Soms moet ik m’n verlies nemen. Ook al heb ik gelijk. Enige tijd geleden schreef ik over een verkeersboete in Zwitserland. Ik zou daar niet mogen rijden met mijn VW-pick-up plus camperunit. Ik betaalde ter plekke CHf 600,-, aanbetaling voor de te volgen boete.
Onlangs vond ik de brief met boete in de brievenbus. Vreemd, want het was een aangetekend schrijven en ik heb nooit voor ontvangst getekend. Ik bel daarover. (Ik zal niet wéér zeuren over de chatbot; uiteindelijk krijg ik een echt mens aan de lijn.) Er is wèl een handtekening gezet. Door de postbezorger. Daarover wordt nogal luchtig gedaan. Er gaat een berichtje naar de betreffende afdeling en het zal niet meer gebeuren, zo krijg ik te horen.
We hebben het dus over een brief die persoonlijk aan de geadresseerde moet worden overhandigd. Daarvoor betaal je royaal. Er is een valse handtekening gezet. Dat is een misdrijf. Ik schrijf een brief aan de hoogste baas van PostNL. Aangetekend. Ik krijg de volgende dag al antwoord: Excuses, gesprek met de bezorger gehad (dat is snel!), ik moet kunnen vertrouwen op…. etc.
Terug naar de boetes; ik krijg er drie, lees ik. Voor totaal CHf 300,- Eentje voor niet geregistreerd staan van camperunit in de autopapieren; verder was de unit te breed en één van de vier kettingen, waarmee de unit vastzit, had volgens de politie te veel speling. Bovenop de boete komt nog CHF 145,- aan uitgaven (???) en verder CHf 320,- leges. Totaal CHf 765,-. Dat is € 810,-
De boete voor de registratie is onterecht. Daarin heb ik zeker gelijk. Misschien niet volgens Zwitsers recht, maar wel volgens het verdrag van Wenen 1968 (over verkeerszaken). En dat gaat boven nationale wetgeving. In Nederland mag ik met deze breedte rijden. Hoe dat in Zwitserland zit weet ik niet. Die ketting ging door de bewegingen in de bergen iets losser zitten. Echt geen gevaar voor afkieperen. Maar ja, regels hè.
Ik tel m’n knopen. Ik kan bezwaar maken. Mogelijk klets ik een derde van de boete af. De kosten blijven staan. Mocht ik toch geen gelijk krijgen, dan moet ik opnieuw onderzoekskosten betalen. Wat is mijn winst? Wat is het risico? Ik besluit te betalen. Ook om van het gedoe af te zijn. Toch wel sneu geld hoor.
Terwijl ik nog in de mood zit van zeker weten dat ik wel gelijk heb, lees ik een mail van ’t Nut Olst. Aankondiging van een lezing door Lammert Kamphuis over ‘Verslaafd aan je eigen gelijk’. Ik lees zijn boek met dezelfde titel. Daarin schrijft Kamphuis dat hij van anderen heel vaak hoort: “Dit vind ik een goed boek voor….” Nooit: ”Het is een goed boek voor mij.” Daarmee is de titel wel bewezen. Ik ga naar de lezing op 16 oktober. Met een stel goede vrienden. Heel goed voor ze. Ook voor mij, zegt u? Nou, ik heb er € 810,- voor over om mijn gelijk te laten vallen.
Benieuwd of ik er na de lezing nog zo over denk.
