Bomen roddelen via het mycelium
Het mycelium – een netwerk van ragfijne schimmeldraden – is de telefoonlijn van het bos. Hier delen bomen water, voeding, waarschuwingen… en af en toe ook nieuws.
“Heb je het gehoord?” vraagt de plataan in Heino via een wortelverbinding.
“Ze gaan op ons stemmen. Mooiste boom, noemen ze het.”
Aan de andere kant van het dorp reageert de oude beuk bij de kerk:
“Ja, ik hoorde het al vanaf de kastanjelaan. Jij maakt zeker weer kans, met je brede kroon en al die aandacht.”
De plataan wuift zijn bladeren zelfvoldaan. “Ach, het gaat erom wie de mensen opvalt. Jij staat al tweehonderd jaar in de luwte. Als ik geluk heb, krijg ik de kleuterklas achter me. Kinderen stemmen enthousiast.”
De knotwilg en de jonge esdoorn
Dieper in het netwerk kraakt de stem van een kromgegroeide knotwilg langs een boerensloot in Middel:
“Kinderen, selfies, filters… Toen ik jong was, kwam er nog een schilder met zijn ezel. Nu zoemen er drones boven je kruin.”
Een jonge esdoorn in Heeten lacht. “Waar maken jullie je druk om? Of je nu wint of niet, wij geven schaduw, huisvesten vogels, voeden de bodem. Schoonheid zit in het groeien, niet in het prijzenkastje.”
Een wortelverbinding naar de Sallandse Heuvelrug
Via wortels en mycelium bereikt het gesprek een solitair staande eik op de Sallandse Heuvelrug. Hij staat ver weg van zijn soortgenoten, maar het netwerk vindt altijd een weg.
“Mooiste boom van Salland? Die ga ik winnen,” bromt de eik.
“Hier op de heide kom ik drommen wandelaars tegen, helemaal nu de heide prachtig paars in bloei staat. Dus die fluister ik allemaal in op mij te stemmen. ‘Is dit Salland dan?’ vroeg er eentje. Ik zeg, duhhuh, je loopt toch op de Sállandse Heuvelrug? En kijk daar: een korhoen. Die heeft nog wat een Zweeds accent, maar hij communiceert al goed met de natuur hier.”
Een perenboom in Olst denkt geen kans te maken. “Ze hebben me hier neergezet in coronatijd, zo maar in het gemeentelijk plantsoen. ‘t Is nu het seizoen dat vooral kinderen van me genieten, die vinden mijn peren heerlijk. Maar ik sta er nog een beetje ielerig bij.”
In het Luttenbergse kerkbosje zijn de bomen wat krang in de kop. “Moesten wij eens doen, een verkiezing houden wie de mooiste mens is. Wedden dat dat verkeerd zou vallen?”
De eik aan de voet van de Haarlerberg zucht. “Ach, wij bomen weten beter. Wij leven langer dan verkiezingen. Wij maken geen lijstjes, wij maken bossen.”
De moraal van het bos
Terwijl mensen hun stem uitbrengen voor de mooiste boom van Salland, gaan de wortelgesprekken gewoon door. Over bloesem, droogte, een merelnest in een holte – en heel soms een grapje over wie ze de mooiste mens vinden, miss Salland… Maar daar moet je geen waarde aan hechten. Alles is één systeem. Alles hangt samen. Met elkaar zijn we de Sallandse natuur.
De wind trekt aan, bladeren ruisen instemmend, en ergens tikt een specht zijn eigen applaus.
Luister hier een reeks podcasts die over de mooiste boom van Salland gaan:
