‘t Natuurlijk Huus: Appeltijd

We zijn net terug van een mooie fietstocht langs de Rijn. Thuis moesten we de grote appeloogst even loslaten. Sinds dit jaar helpt iemand mij vrijwillig met het snoeiwerk. En dat hebben we geweten. We hebben tot nu toe nog niet zoveel appels kunnen oogsten.

Dat wierp direct de vraag op wat we met al die appels moesten doen. Van de eerste appels werd appelmoes gemaakt voor in de diepvries. Vervolgens werden vrienden uitgenodigd om appels te rapen. Er gingen appels mee als we ergens op bezoek gingen. Een grote rieten mand werd gevuld om de appels buiten te bewaren. Een volgende optie is om van de appels sap te laten persen.

(Lees verder onder afbeelding)

Dat sap kan weer geserveerd worden bij lunches en ontbijtjes die wij verzorgen bij een overnachting of bij een dagactiviteit. Maar om het te laten persen hebben we 75 kilo appels en peren nodig. Hoeveel is dat precies? En komen we aan dat getal? En wat als we het zelf doen? Dat is wel veel werk. Maar aangezien mijn echtgenoot geniet van zijn pensioen, vind hij dat wel een leuk klusje om te doen. Dus zijn we op dit moment via Marktplaats op zoek naar een appelpers.

Fietsend langs de Rijn viel het ons op hoeveel fruitbomen daar gewoon in het wild staan. We hoefden geen fruit te kopen. Het lag er gewoon voor het oprapen. En lekker dat ze waren!
De meeste appels werden niet geraapt. Dat vind ik dan weer zo raar. Mensen komend uit andere culturen die in Nederland zijn komen wonen, vinden dat helemaal niet raar. Zij weten dat te waarderen en rapen graag appels, walnoten en/of hazelnoten en paddenstoelen. Zij weten nog wat eetbaar is uit de natuur.

Zo waren wij jaren geleden eens aan het wandelen. We kwamen veel wandelaars tegen die meededen aan een georganiseerde wandeltocht. Ze liepen onder een pruimenboom door en pletten daarbij de afgevallen pruimen. Ondertussen aten ze een fruitreep, vanuit een plasticje opengeritst. Ik kan mij er zo over verbazen dat onze ogen daarvoor ondertussen gesloten lijken.

Ook was ik eens langs de weg krenten aan het eten uit een krentenboom. Er kwam een fietser langs en die vroeg mij of dat niet giftig was. Ik denk dat veel mensen de krenten helemaal niet meer kennen en weten dat ze lekker zijn. Het zijn de eerste vruchten in het vroege voorjaar.

Bij ons thuis hadden we een grote krentenboom, waar we als kinderen inklommen om de rijpe krentjes te eten. Ik ben er dus mee groot geworden. Nou ja, groot…Met mijn 1.60 meter kun je niet echt spreken van groot. Ik heb er wel een gezonde leefgewoonte van meegekregen tenminste.

Hoe mooi zou het zijn als we weer meer fruit- en notenbomen planten in de natuur en dat daar iedereen van kan oogsten. De natuur is vrijgevig en heeft geen snoeibeurten nodig. Dat doet de wind als vanzelf. En het zijn waarschijnlijk ook natuurlijke bomen en dus niet geënt op een onderstam.

(Lees verder onder afbeelding)

Dat was iets wat ik door de jaren heen pas ging begrijpen. Onze gekochte fruitbomen zijn geënt en dus niet meer helemaal natuurlijk. In ons voedselbos willen wij nu proberen natuurlijke fruitbomen te planten. Deze bomen gaan veel langer mee. Het is heel natuurlijk dat een boom na een jaar met volle oogst, een jaar later minder vruchten draagt om een jaar later weer voorop vruchten te geven.

De maand september is nu in het vervolg mijn appelmaand. En voor volgend jaar hebben we de organisatie op orde en zullen we ook appel en perensap gaan maken. En er komt ook vast een mooi etiket op van ’t Natuurlijk Huus.

Ons aards paradijs wordt steeds omvangrijker, met steeds meer insecten, bijen, vlinders, bloemen, vruchten en noten. Daar kunnen we alleen maar heel dankbaar voor zijn.

 

Website ‘t Natuurlijk Huus