De voorstelling die gespeeld werd — Ken je klassiekers: 8 Griekse Tragedies van het Utrechtse gezelschap Aluin — was in overleg met de vrijwilligers gekozen. En dat bleek een schot in de roos. Een uur lang wervelde het gezelschap door de Griekse oudheid, een vooral tragisch leven van koningen, godinnen, koninginnen en hun kinderen. Er werd flink gelachen, want Aluin weet met weinig middelen en veel spelplezier de eeuwenoude verhalen verrassend luchtig te maken.
De goden lachen, het volk leeft
Toch is er iets geks aan die oude tragedies (vind ik). Ze gaan eigenlijk nooit over gewone mensen. Alles draait om hofintriges, verraad, macht, eer en bloed — het volk zelf komt er nauwelijks in voor. Alles en iedereen wordt neergestoken, verraden of bekonkeld. Je zou hopen dat die verhalen niets zeggen over het echte leven van toen.
Want dat echte leven, daar was de bedankvoorstelling voor. Terwijl op het podium de goden en koningen hun drama’s uitvochten, zat in de zaal het échte volk: vrijwilligers, theaterliefhebbers, dorpsgenoten. Mensen die samen zorgen dat er in Olst-Wijhe cultuur leeft. Geen mythische helden, maar stille krachten die ervoor zorgen dat anderen kunnen genieten.
Griekse intriges, Hollandse politiek
Die oude tragedies zijn trouwens verrassend actueel. Macht, bedrog, en het messen in de rug — kom er bij de VVD vandaag de dag maar om. Liegen over nareizigers, in een kabinet stappen met racisten en dat nu andermaal afdwingen. Linkse mensen verketteren. Douwe Bob het gevaar indrijven… Een VVD-tragedie in Nederland. In die zin is het maar goed dat we die oude verhalen nog eens ophalen: ze houden ons een spiegel voor.
Een avond van verbinding
Na afloop was er een gezellige borrel in het Holstohus-theatercafé. Wie om zich heen keek, zag waar het in de samenleving eigenlijk om draait: niet om koningen of goden, maar om mensen.
