31 Stoptober: het tippingpoint voor stoppen met roken? Als we roken mooi waardeloos vinden!

The Tipping Point is een boek waarin de auteur Malcolm Gladwell op zoek gaat naar kentering in zaken. Waarom kopen we ineens allemaal een spijkerbroek met gaten in de knieën. Waarom werden uggs (schoenen) een doorslaand succes heel erg kort voordat de fabriek failliet dreigde te gaan? Wat is dat ene lontje in het kruitvat waardoor de vlam in de pan slaat?

Je kunt het achteraf vaak terug redeneren, maar er op sturen is van te voren vaak heel lastig. Bij die spijkerbroeken en die uggs zeker.

Als die vlam in het voetbalstadion in de pan slaat kun je wel achteraf een analyse maken die leidt tot maatregelen ter voorkoming. Maar dan nog heb je niet in de hand dat Noah Lang supporters uit gaat lopen dagen.
Als de vlam in de pan van de samenleving slaat (gele hesjes, boeren op de trekker, de tunnelbak van de A12 bezetten) wordt zo’n analyse al moelijker. Ook omdat we niet accepteren dat als je mensen tientallen jaren in hun idealen onderdrukt, dat ze dan op enig moment terug gaan vechten. Zo was de vrede van de Eerste Wereldoorlog het begin van de Tweede. En ga er maar gerust van uit dat de witte overheersing in Amerika en onze slavenhandel ten behoeve daarvan, zich tegen ons keert. Nu al, maar later nog veel meer.

In The Tipping Point staat ook een analyse van het mislukken van antirookcampagnes. De overheden proberen wereldwijd rokers af te schrikken met vreselijke foto’s op pakjes en het verbieden van bedrijfslogo’s. Gladwell legt daar echter onderzoek naast hoe rokers denken over het gevaar dat ze lopen tijdens roken. En wat denk je? Ten eerste wéten rokers wel dat ze kankergevaar lopen. Ten tweede schatten ze de kans op ziek zijn hoger in dan de werkelijkheid.

Kortom: rokers waarschuwen dat roken gevaarlijk is, dat is onzin! Je moet op zoek naar andere triggers. Gladwell geeft zijn oplossing: roken heeft een stoer imago. Als je dat weet bij te stellen, beginnen jongeren er minder snel aan.

Juist het feit dat roken dodelijk is, geven jongeren die roken een soort van stoer imago. Wat een lef, dat ze desondanks roken! Naïef als jongeren (14-15 jaar oud) nog zijn, redeneren ze vaak dat een paar jaar roken niet erg is, dat je er daarna wel mee stopt. Dus omdat je ook even stoer wil zijn, neem je in je jeugd een sigaretje. Bijna honderd procent van de jeugd probeert dat wel een keer.

In plaats van rookfabrikanten levenslange gevangenisstraffen te geven laten we het gebeuren dat ze roken op allerlei manieren zo verslavend maken, dat een flink deel van die eerste keer-rokers ook een tweede en een derde keer een sigaret opsteekt. En dan heb je ze al. Dan komen velen er al niet meer af.

Het gaat daarbij om grote percentages: 1 op de 5 mensen rookt!

Gladwell vindt daarom dat er campagnes moeten komen die van rokers loosers maakt. Verbiedt roken in het openbaar. Laat ze zielig naar afgelegen plekken uit het oog van niet rokers lopen. Dus dat ze niet op de rand van het schoolplein of het ziekenhuisterrein nog wél mogen roken. Nee, ze moeten er echt voor naar achteraf. En als ze terugkomen zeggen we dat ze tinken.

Zet BOA’s in die overtreders bekeuren. Laat ze misschien maar meer betalen voor de zorgpremie of een jaar later met pensioen gaan. Laat ze hun rookpauzes compenseren met extra werkuren.

Volgens Gladwell helpt het zelfs al, als we op deze manier over roken praten. Als je er dan als jongere bij wil horen, dan kijk je wel uit met roken te beginnen.