We waren regelmatig bij een bouwbedrijf in Epe waar de zoon van een van de directeuren mee werkte in het bedrijf als metselaar. Hij nam het niet zo nauw wat betreft de regels. Was ie op de maandagmorgen nog niks te passe, dan ging hij eerst een halve dag in een kast of iets dergelijks liggen om zijn roes uit te slapen. Als op een vrijdagmorgen de twee eigenaren van het bouwbedrijf niet aanwezig zijn, zei hij: “Als jullie vandaag nog wat nodig zijn, kun je nu je slag slaan. Mien va en zien moat zijn een dag naar een beurs in Duitsland…”
Dry January
Bij hetzelfde bouwbedrijf werkten stukadoors uit Hattem, die standaard iedere morgen van het benzinestation halve liters bier mee namen. Eenmaal op de bouw werd er eerst altijd even begonnen met het drinken van zo’n beugelfles. Ook in de ochtendschaft en de middagschaft werd er zo’n fles achterover geslagen. Om in een goed ritme te blijven eindigen ze om 15.00 uur met de laatste pul bier en gingen huiswaarts. Dit kwam altijd niet ten goede van de kwaliteit van het werk. In de nieuw te bouwen zorgcentrum in Epe moesten ze een schuurplafond aanbrengen in de keuken. Toevallig ook nog op een maandag, Achter in de week al, kwamen er allemaal scheurtje in het plafond. Wat bleek, ze waren vergeten om gips in de schuurspecie te doen. Je kon het plafond er zo met een schop er weer af steken. Het gebeurde in januari, maar van een dry januari hadden ze toen nog niet gehoord.
Tja, drank maakt meer plafonds kapot dan je lief is.
Die Hattemse stucadoors, daar zat ook een vader en zoon bij. Zoon vertelde dat zijn vader ‘s middags bij thuiskomst in de vogel-volière ook nog een paar halve liters tot zich nam. Daarna ging die slapen. En in de morgen was hij ook tegen vieren alweer bij zijn vogeltjes… Ja, ‘t is maar net hoe je het bekijkt, maar hoe dan ook leed die man een heel geregeld leven.
Stamkroeg ‘De volle borrel’
Een vorig jaar nog omstreden slachthuis in Epe had in de jaren 80 een paar oude boerderijtjes achter hun slachthuis gekocht om zo te voorkomen dat er klachten zouden komen over bijvoorbeeld stank, geluidoverlast of andere mistanden. De boerderijtjes werden omgebouwd tot kantoren. Er werd ons gevraagd om de vloeren te betegelen met marmer. De eigenaar van het bouwbedrijf kwam een kijkje nemen en vroeg: “Mannen, zorg je er wel voor dat de vloer 100% waterpas wordt, want als ik hier op de vrijdagmiddag een borrel kom drinken wil ik een vol glas en niet zo’n half glaasje.”
Ik bun moar een eenvoudige boerenlul
In de tijd van lange haren en bakkebaarden waren we in Oene aan het werk. Iedere morgen om 11.00 uur kwam de eigenaar van het boerderijtje langs met (alcoholisch) drankjes. Omdat wij ook geen geheelonthouders waren, deden de ‘boertie’s uut Lutt’nbarg’ spontaan mee. Toen hij op een morgen weer langs kwam met z’n drankjes had hij opmerkingen over mijn lange haar. Mien moat zegt: “Kun ie nie ziene dan, det ;t een breur van Bennie Jolink is?”
Dat had hij niet moeten zeggen. Normaal en Oene was blijkbaar geen goede combinatie. Hij bleef iedere dag langs komen met een drankje, alleen werd ik nu overgeslagen. Maar ik werd daar niet anders van en bleef me voelen zoals Bennie Jolink ooit zong: “Ik bun moar een eenvoudige boerenlul, en doar schaam ik mie nie veur”.
Een voetbalelftal plus reservespeler
Er werkte ook een timmerman uit Oene die nogal gelovig was opgevoed. En daar gedroeg hij zich ook naar. Tenminste op de zondag. Op door de weekse dagen had ik nog wel eens mijn bedenkingen over zijn geloof.
Maar op zondag ging ie twee keer naar de Hervormde kerk. In die tijd dat we samen werkten trouwde hij ook en een jaar of vijftien later sprak ik hem nog eens. Hij had toen al een elftal inclusief een wisselspeler aan kinderen. Die had naast werken door de week en naar de kerk gaan op zondag nog tied zat voor andere hobbies.
