Mooi Opgedroogd

Interessant? Deel het artikel

opvoeden is de weg wijzen
Martin is al dertig jaar vader en nu ook opa. ©Martin van der Hooft / Norah Fotografie

Salland – Toen ik van de week een nieuwe profielfoto plaatste op mijn socials, kreeg ik van een oud-klasgenoot de opmerking: “Je bent mooi opgedroogd Martin” Behalve voor een  glimlach zorgde die opmerking er ook voor dat mijn gedachten de laatste paar dagen regelmatig teruggaan naar ‘vroeger’. En zo kwam ik terecht bij precies 30 jaar geleden.

Met een groep vrienden zaten we op een zondagmiddag na een volleybaltoernooi bij Leo in de kantine, voor ietwat oudere Raaltenaren nog altijd een magische plek/herinnering begreep ik laatst. We speelden al jaren iedere zondagavond in Tijenraan. Ooit begonnen we met zaalvoetbal maar sinds de verkeringstijd was daar eens in de twee weken volleybal voor in de plaats gekomen. En daar kwam op een gegeven moment dan weer bij dat we ieder jaar in België meededen aan een volleybaltoernooi –  of eigenlijk moet ik zeggen tornooi want de Belgen zijn zuinig op hun letters. Over dat toernooi alleen al valt heel veel leuks te schrijven. Toch wil ik het nu hebben over die genoemde zondagmiddag. 

Een tornooi in Roeselare
Op de vraag “Hé gaan jullie dit jaar ook weer mee naar Roeselare (waar het toernooi werd gehouden) antwoordde mijn toenmalige vrouw: “Ja hoor, wij gaan mee! Maar ík spéél niet mee.” Tot ons beider verbazing stond P. direct op om mijn vrouw te feliciteren met haar zwangerschap. Hoe had hij dat in vredesnaam zo snel door? En terwijl ik me dat afvroeg zag ik in een ooghoek H. vragend kijken naar zijn vriendin A. Die schudde heftig ‘nee’, waarop H. wijselijk zijn mond hield. 

Jullie begrijpen het vast al. Als vaste kern van het ooit roemruchte Manza, hadden we het niet alleen gepresteerd om zo ongeveer gelijktijdig verkering te krijgen, maar waren we er ook in ‘geslaagd’ om – ruim 10 jaar later – precies tegelijkertijd zwanger te geraken. Iets wat we overigens zo’n 26 maanden later nog eens presteerden.  Over die periode erna zijn talloze verhalen te vertellen – van volleybal spelen met vier campingbedjes langs het veld tot aan hilarische Manzadagen –  mét de jeugd erbij –  aan bijvoorbeeld de Trekkapsweg in Heino. Maar daarover misschien later meer.

Dertig jaar!
Het betekent dus ook dat we – net als vriend T. uit dezelfde club – nu 30 jaar als ouder door het leven gaan: 30 jaar!!! Dat is dus uit de tijd dat een eigen pc thuis helemaal nog niet zo gewoon was. Laat staan dat er al iemand een idee had dat we ooit allemaal een draadloze telefoon zouden bezitten.  Om het maar niet te hebben over de kracht van de huidige mobiele telefoons (of zoals oale luu zoals wij nog wel eens willen zeggen: de gsm) Daar konden de pc’s uit die tijd niet eens over dromen. En van Dingflofbips had ook nog niemand gehoord, net zomin als van ene Pim Fortuyn of van Oekraïne.

Niet alleen de techniek nam een enorme vlucht. De hele wereld veranderde en verandert dus in een haast niet bij te houden tempo. Het lijkt er dan soms ook op dat steeds meer mensen verdwalen en/of afhaken in de draaikolk van al het wereldnieuws dat onder andere de socials ons dagelijks voorschotelen. Ondertussen ben ikzelf alweer een generatie opgeschoven en mag me nu opa noemen. Ik heb het nog even gecheckt, maar nee, die anderen zijn nog niet zover… En toen stelde ik me dus de vraag: Leuk dat ik zo mooi opgedroogd ben – dank je wel MC – maar ben ik dan ook al bijna uitgedroogd of misschien wel afgehaakt?

Context
Misschien moet ik daar zelf het antwoord niet op (willen) geven. Maar dat gevoel heb ik nog lang niet. Juist in deze tijd is het fijn om al wat meer levenservaring te hebben en veel gebeurtenissen wat te kunnen spiegelen aan ‘vroeger’ en daardoor iets te relativeren of in een context te zetten.
Het is ook de tijd dat ik meer dan ooit met één van mijn zonen – die ondertussen dus zelf vader is –  voortdurend aan het sparren ben over de situatie in de wereld. En laatst nog met een hele goede (andere) vriend besloot dat we vaker in de tuin de tijd gaan nemen voor ‘gewoon een goed gesprek’, zoals hij dat noemde. Zowel met mijn zoon als met die goede vriend verschil ik regelmatig van mening.  Maar als ongeschreven regel geldt dat we in ieder geval altijd en vooral lúisteren naar elkaar. 

Laat ze hun eigen fouten maken!
Niet uitgedroogd dus, al zeg ik het zelf. Wel enorm veranderd en tegenwoordig een heel stuk rustiger dan vroeger,  me lekker voelend in die nieuwe rollen zoals bijvoorbeeld ‘luisteraar’. Maar ook nog steeds met vertrouwen kijkend naar de toekomst. Ik zie – zeker onder de jeugd – heel veel goede ideeën en initiatieven, die de wereld ongetwijfeld weer een stuk mooier gaan maken en hopelijk een aantal van onze fouten zullen herstellen. Ik probeer daarbij de ruimte te scheppen/vinden dat ook zij hun eigen fouten mogen maken zonder dat ik ze daarbij in de weg sta. Hoewel ik eerlijk moet zeggen dat dat lang niet altijd meevalt.  

Maar vol goede moed  op naar de volgende 30 jaar dus. Schrijf ik dan over hoe het is om al 30 jaar opa te zijn…

Word supporter van HierinSalland

HierinSalland is voor, maar ook van Salland. Word supporters en ondersteun ons. Door mee te doen of met een kleine bijdrage.

Interessant? Deel het artikel

Meer over

Blijf op de hoogte

Abonneer je op een of meerdere van onze nieuwsbrieven en ontvang elke week een update van de artikelen op Hier in Salland. Om de twee weken verloten we onder de abonnees om en om een pakket uit de biologische boerderijwinkel Overesch en de biologische Supermarkt in het Bos van Kleinlangevelsloo, beiden in Raalte. Bekijk de spelregels.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Blijf op de hoogte

Abonneer je op onze nieuwsbrief en ontvang elke week een update van de artikelen op Hier in Salland. Iedere maand verloten we onder de abonnees een pakket uit de biologische boerderijwinkel Overesch in Raalte. Bekijk de spelregels.