Met open oog: Nachtvorst

Nou mijn nieuwjaarswens is reeds grotendeels uitgekomen met een wit laagje door sneeuwbuien en een korte winterse periode met matige nachtvorst van wel -8 graden en dat een paar dagen achter elkaar! Met een gevoelstemperatuur van -10 tot -15 graden door een ijskoude noordenwind….brrrr.

De schaatskoorts liep hoog op en al na twee van zulke koude nachten werd de eerste marathon op natuurijs gereden! Op ondergelopen weilanden en wadi’s werd met veel plezier baantje gegleden en de eerste wankele schaatspogingen gedaan door de jeugd. Al was het wel oppassen geblazen want door het wegzakkende hoogwater was het ijs niet betrouwbaar op meren, kanalen, sloten en grachten. Na de derde nacht met temperaturen flink onder nul, ging het echt los en velen durfden te schaatsen op plassen ergens in een buitengebied. Sommigen zakten echter door het ijs en keerden met natte voeten huiswaarts. Maar het was het allemaal waard volgens de liefhebbers!!!

Ik ben een rondje gaan wandelen door het park en zag dat de vijvers lang niet dichtgevroren waren. Her en der lagen wel platen ijs op het water waar de meeuwen al doorglijdend op neerstreken. Waterhoentjes krabbelden met moeite op die ijsschotsen en zigzagden waggelend rond. Langs de oevers zag ik in het ijs prachtige details: bijzondere vormen waren daar ontstaan. Wat een verrassingen kan de natuur toch opleveren. Het riet stak fel geel af tegen het witte ijs, het donkere water en de ijsblauwe lucht. Het was mooi om te lopen in dat winterse decor.

Tijdens de afgelopen regenperiode had ik gezien dat de twee wadi’s achter sporthal Tijenraan vol water stonden. Dus zou er nu vast wel een mooie ijslaag op liggen was mijn veronderstelling en daarom ging ik daar even een kijkje nemen. Toen ik vanuit het park de straat overstak hoorde ik van verre al veel gelach en gejoel maar helaas kwam dat niet van vrolijk schaatsende of glijdende kinderen. De wadi’s waren inderdaad veranderd in een paar gladde spiegelende ijsvloeren zag ik toen ik dichterbij kwam maar die werden met alle kracht kapot getrapt door een achttal opgeschoten knapen. Het ijs lag vol stukken ijs en ze bekogelden elkaar met dikke brokken die ze onder hun voeten versplinterden. Hoe jammer was dat…

Toch gek hoe verschillend mensen kunnen reageren op natuurijs waar elke winter hoopvol naar wordt uitgekeken: de een is lyrisch en haalt zijn schaatsen uit het vet, een ander verandert in een ijskoude sloper.