Als we het over biodiversiteit hebben, denken we al snel aan plantjes. We weten ondertussen dat biodiversiteit van belang is voor een sterk ecosysteem. Maar mensen zijn ook natuur. Hebben we al wel eens met deze ogen gekeken naar biodiversiteit?
Polarisatie is ons niet vreemd in onze samenleving en dan met name ook in de politiek. We gaan tegenover elkaar staan, verdedigen ons standpunt en proberen de ander van ons gelijk te overtuigen. We denken in winnen en verliezen en hopen vooral gezien te worden.
Als de natuur zo zou handelen, zou het een zooitje worden. En dat wordt het dus ook bij mensen. Want dat is eigenlijk niet hoe de natuur werkt. Ook de natuur in mensen.
Die verschillen tussen mensen, in zienswijze, standpunten, opvattingen, ideeën en uitingsvormen hebben we juist nodig om elkaar aan te vullen en zo samen sterk te staan. Niet om elkaar te bestrijden en het over winnaars en verliezers te hebben. De natuur is een samenhangend geheel waar ieder onderdeel zijn eigen rol en functie vervult. Niet alles is hetzelfde en je hoeft het niet met elkaar eens te zijn of iets op de zelfde manier te zien. Juist als we gebruik weten te maken van de verschillen kan het veel mogelijkheden bieden voor het geheel.
We moeten dus leren niet in afgescheidenheid en in eigen gewin te denken, maar te denken voor het geheel, voorbij verschillen, hokjes, specialisaties, theoretisch of praktisch opgeleid of allerlei verschillende uitingsvormen.
We kunnen een voorbeeld nemen aan de natuur. De vraag is dan hoe je bij kunt dragen aan de samenleving vanuit jouw natuurlijke aard voor het gewin van alles dat leeft.
Hoe zou onze samenleving er dan uitzien?
