Moi, zitten jullie ook zo midden in het WK? Ik in elk geval wel. Aan die one love-armband, die dode bouwvakkers, de airco in de stadions, de ingevlogen nep- supporters, de erbarmelijke containerhotels en die vermoedelijk mislukte Oranjemars achter een bus aan, ik denk er helemaal niet meer aan.
Wij zijn lekker ver gekomen, hebben Senegal, Nigeria, Qatar én de Verenigde Staten uit het toernooi gevoetbald, hoe sprankelend! Dat het zo vroeg donker is, ik maal er niet om, ik zit voor de tv. Weet je nog, die dubbele wedstrijden aan het eind van de groepsfase? Bij de NOS riep de commentator ook dat het fantastisch was: “Je moet er toch niet aan denken dat ze over vier jaar vermoedelijk met poules van drie gaan werken? Dan heb je die spanning niet meer. Want met drie teams in de poule, kun je sowieso geen twee wedstrijden tegelijk in dezelfde poule hebben.”
Die laatste zin van de commentator triggerde mij. Want dat kwam me voor als een drogreden. Een gelegenheidsargument zonder fundering.
Als kijker ben ik er dan maar druk mee: wat van alles dat een commentator zegt, moet ik serieus nemen en wat is lariekoek.
Specifiek in dit geval: had ik niet vier jaar geleden iets heel anders gehoord? Bij de NOS? Tijdens het vorige WK?
Ik heb teruggezocht naar een uitspraak van Jan Beuving, wiskundige en cabaretier, die bij de NOS tijdens het WK van toen, heel slimme dingen zei over een poule van drie.
Bij een poule van vier zijn de meeste wedstrijden bijzonder saai. Je weet al zo ongeveer wat je moet presteren. Je hebt in een poule van vier zelfs vijftig procent kans door te gaan. Vooral als je ook door bent met een gelijkspel of een kleine nederlaag kan ik er als kijker donder op zeggen naar iets heel saais te gaan zitten kijken. Zelfs de kans dat mindere landen een ronde verder komen is levensgroot, dus heb je ook in de knock-out-fase grote kans op tenenkrommende wedstrijden.
Nu is het bij voetballen al snel saai: het is een sport met lage score, je zit vaak naar groeiend gras te kijken. Dus je moet op andere manieren spanning creëren. Bijvoorbeeld door scheidsrechterlijke dwalingen. Die VAR is daarom helemaal geen goed systeem: als de sport helemaal clean wordt, blijkt dat het spel helemaal niks aan is, dat gras heel langzaam groeit.
Spanning krijg je doordat vanwege dat weinige scoren, de mindere partij best een gerede kans heeft te winnen. En spanning krijg je als de uitslag op een ander veld waar tegelijkertijd gespeeld wordt, er ook toe doen. Dat is twee keer spanning vanwege andere oorzaken dan het voetbalspelletje zelf.
Dan het systeem van drie poules. Daar zijn álle wedstrijden spannend:
A speelt tegen B;
C speelt tegen de verliezer van A-B;
C speelt tegen de winnaar van A-B.
Alleen de poulewinnaar gaat door.
Als teams evenveel punten hebben, telt het onderlinge resultaat.
Als alle teams evenveel punten hebben, gebruiken we regels zoals die er nu ook al zijn, van doelsaldo tot aantal gele kaarten.
Die eerste wedstrijd wil je winnen, omdat je dan langer pauze hebt voor de volgende wedstrijd.
Die tweede wedstrijd moet je als verliezer van de eerste wedstrijd (A of B) wel winnen omdat je er anders uit ligt. Maar C moet ook winnen omdat de volgende tegenstander al drie punten heeft.
Die derde wedstrijd is ook altijd spannend. Want C treft hoe dan ook een team dat al drie punten heeft. Sterker nog: die laatste wedstrijd gaat altijd om de groepswinst.
Er zijn geen dubbele wedstrijden meer, waardoor je alles kunt kijken. En je bent eerder van de baggerlanden af.
Wat denk jij hiervan NarrigeNeef?
Meer Straatpraat artikelen klik hier.
1 reactie