Avond lijkt een zwaar toneelstuk. Het gesprek over een levenseinde is immers beladen. Maar Joke Tjalsma en Paul Kooij maken er een tragikomedie van, door scenes neer te zetten die door het publiek herkend worden. De diepe liefde die twee oudjes voor elkaar voelen. Maar ook de herkenbare discussie in het huis van de dochter, hoe ze zich verhoudt tot haar ouders, hoe ze ze van raad en daad voorziet net als haar ouders dat bij haar doen. Maar andersom ook: tot op welke hoogte bemoei je je er mee, wat laat je aan hen zelf. Wanneer help je hen, wanneer denk je aan jezelf.
De centrale stelling in het stuk: Als het leven gedaan is, moet je er mee ophouden
Tjalsma en Kooij vertolkten niet alleen de rollen van een ouder echtpaar aan het einde van hun leven, maar namen ook de rollen op zich van hun dochter en een vriend van de dochter. Het stuk nodigt uit om na te denken over hun eigen levenseinde en het belang van tijdige gesprekken hierover.
Na afloop van de voorstelling kon je met vertegenwoordigers van de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde (NVVE) in gesprek. Wanneer mag je wettelijk euthanasie plegen bijvoorbeeld. Als je leven niet meer waardig ingevuld kan worden en als je ondraaglijk lijdt. Dat zijn omschrijvingen waar je nog alle kanten mee op kunt! En ze zijn persoonlijk.
Daarom is het goed tijdig met je huisarts in gesprek te gaan. Daar bouw je door je leven een band mee op, dus die kan mee helpen interpreteren. Je kunt ook op zoek naar een huisarts die in de interpretatie een beetje meer met jouw meedenkt. Altijd zal een euthanasiebesluit met het wetboek in de hand genomen worden en nooit kan een arts in zijn eentje besluiten. Maar er is vaak veel meer mogelijk dan mensen denken. Andersom is niet alles mogelijk wat mensen soms willen.
Eerder schreven we een stuk over hoe Sallandse artsen over euthanasie denken. Ze interpreteren de wet ruimhartig. Lees het hier.
Lees hier meer achtergronden over Avond.
Zie hier meer informatie over de Nederlandse Vereniging voor een vrijwillig levenseinde
