We zijn net terug van een weekje Elzas in Frankrijk. We verbleven op een stadscamping in een gehuurde tent en stonden aan de rivier de L`ill met op de achtergrond de autogeluiden van de snelweg. Dat was even slikken. Dat hadden we niet echt ingeschat.
Maar goed, het is wat het is. Daar dealen we dan maar mee
Fietstocht
Onze eerste fietstocht leidde ons naar de wijnvelden in de Elzas. Waarvan iedereen zegt hoe prachtig dat is. Op de achtergrond zie je de bergtoppen van de Vogezen. De dorpjes zijn schilderachtig mooi. De vakwerk huizen zijn kleurrijk en oud. In het centrum is er meestal een mooie oude fontein. Alles ademt oudheid uit. En toch knaagde er wat bij mij.
(lees verder onder afbeeldingen)
Geen natuur
De grote velden met wijnstokken waar wijnen van worden gemaakt door de wijnboeren worden behandeld met een grote hoeveelheid pesticiden. Hier en daar zie je een biologische wijnboer en ik heb ook éénmaal een biologisch dynamisch wijnveld gezien. Hele gebieden zijn ingenomen door de druiventeelt. Er is geen sprake meer van natuur die haar eigen wetten kan volgen voor een gezond ecosysteem.
Een dag later lopen we in de bergen. Ik voel een verademing om daar te lopen. Hèhè, dat voelt alweer beter. Geen rechte velden en stroken maar natuurlijke kronkelende paden, op een neer met prachtige vergezichten over het dal en de drie meren. Boven op de velden lopen koeien in een mistig veld. Het roept nostalgische gevoelens op van vroegere tijden waarin mijn vader nog kon boeren in kleinschaligheid in samenwerking met de natuur. De koeien hebben een bel om. Zouden ze niet gek worden van het geluid vraag ik me af.
Skiliften en resorts
Maar niet lang daarna worden we geconfronteerd met skiliften en resorts. Ook hier is het gebied ingenomen door mensen en hun eigen belangen. Een eigenares van een resort vertelt ons dat de laatste jaren er geen tot nauwelijks sneeuw is geweest. Er kon in plaats van een aantal maanden nog maar een week geskied worden. Wat gaat dit voor het gebied betekenen de komende jaren? Het zal waarschijnlijk meer wandel en fietsgebied blijven.
De Rijn
De Elzas bevindt zich op de grens met Duitsland en wordt begrenst door de Rijn.
Een fietstocht leidde ons langs de Rijn. Daar hadden we een ander beeld van gecreëerd. Wat we zagen waren hele stukken met gekanaliseerde kale oevers, geschikt gemaakt voor grote vrachtschepen. Waar is die mooie meanderende rivier door het landschap met weelderige groei van planten en mooie bomen langs de oevers?
(lees verder onder afbeelding)
Het leven op de camping
Terug op de camping maken we het leven mee van verschillende vakantiegangers. Voor ons, een rij op de oever van de rivier staan wel dertig campers op een rij. Elke dag weer anderen.
Het lijken merendeel pensionado’s die nu eindelijk vrij zijn om de wereld te verkennen. Er is een goede financiële investering gedaan. We zien hoe iedereen druk is met uit- en inpakken van alles in hun Tiny, Tiny house op wielen.
Er zijn ook veel volkswagenbusjes met hetzelfde doel. Tenten op auto’s en een enkele éénvoudig koepeltentje van een jongvolwassene. En éénmaal hadden we een buurman die sliep onder een enkel open tentdoek.
(lees verder onder afbeelding)
Wat zoeken we?
Ik vind het vaak allemaal maar een raar gedoe. Ik kan ernaar kijken als kom ik van een andere planeet. Waar zijn we toch allemaal naar op zoek of proberen aan te ontsnappen?
Met duurzaamheid en natuur heeft het niet meer veel van doen. Natuur is doorsneden door snelwegen, veel auto’s en vooral ook heel veel vrachtverkeer om al onze goederen te vervoeren. Natuur is in bezit genomen door intensieve landbouw met gebruikmaking van pesticiden. En ook de skigebieden vragen offers van de natuur.
Is dit alles wat ons het grootste plezier geeft?
Hoe zou het zijn als we samen met de natuur zouden handelen? Zouden we dan minder kunnen genieten? Of zou het genot misschien groter zijn?
Dat er wijnvelden zijn waar geen pesticiden worden gebruikt waardoor we een echt goed glas wijn kunnen drinken. Waar ook stroken natuur te vinden zijn met daarin mooie kleurrijke bloemen als papaver, kamille, korenbloemen, margrieten en St. Janskruid. Waar veel vlinders fladderen, bijen zoemen en mooie kevers en andere insecten te bewonderen zijn?
Waar ook andere gewassen groeien. En dat wij niet alleen uitgaan van onszelf maar dat er ook voedsel te vinden is voor alle levende wezens.
Dat ons vervoer niet meer op fossiele brandstoffen gaat waardoor er minder verstorend geluid is en de lucht schoner. Dat onze campings weer echt om de rust en de schoonheid van de natuur gaat waar we ons kunnen ontspannen en weer opladen.
Zouden we daar minder of niet van genieten?
Ik denk het tegenovergestelde. Dan gaan we weer echt genieten van alles wat de natuur voor ons kan betekenen. Niet onszelf voorop maar onszelf zien als onderdeel van de natuur. Niet de mens bovenaan maar als onderdeel van de cirkel van het leven.
Dat is pas genieten!
