Het komt meer voor dan je denkt. Slachtoffers schamen zich vaak zó dat ze zwijgen. Ook een oudere dame uit deze regio. Ik noem haar mevrouw Jansen. Ze vertelde me over babbeltrucs. Dat die ook hier plaatsvinden. Schoorvoetend vertelde ze dat zelf slachtoffer is geworden. Daarna volgde een woordenstroom over het nare voorval. Hoe werken die gasten met hun babbeltrucs? Lees maar.
Een telefoontje. Mevrouw Jansen neemt op. Een vrouw stelt zich voor als Tina Verbeek, recherche Deventer. “We hebben drie jongens opgepakt. Ze hadden inbrekersgereedschap in hun auto. Op een telefoon vonden we een bericht dat ze bij u wilden inbreken.” Grote schrik bij de dame. De ‘recherche’ vervolgt: “Ze waren van plan om via de garage omhoog te gaan. Heeft u iets verdachts gezien de afgelopen dagen?” Mevrouw Jansen schrikt opnieuw. Via de garage kun je binnenkomen. De dame raakt door het verhaal steeds meer bezorgd. ‘Tina Verbeek’ reageert erg begripvol. “Ik stuur nu een collega naar u toe. Die kijkt of uw huis goed beveiligd is. Ik geef u een wachtwoord. Dat moet zij noemen, voordat u haar binnenlaat.” Mevrouw Jansen is helemaal overrompeld. Zo bang en bezorgd, dat ze signalen of het wel pluis is, niet opvangt. Ze is opgelucht dat de politie komt kijken. ‘Tina’ houdt mevrouw Jansen aan de lijn met geruststellende en meelevende praatjes. Kennelijk om te voorkomen dat mevrouw Jansen bij zinnen komt en argwaan krijgt.
De bel gaat. Met de telefoon nog aan haar oor en in gesprek, doet mevrouw Jansen open. De ‘collega’, een jonge vrouw, stelt zich voor als Jantien Wensink, recherche Deventer. Dat klopt. Die naam noemde ‘Tina’ ook. De auto staat iets verder geparkeerd, zegt ze. Uit veiligheidsoverwegingen.
‘Tina’ is nog steeds aan de lijn. Vertelt dat ze samen mevrouw willen helpen. Heeft ze gouden sieraden? Of ze die tevoorschijn wil halen. Dan kan ‘Jantien’ er foto’s van maken. Ook voor een taxatie. ‘Jantien’ maakt foto’s. Volgens ‘Tina’ zijn die niet scherp genoeg. ‘Jantien’ moet de sieraden meenemen naar de auto en daar betere foto’s maken. Dat doet ze. Ondertussen blijft ‘recherche- Jantien’ tegen mevrouw Jansen praten. “Fijn dat we iets voor u kunnen betekenen”, zegt ze. Dan beëindigt ‘Jantien’ het gesprek. Over vijf minuten zal ze terugbellen.
Als dat niet gebeurt, bekruipt mevrouw Jansen langzaam het gevoel: Ik ben slachtoffer van een babbeltruc.
Zoiets zal mij niet overkomen, denkt u? Dat dacht mevrouw Jansen ook. De truc is eenvoudig: Eerst grote schrik en angst aanjagen. En daarna geruststellende woorden. Acties voorstellen die logisch lijken. En het slachtoffer geen tijd geven om eventjes na te denken over wat er aan de hand is. Laten zwemmen in een fuik.
Tegen de oplichters zeg ik: Jullie hebben talenten. Met zoveel creativiteit valt er genoeg legaal geld te verdienen. Minder laf en beter voor jullie toekomst.
Als zij dit bullshit vinden? Mevrouw Jansen wil dat iedereen hiervan weet. Tegelijkertijd vertelt ze het niemand. Uit schaamte.
Laat mij dan de omroeper zijn: Lees deze column steeds weer en trap er niet in! Deel hem met vrienden en kennissen.
2 reacties
Harrie Kiekebosch
Twee ervaringen met kennissen:
– een energiecontract telefonisch afgesloten, blijkt wettelijk zelfs te mogen! Zonder kans op je besluit terug te komen. Probleem opgelost toen ik het bedrijf waar het energiecontract naar toe ging confronteerde met de wijze waarop dat gegaan was. Of ze het prettig zouden vinden dat we die werkwijze aan de grote klok zouden hadden. Contract teruggedraaid.
– een rioolontstopper die niet per uur, maar per meter rekende. Tien meter het riool in, rekening 900 euro. Bedrijf meermalen gebeld, pakten op een gegeven moment niet meer op. Via de rechtsbijstandverzekering geld terug gekregen. Maar ik ben benieuwd of het bedrijf ooit aangesproken is.
Doret Voulon
Fijn dat je het hier deelt. Arme mevrouw Jansen en jammer dat ze last heeft van ‘deelschaamte’. Het zou mooi zijn als deze verhalen op de theekransjes en verjaardagen juist wel worden gedeeld.