Het nieuwbouwproject van Voedselbank Raalte ging van start; ik las het verslag van Nieke Hoitink van 07 oktober op www.destentor.nl: ‘Nieuwbouw Voedselbank Raalte van start: op je 82ste even een fundering storten’. Ook las ik het jaarverslag van Voedselbank Raalte en beluisterde ik voorzitter Frans Rouwenhoff op Radio 1.
De titel boven het artikel van Hoitink roept direct allerlei heerlijke vragen op: is hier écht door iemand van 82 een fundering gestort? Kan dat überhaupt? En hoe houdt zo iemand dat op deze leeftijd nog vol? Wat volgt is meeslepend portret van niet één, maar liefst twee mannen van 82: Juist aan hen de eer om deze eerste stap te zetten voor een splinternieuw en modern gebouw. Hoe houden zij dat op deze leeftijd nog vol?
In treffende volzinnen schrijft Hoitink, die de mannen voelbaar heeft weten te doorgronden, dat zij zich van hun minder uitmuntende soortgenoten onderscheiden dankzij een combinatie van idealen, doorzettingsvermogen en niet in de laatste plaats vertrouwen:
Terwijl de betonmixer flink herrie begint te maken lopen Veendijk en Rödel de bouwplaats op. Even later trekt Rödel vol vertrouwen de klep open van de bak met betonmortel en het spul blubbert eruit.
De Stentor is een serieus dagblad, dus méér dan alleen human interest. Dat lezen we ook in dit artikel, dat ons de nodige relevante feiten bijbrengt:
- Voedselbank Raalte heeft extra ruimte nodig vanwege de doorgemaakte groei.
- Voedselbank Raalte gaat de extra ruimte gebruiken om te werken volgens een nieuw concept: de winkel wordt ingericht als supermarkt.
- De gemeente Raalte staat garant voor de lening waarmee de nieuwbouw gefinancierd wordt.
Ik kan inmiddels geen genoeg krijgen van de prachtige ontwikkeling die Voedselbank Raalte doormaakt, dus besluit nog even verder te lezen op de website. In de publicaties van dit jaar staat het inderdaad allemaal: de lening, de garantstelling, ‘het stukje grond’ waarvan men ‘in bezit kwam’ en de nieuwbouwplannen. In het bestuursverslag staat het nodige te lezen over de doorgemaakte groei. Volgens dit verslag bedroeg het aantal huishoudens waaraan op 31 december 2021 wekelijks een voedselpakket werd verstrekt niet minder dan 156. Een fantastische prestatie, zoveel moge duidelijk zijn. Het totaal aantal pakketten dat dat jaar verstrekt werd, bedroeg 1806. Dat aantal is even verrassend als opmerkelijk, want het maakt dat per week gemiddeld bijna 35 pakketten zijn uitgegeven. Dat scheelt nogal met 156. De indruk ontstaat dat tegen het einde van het jaar, na de feestdagen, veel meer mensen een beroep op de voedselbank doen dan daarvoor. Je kunt dan gaan muggenziften, en opmerken dat de voedselbank wel erg gekleurde cijfers publiceert, maar je kunt er ook gewoon blij mee zijn dat zoveel mensen na de feestdagen aan een voedselpakket zijn geholpen. Bovendien gaat het ons om de groei. Daarover is het verslag heel duidelijk:
Wij werden voor het 2e opvolgende jaar geconfronteerd met de gevolgen van COVID-19. […] Vanuit Voedselbanken Nederland werd erop gewezen rekening te houden met een toename van het aantal cliënten. Het leidde bij ons, in tegenstelling tot andere voedselbanken in het land, niet tot een toename.
Het was, moet ik bekennen, wederom niet wat ik verwacht had. Maar hee, niet getreurd, géén toename is juist goed nieuws. Je gunt toch niemand afhankelijk te zijn van de voedselbank?
Ook zonder toename was het nog altijd verstandig over te gaan tot nieuwbouw, want er wordt in de toekomst immers gewerkt met een nieuw concept, waarin het pand wordt ingericht als supermarkt. Het verslag beschrijft het als volgt:
De nieuwe huisvesting biedt de mogelijkheid om andere vormen van verstrekking van een voedselpakket kunnen worden toegepast. Bij een aantal voedselbanken is het zogenaamde ‘winkelconcept’ ingevoerd. In dit concept kunnen cliënten onder bepaalde voorwaarden zelf hun producten uitkiezen. Hiermee beogen we voedselverpilling tegen te gaan en dit concept verhoogt ook de eigenwaarde van een cliënt.
Minder voedselverspilling en een verhoging van de eigenwaarde van een cliënt, klinkt dat niet als muziek in de oren? Het bestuur vervolgt:
Het concept heeft voor- en nadelen. Het leidt in ieder geval tot behoorlijke organisatorische aanpassingen. Een besluit over wel/niet toepassen van dit concept moet nog worden genomen.
Ik kan niets anders dan ruiterlijk toegeven dat ik, hoewel gewaarschuwd, niets van dit alles zag aankomen, maar alsjeblieft zeg, zo’n besluit nemen is uiteindelijk slechts een formaliteit, en gaan we ons daar nu heus druk om zitten maken? De gemeente blijkbaar niet, gelukkig, want die had aan bovenstaande informatie voldoende. Raalte staat daardoor garant voor een lening van 325.000 euro, en deed er een jaarlijkse subsidie van 15.000 euro bovenop.
Geen groei, misschien een nieuw concept en een gemeente die praktisch tien euro bijdraagt aan ieder uitgegeven voedselpakket… dat klinkt wat vreemd, maar is een prima uitkomst als daarmee alle mensen die in armoede leven in Raalte geholpen zijn. Oei, verrek, over dat bereik en de efficiëntie van Voedselbank Raalte merkte voorzitter Frans Rouwenhoff afgelopen week op Radio 1 nog iets erg interessants op. Op 17 oktober legde hij in het programma De nacht van kort en bondig uit dat de voedselbank er slechts in slaagt hulp te bieden aan 191 van de 1300 Raalter huishoudens die kampen met armoede. Voedselbank Raalte weet de overgrote meerderheid van de doelgroep niet te bereiken. Foei, die armelui toch, ze hebben nog te vaak last van schaamte, zo meent Rouwenhoff.
Al met al zou een mens bijna denken dat het tijd wordt voor een nóg nieuwer concept, waarin de gemeente het geld niet aan tussenpersonen en liefdadigheidsinstellingen uitgeeft, maar direct bij de inwoners bezorgt die niet rond kunnen komen. Er moet bij het maken van die afweging wel voldoende rekening worden gehouden met de eigenwaarde van de bestuurders en vrijwilligers van Voedselbank Raalte. De Stentor en Nieke Hoitink zullen ongetwijfeld verslag blijven doen van de emotionele kant van het verhaal. Jemig, hoe houden ze het vol?
