Je hoeft niet eens de natuur in te gaan om ‘wilde’ dieren tegen te komen. Dieren vinden zo hun eigen plekje tussen de mensen. Dat is ook wel hun goed recht vind ik want wij, mensen hebben heel veel ruimte in beslag genomen en we claimen nog steeds meer.
Als ik alleen al eens kijk hoe groot Raalte is geworden vergeleken met toen ik een kind was. Wat nu de wijken Westdorp, de Hartkamp, Raalte Zuid en Raalte Noord zijn waren toen weilanden en akkers met hier en daar boerderijen.
(Lees verder onder afbeeldingen)
Ook de Drostenkamp waar mijn huis staat behoorde als grasland bij een boerderij. Toen ons huis net gebouwd was vraten de konijnen de eerste planten nog op uit de pas aangelegde tuin en deed ik tevergeefs moeite om ze te weren door oude schoenen op hun looppad te zetten. Iemand had me namelijk dat huismiddeltje aangeraden.
Na een paar jaar bleven de konijnen weg toen ons wijkje eenmaal was volgebouwd en het park werd aangelegd. Er vlogen in de beginjaren nog koekoeken tussen de huizen door van de ene hoge boom naar de andere. De bomen werden gekapt want er moest een scholengemeenschap komen en de koekoeken lieten het afweten.
(Lees verder onder afbeeldingen)
We kregen toen ook nog geregeld bezoek van een vrouwtjesfazant en eenden uit de pas aangelegde vijvers verkenden hun omgeving tot in onze tuin. De oude knotwilgen die er stonden moesten er ook aan geloven en wie weet zijn daardoor wel steenuiltjes verjaagd…?
Veel dieren hebben dus plaats moeten maken voor ons mensen. Maar we hebben ook dieren teruggekregen of beter gezegd een aantal dieren hebben hun plekje weer ingenomen.
In de zomer scharrelt er geregeld een egel rond die wel kattenbrokjes lust. En in het schuurtje zag ik een muis die half in een gevonden walnoot zijn buikje rond at.
Onder de vogelvoerplek rennen zo nu en dan schichtige woelmuizen die ik gewoon hun hapje gun zolang ze buiten blijven.
Bij een patatkraam hipten mussen rond die met een frietje aan de haal gingen en in de zomer op het plein tussen de langskomende mensen een verkoelend bad namen onder de fonteintjes.
In de stad in de haven stond zelfs heel rustig een blauwe reiger te vissen ondanks de drukte van veel rondlopende toeristen. Onder ons dak zitten zomers een paar maanden vleermuizen en die keuteltjes op de zoldertrap nemen we dan maar even voor lief en zijn zo weer opgeruimd.
Wat te denken van onze ‘huiseekhoorns’ die hier nu sinds 4 jaar rondstruinen en op meerder plekken gevoerd worden!
Het is mooi om samen te wonen waar dat kan.
