In de voorstelling “Onderweg van hier naar daar” – haar samenwerking met de formatie Teleruptor – brengt Loes Luca de roman Marie Galante van Jacques Deval tot leven. Een droevig, maar prachtig verteld verhaal van een jonge Franse vrouw die door een scheepskapitein wordt ontvoerd naar Panama en daar, noodgedwongen, in de prostitutie belandt om geld te verdienen voor de terugreis.
Luca leest niet alleen voor, ze vertelt. Ze weeft de chansons van Kurt Weill moeiteloos door het verhaal heen, schakelt van tekst naar zang en weer terug, alsof het vanzelf spreekt. En wanneer de muziek even het woord neemt, is zij er nog steeds — in blik, houding, adem. Geen woord of gebaar te veel, maar ook niet te weinig.
De muzikanten van Teleruptor –
David Kweksilber en Frans Vermeerssen (rieten),
Arjen Gorter (bas), Rob Verdurmen (drums),
Gerard Bouwhuis (piano)
en Martijn Grootendorst (VJ) –
vormden een volwaardige tweede verteller.
Ze nemen je mee muzikaal mee in het verhaal op zo’n manier dat je je soms aanwezig voelt op colle zee, aan de kade van Panama of in bordeel waar matrozen platzak op zoek zijn naar seks.
Teleruptor speelde vorig jaar met Guus Meeuwis de productie Van hier naar morgen, met Loes Luca vonden ze opnieuw een onverwachte maar sterke match. Maar wat die ontmoetingen inhouden is op voorhand wat onduidelijk. De voorstelling had niet alleen meer publiek verdiend, ik denk ook dat er meer Sallanders waren die deze voorstelling prachtig hadden gevonden en er graag voor naar het HOFTheater waren gekomen. Misschien dat de titel – Loes Luca ontmoet Teleruptor – wat te abstract bleef voor de Sallandse theaterbezoeker. Een affiche als Loes Luca en Teleruptor vertalen Marie Galante met theaterconcert vol chansons had misschien meer mensen nieuwsgierig gemaakt.
Want dit was een voorstelling die het verdiende om gezien te worden. Een avond waarin kunst, muziek en verhaal samenvielen, gedragen door vakmanschap en bezieling.
