabinet de minimale 25% reductie wel volgehouden. Het CBS rapporteert nog steeds de uitstootcijfers inclusief het Urgenda-doel, waarbij je ziet dat de uitstoot inmiddels 34% lager is dan in 1990.
(Lees verder onder afbeelding)
Toen de Urgenda-zaak in 2012 begon, was er nog geen Parijs-akkoord en was het doel nog om onder de twee graden opwarming te blijven. Inmiddels hebben we – gelukkig – ambitieuzere doelen en een klimaatwet in Nederland. Maar om die doelen te halen, is extra beleid met snel effect nodig.
En natuurlijk actie van onderop: Samen Sneller Duurzaam!
