Als medewerker van het bluesprogramma Bluesworld spreek ik natuurlijk regelmatig Nederlandse bluesartiesten. Met één daarvan heb ik bijzondere band opgebouwd in de loop van de tijd. Zijn muziek maar vooral zijn persoonlijkheid raken me iedere keer dat ik hem zie en/of hoor spelen.
(Lees verder onder afbeelding)
In dit Plaat’nportret wil ik het graag hebben over het nummer Going Home van die artiest, Robbert Duijf. Onderweg naar mijn oudste zoon had ik even geen ‘zin in de wereld’ en zette een Spotifylijst aan van nummers die ik ooit had geliked. Naast mij zat mijn vriendin. In mei hadden we te horen gekregen dat ze ongeneeslijk ziek was en nog maximaal een jaar te leven had. Eén van de manieren waarop we die donderslag probeerden te verwerken, was dat we samen al aan haar uitvaart ‘werkten’: wie nodig je uit, wie krijgt alleen een aanzegging, cremeren of begraven én dus ook de vraag: welke muziek draaien we dan?
Op een gegeven moment kwam in de Spotifylijst het nummer Going Home van Robert Duijf voorbij. Hillie werd stil en luisterde intens naar de tekst. Toen het nummer was afgelopen keek ze opzij en zei: “dit is een prachtig nummer.” Pas toen zag ze dat ik zat te huilen, voor mij was het namelijk allang hét nummer van haar naderend afscheid.
In het lied zingt de hoofdpersoon dat ze onderweg is naar huis, En als ze haar partner niet meer treft, dat ze elkaar dan ooit weer hopen te ontmoeten aan de ‘andere kant’. De prachtige zin “I far you well, I far you well” trof mij iedere keer weer tot in het diepste van mijn ziel. Die zin is namelijk precies hoe mijn lief in het leven staat: belangrijker dan al haar eigen ellende, is dat het jou/mij/ons goed gaat.
(Lees verder onder afbeelding)
Een paar maand later zat ik met mijn schoonvader in het ziekenhuis. Hillie was hard achteruitgegaan en we waren als familie continu bij haar. Ik had ook toen wat muziek op staan. En ook nu kwam het nummer weer voorbij. Als automatisme drukte ik een paar keer op replay. Mijn schoonvader merkte dat en zei: wat een mooi nummer Martin, helaas kan ik niet alles verstaan wat hij zingt.
Daar ter plekke vertelde ik hem dat het één van de nummers zou worden tijdens de uitvaart van zijn dochter. En ik beloofde het voor hem te vertalen. Uiteindelijk vertaalde ik het naar het Nederlands en vroeg Denne van Knöldert om het te vertalen naar het Sallands.
Én ik verwerkte het op die manier – in alle drie de talen – in mijn afscheidsspeech. Zo werd het nummer het afscheid dat Hillie aan de wereld toezong, als wereldburger, als neerlandica en als Sallandse boerendochter.
Begin januari kreeg de song nog meer diepgang toen vriend/kroegeigenaar Jaap Lamfers geheel toevallig Robbert uitnodigde om in Grand Cafe Zuijdt te komen spelen. Terwijl Hillie in het Hospice lag en ik – omringd door zeer dierbare vrienden – natuurlijk dat optreden bezocht, speelde Robbert – die van alles op de hoogte was – het nummer speciaal voor ons. Zonder er wat bij te zeggen, me alleen na afloop een knuffel gevend.
Ondertussen is Hillie inderdaad begonnen aan haar laatste reis ‘to the other shore’ En hoewel we beide niet gelovig zijn of denken dat er een hiernamaals is, troostten we ons met de laatste zin zoals Denne die voor ons vertaalde:Ik hop de’k oe wear zie an d’andre kaante
Originele tekst
‘Going Home’
I’m going home, I’m going home
I’m going home, I’m going home
If I never see you again
I’m going home, I’m going home
I’ll meet you on the other shore
I am being redeemed, I am being redeemed
I am being redeemed, I am being redeemed
If I never see you again,
I am being redeemed, I am being redeemed
I’ll meet you on the other shore
I’ll meet you on the other shore
I far you well, I far you well
I far you well, I far you well
If I never see you again,
I far you well, I far you well
I’ll meet you on the other shore
I’ll meet you on the other shore
I’ll meet you on the other shore
Vertaling in streektaal van Denne van Knöldert
Ik goa noar huus
Ik goa naor huus, Ik goa noar huus,
ik goa noar huus Ik goa noar huus,
A’k oe nie mear teeng kom,
Ik goa noar huus, ik goa noar huus
Ik zie oe wel wear an d’andre kaante
Ik loat oe lös, ik loat oe lös
Ik loat oe lös, ik loat oe lös
A’k oe nie mear teeng kom,
Ik loat oe lös, ik loat oe lös
En zie oe wear an d’andre kaante
Ik zie oe wel wear an d’andre kaante
Vaar ie ma’ wel, vaar ie ma’ wel
Vaar ie ma’ wel, vaar ie ma’ wel
A’k oe nie mear teeng kom,
Vaar ie ma’ wel, vaar ie ma’ wel
Ik zie oe wel wear an d’andre kaante
Ik zie oe wel wear an d’andre kaante
Ik hop de’k oe wear zie an d’andre kaante
Starkte Martin.
Warkeluk een prachtig nummer van Robbert Duijf. De kracht van muziek hè …
Toontje Lager zingt in ‘Niets na de dood’: “Als je gelooft in niets, dan valt het altijd mee.”
Mà ie kunt det ok ummedreijn.
Aj wè geleuft dan kuj doar oonmeunig velle krach uut putt’n.
En moch d’r dan toch niks bliek’n te wēēn dan zuj doar, as oe tied d’r op zit, gin weet van hem en kuj doar dus ok gin teleurstelling oaver ervaarn.
Dank je wel voor je mooie woorden Leo. En je hebt helemaal gelijk. Het gaat er niet om of je gelooft of juist niet. Hetgaat erom dat je troost kunt vinden als je dat nodig hebt. Voor mij geld dat dat heel vaak in muziek (of in schrijven) ligt. En- toevallig?? – vond ook Hillie veel troost in dit inderdaad prachtige nummer van Robbert Duijf.
Het mooiste van muziek, welk genre ook, is dat het troost biedt op momenten dat we het zo hard nodig hebben. Ik vind nog elke dag kracht in muziek, en krijg herinneringen bij bepaalde nummers.
Met muziek ben je weer even samen….