Dat pleidooi om geen fietshelm te dragen maakte vorige week nog wel wat los. Maar ik blijf volharden. Noem mij maar onverstandig. Persoonlijk vind ík het onverstandig als je na de training met z’n allen aan het bier gaat. Een op de drie kankers is vermijdbaar!
Zelf ben ik overigens wel een keer in het ziekenhuis beland na een val met de racefiets terwijl ik geen helm droeg. Ik stond zo goed als stil, viel om en kreeg mijn schoentjes niet zo snel uit de pedalen waarin ik vastgeklikt zat. Stuiterde achterover. Hoofd op de straat.
Toen ik weer opstond zag ik een plas bloed. Dat spoot ik met water uit de bidon weg. Waarna ik verder fietste naar huis. Op de weg die ik al duizend keer gefietst had, verdwaalde ik vervolgens. Wat wel het signaal was naar het ziekenhuis te gaan. Daar kreeg ik wegens een hoofdwond mooi voorrang op iedereen en alles, maar er bleek niks aan het handje. Ze hebben de hoofdwond gedicht door mijn haar er stevig overheen te vlechten. Dat vond ik wel stoer. En toen ik mijn vrouw belde of ze me wilde ophalen van de spoedeisende hulp zei die: wat is er nu dan weer…
Ik wil er maar mee zeggen dat ik die keer dus helemaal niet fietste. Ik stond stil!
Ik ben er van overtuigd dat de meest nare wielrenongevallen eigenlijk gebeuren doordat je met je voeten vastzit in de trappers. Als daar een nieuw kliksysteem voor bedacht wordt, zullen de meeste wielrenners op tijd met de voeten kunnen corrigeren, voordat ze met hun hoofd op het asfalt kukelen.
Net als een helm voor kinderen een oplossing is tegen agressieve medeweggebruikers is een helm bij wielrennen een oplossing voor dat je vastzit aan je trappers. Je lost in beide gevallen het probleem niet op! Sterker nog, met een afgeleide oplossing hou je het probleem in stand! Weggebruikers nemen het niet zo nauw want die kinderen zijn toch beschermd. En de wielrenner neemt meer risico, want hij draagt toch een helm.
Nou moet ik zeggen dat ik laatst op een rondje van hier tot net over de grens in Duitsland toch wel blij was dat ik een helm droeg. Ik had even gepauzeerd in Duitsland op een bankje met een afdakje tegen de regen en was afgeleid door een Duitser die zijn herdershond over de grens meenam naar Nederland waar de hond even kon zeiken en toen ging ie weer zurück zum Heimat. Toen ik daar na de pauze weer aanstalten maakte verder te fietsen, stootte ik mijn hoofd tegen dat afdakje.
Gelukkig had ik een helm op.
Marco te Brömmelstroet (UvA) publiceert regelmatig zinnige dingen, onder andere over het dragen van een fietshelm.
Zelf stel ik vast dat ik steeds frequenter door mede racefietsende weggebruikers wordt toegeschreeuwd, vaak een moraalridder uit zo’n pelotonnetje, dat ik een helm moet dragen.