Ik kom net uit Duitsland terug van een fietsvakantie langs de Rijn. Een van de dingen die me opviel is de hoffelijkheid van de Duitse automobilist ten opzichte van fietsers. Je krijgt altijd voorrang, ze halen alleen maar in als er ruimte is en tegenliggers wachten even als de weg te smal is.
Dat andere gedrag begint al gelijk over de grens. Heel gek is dat: de grens zelf neem je – vooral op plekken waar je die met de fiets passeert – meestal niet waar. Je ziet aan de stijl van huizenbouw dat je in Duitsland beland bent. En aan de stijl van autorijden!
Andersom werkt het ook. Toen ik terug Nederland in fietste, sneed de eerste de beste vrachtwagen me af. Ging nog maar net goed.
Ik heb vergelijkende cijfers gezocht die fietsongevallen in Duitsland afzetten tegen die in Nederland. Maar fietsvergelijkingen zijn niet te maken omdat de Nederlander meer fietst en een veiliger wegenstructuur voor fietsers heeft.
Ik reed de Rijnroute, ik volgde de bordjes, ik had een GPX-route en ik koos soms op gevoel, ook omdat er in industrieel gebied nogal wat weg afgezet was. Die drie ingrediënten maakten dat ik vooral op grotere kruisingen soms even niet wist wat ik moest. Terwijl ik twijfelde, stopten chauffeurs gewoon en gebaarden “steek maar over” of “kijk nog maar even goed om je heen”.
Kom daar in Nederland maar eens om. Ik werd pas geleden (met de auto) nog klem gereden op de Wijheseweg omdat ik een bumperklever af wilde schudden door de richtingaanwijzer aan te zetten en niet af te slaan. Dat liep met een sisser af, omdat het schoffie terugdeinsde toen ik met mijn twee meter van achter het stuur kroop.
Je kent het grapje dat als je zegt dat iemand moet springen, dat een Duitser dan vraagt “hoe hoog?” en een Nederlander “waarom?” Daar volgt uit dat een Duitser zich aan verkeersregels houdt en een Nederlander zelf wel uitmaakt waar hij zich aan houdt.
Daarom hebben we verkeersdrempels, dan kún je niet anders dan zachter rijden. Daarom hebben we wegversmallingen, dan móet je wel op de rem.
In Duitsland trof ik een bord langs de weg met het ‘hart’-elijke verzoek niet harder dan 40 te rijden. In Raalte werkt een stopverbod niet, dus hebben ze er een geel vlak achter gezet. Maar nu zag ik laatst dat dat nog steeds niet genoeg is. Er lichten nu ook lampen op in het wegdek…
1 reactie
Anny Legebeke
Het geschetste beeld in het verhaal van Denne is wat mij tijdens de lange fietstocht door Europa ook opviel; in de landen Duitsland, 🇩🇪Oostenrijk 🇦🇹Zwitserland 🇨🇭 viel mij ook op hoeveel rekening er werd gehouden met de fietser, hoevaak heb ik wel niet meegemaakt dat ze voor mij stopten zodat ik veilig kon oversteken. Ook werd mij ruimte en veiligheid geboden op de weg. Kom ik in Nederland terug en wordt ik werkelijk aangereden door een brede auto die niet wilde wachten tot hij er langs kon. Hij reed door terwijl ik aan de grond lag.
Verbijsterd was ik, ik was blijkbaar weer in Nederland !!!