Nadat ik op vrijdag 4 november gezellig met mijn echtgenote de noodzakelijke levensbehoeften uit diverse supermarkten had verzameld konden we gaan flaneren. Tussen de overige boodschappen door natuurlijk.
En dan vind ik het altijd zo sneu voor de mannen die buiten op straat moeten staan wachten totdat de dames binnen hun slag hebben geslagen. Dan weet je als man toch niet wat vrouwlief allemaal wel gezien maar niet gekocht heeft. Je kunt dan thuis niet meepraten als er een vergelijkend warenonderzoek geopenbaard wordt. Want de ene winkel is de andere niet. En de prijzen zijn ook niet allemaal gelijk voor hetzelfde product. Misschien zijn de potjes met dezelfde etenswaar nu wel kleiner sinds de oorlog in Oekraïne.
Maar goed. Hopelijk is het de keus van de mannen zelf. Gevolg is wel dat ze geen recht van spreken hebben als het huishoudgeld op raakt. Hadden ze maar inspraak moeten tonen bij het inkopen doen.
Op onze wandeling zie ik een gelukkig lijkend echtpaar bij een groot warenhuis de deur uitkomen. Tussen haakjes: een deur die de komende winter wel weer constant open zal staan. Dat vind ik onbegrijpelijk en heel onverstandig. Ja, zei ooit een winkelier, dat is een teken dat de klant welkom is. Ik denk dat goede spullen en mooie prijzen de klant meer uitnodigen dan een open deur en ergernis over de energieverspilling! Haakje sluit.
Het echtpaar is in blijde verwachting van hun tweede kleinkind. Trots vertellen ze dat! En zo hoort het ook. Dat doen lieve opa’s en oma’s nu eenmaal. En terecht. Zeker als de ouders ook nog dichtbij wonen. Ja, zelfs vlak om de hoek!
De man van het gelukkige stel is lid van de Fotoclub, die haar zestigjarig bestaan viert met een grote expositie in diverse winkeletalages. Mijnheer, begin ik – heel slijmerig -, u bent al zoveel jaar lid en u maakt zeer verdienstelijke foto’s. Kunt u niet een verhaaltje maken voor onze digitale krant?
Oh, nee schrikt hij op. Deze vraag kwam onverwacht over. Ik kan wel foto’s maken maar geen verhaaltjes schrijven, zegt hij. En zijn vrouw knikt hevig bevestigend: mijn man is meer van de cijfers en niet van de letters. Zij liepen nog na te genieten van een hele dag winkelen in Deventer. De kleinkinderen kosten nu eenmaal veel cadeautjes! Maar hier, in Raalte , is het ook gezellig… Daar ben ik het helemaal mee eens. Ik krijg nog het advies: voor de fototechnische commentaren moet je bij onze P.R.-vrouw zijn. Zij zorgt voor de publiciteit.
En ze lopen door naar de volgende etalage om nog een keer te genieten van het werk van zijn collega’s. Want a.s. maandag is de expo afgelopen. Daarna kan mijnheer er weer op uit trekken voor de Stöppelhaene tentoonstelling 2023.
Zelf ben ik blij dat de fotoclub eindelijk de zwarte passe-partouts, die in het verleden voor alle foto’s verplicht leken, grotendeels heeft afgezworen. Zij gaven mij vaak een rouwig gevoel. Hoe mooi ze toen al waren en ook nu weer zijn!
Overigens, zou het een goed idee zijn om in de komende maanden tot eind augustus een doorlopende tentoonstelling te organiseren door en voor de leden van Kunstkring Raalte? Die heeft immers onlangs haar 40 jarig jubileum niet kunnen vieren in verband met de Coronatoestanden.
Dan hebben we er weer een attractie bij in de winkelstraten van Raalte! Aanbod is er genoeg: ook van de Stichting Cult en andere loslopende kunstenaars. Zelfs meer dan de massa van de goegemeente en zeker de beleidsmakers weten….. Vooral nu we (nog) niet beschikken over een vaste expositieruimte in ons dorp. Maar….. er is hoop: mogelijk zit die er binnen afzienbare tijd aan te komen!?
Verderop valt mijn oog op een modepop, die buiten op de stoep staat. Zo lijkt het tenminste. Maar het is een levend model van een kapsalon. Heur haar zit op een heel speciale manier ingekapseld in aluminiumfolie of iets dergelijks. Op mij komt ze over als een Indianenvrouw, die rooksignalen uitzendt met haar sigaret. Maar nee, zij is een jonge schoonheid die helemaal uit Heeten hier naar de kapper is gekomen. Zij wil wel poseren als “authentic beauty concept”. Waarschijnlijk voor een mooi kleurenpalet in het haar. Na deze kapsalon nuttigen wij een lekkere kapsalon op het terras naast de onlangs geopende bloemenzaak op de hoek. Heerlijk smullen was dat.
Wat gebeurt er zoal op een mooie zomerachtige herfstnamiddag in de winkelstraten van Raalte? En wat denk ik daarvan?
(tekst loopt door onder de afbeelding)
Op de terugweg naar de auto lopen we langs het Grote Marktplein. De terrassen onder de bomen zijn opgeruimd. Zelfs de bomen zijn weg. Een graafmachine vult met zijn shovel twee vrachtwagens die af en aan rijden.
Wat gebeurt er zoal op een mooie zomerachtige herfstnamiddag in de winkelstraten van Raalte? En wat denk ik daarvan?
(tekst loopt door onder de afbeelding)
Als oud-archeoloog moet ik natuurlijk in de afgegraven grond kijken of ik geen scherven of andere verborgen schatten zie. Oud en antiek blijft trekken. Nee, natuurlijk zit hier niets meer in de grond. Deze plek is al te vaak “verstoord”, zoals dat in vaktermen heet. Enkele wortels en kapot getrokken kabels steken omhoog uit het wel heel droge zand. Volgend jaar zal hier een prachtig plan uitgevoerd zijn met zitjes, een marktpleintje, groen en waterpartijen.
Ik ben benieuwd. Op de reclamedoeken ziet het er in ieder geval veelbelovend uit. En dan zie ik een vreemde verbastering van het woord “patat”. Er staat geschreven: “Dit is toch een padthaitje lekker!!? Kom proven!” Of ik daar een foto van mag maken voor “Hier in Salland”?
(tekst loopt door onder de afbeeldingen)
Ja natuurlijk zegt de uitbater natuurlijk ja. En hij gaat glunderend achter het sandwichbord staan. Zulke woordspelingen vind ik mooi. En ik beloof dat ik de volgende week vrijdag een echt authentiek thaïs padthaitje kom proeven!
Op de Grote Markt is nog veel meer te zien.. Hier wordt ook reclame gemaakt voor de vrouwenmars op zondag 6 november. Vrouwen voor Vrede organiseert deze mars. Een mars voor en door alleen vrouwen. Is er sprake van discriminatie? Mannen mogen wel naar het sprekerspodium komen. Dat staat op het spandoek.
(tekst loopt door onder de afbeelding)
Over discriminatie gesproken. Bij de glasbakken bij de parkeerplaats is het onderscheid tussen blank en gekleurd ook doorgedrongen …..
Ik denk nu even zwart wit: Leve zwarte Piet en witte Klaas!
(tekst loopt door onder de afbeelding)
Na deze wandeling op vrijdagmiddag denk ik ook: zo zie je nog eens wat hier in Raalte. En het is nog leuk ook Hier in Salland!.
