Ongenuanceerd meninkje over de wolf in Weekblad – mede mogelijk gemaakt door de gemeente Raalte

Normaal laat je zoiets gaan. Maar het Weekblad is een huis-aan-huisblad en voor veel mensen dé bron van regi­onieuws. Het blad bestaat bovendien bij de gratie van de gemeente Raalte, die wekelijks meerdere pagina’s afneemt. Zo staat gemeentelijke informatie dus pal naast misleidende claims van een zelfverklaarde populist.

Lees hier het arikel.

We zien simplificatie, vijanddenken, sarcasme en ironie – retoriek die inspeelt op wantrouwen en onvrede – maar geen feiten en geen oplossingen.
Laten we de meningen in dat verhaal naast de feiten leggen. En tot slot met oplossingen komen.

Wat stond er ongeveer in het Weekblad-stuk?

• “Er is voor elke mening wel een expert te vinden.”
• Han Lindeboom zou met “een paar piekbelasters uitkopen” de stikstofkwestie vrijwel oplossen; Tjeerd de Groot schoof een rapport daarover weg.
• “Ecologen en natuurbeschermers waren naïef over de wolf; hij springt geen hekken, jaagt niet op vee, is bang voor mensen.”
• “Nu probeert een wolf een kind op te eten, wordt de Veluwe een afgesloten Natura 2000-gebied, en krijgen ‘natuurbeschermers’ steeds meer macht.”
• Boeren zouden door hoge hekken op kosten worden gejaagd.
• “Experts” zouden dolgelukkig zijn met de wolf, want allerlei subsidiekansen.

Feit vs. mening – punt voor punt

1) Mening ≠ opinie

• Mening = wat je vindt; kan kort en ongefundeerd zijn.
• Opinie = uitgewerkte mening met argumenten en bronnen, bedoeld om te duiden/overtuigen.
  Het Weekblad-stuk presenteert een mening als opinie. Dat is precies het probleem.

2) Over Han Lindeboom

• Lindeboom is emeritus marien ecoloog. Hij mengde zich na zijn pensionering in het stikstofdebat met pittige kritiek op modellen en beleid.
• Hij is omstreden én – belangrijk – voorstander van kringlooplandbouw en maatwerk. Het is dus onjuist om hem te reduceren tot “alleen een paar piekbelasters uitkopen”.
• Zijn notities en conclusies zijn in het wetenschappelijke veld betwist. Er bestaat geen “Lindeboom-waarheid” die het debat afsluit. Dat heet wetenschap: tegenspraak, toetsing, nuance.

3) Kringlooplandbouw (waar Lindeboom dus voor pleit) is méér dan een slogan

• Kringlooplandbouw sluit kringlopen (nutriënten, water, energie) en minimaliseert verliezen; traditionele landbouw leunt meer op ingekochte input en accepteert uitstroom.
• Voorbeelden: klaver/ruwvoer i.p.v. geïmporteerde soja, ruime rotaties, precisiebemesting, organische stof opbouwen, reststromen hergebruiken.
• Het is géén “boeren weg”-agenda, maar een ontwerpprincipe waarmee je natuurdoelen en een toekomstbestendige bedrijfsvoering kunt combineren.

4) De wolf is hier niet naar toegehaald

• In Nederland zijn geen wolven uitgezet. De soort is op eigen kracht teruggekeerd vanuit Duitsland/Polen. Dat blijkt uit DNA-monitoring.
• De wolf vond hier een leefgebied omdat we natuur gingen beschermen.
• Sinds 2015 weer vastgesteld; sinds 2019 jaarlijkse voortplanting (Veluwe).
• Beleid: preventie van schade, vergoeding bij schade, ingrijpen bij risico­gedrag – allemaal vastgelegd door de provincies (niet door rechters).

5) Hoe gevaarlijk is de wolf? Context graag

• Sinds 2015 zijn in NL twee bijtincidenten op mensen bevestigd (2024 en 2025). Ernstig, ja – maar zeldzaam.
• Vergelijk dat met andere risico’s: duizenden SEH-bezoeken per jaar door hondenbeten, honderdduizenden letsels en ±675 doden per jaar door verkeer.
• Conclusie: risico’s bestaan, maar paniekretoriek helpt niemand. Feiten wel.

6) Schade aan vee: vergoeding

• Schapen die door een wolf worden gedood, worden getaxeerd en vergoed. Dat gebeurt al jaren.
• Dat neemt het verdriet niet weg, maar financiële schade wordt niet bij de veehouder neergelegd.

7) Over ‘liefde voor dieren’ en de schapensector

• In Nederland worden jaarlijks ruim 600.000–750.000 schapen (incl. lammeren) geslacht. Dat is het normale einde van het productiedier in onze voedselketen.
• Dat maakt preventie tegen predatie niet overbodig; het maakt wel duidelijk dat morele verontwaardiging selectief is als je dagelijks vlees eet maar een roofdier per definitie demoniseert.

8) Werken wolfwerende hekken? Ja, mits

• Effectief als ze volgens de norm zijn aangelegd én op spanning blijven: min. 5 draden op t/m 1,20 m, onderste draad ≤ 20 cm, ≥ 4,5 kV, goede aarding, geen begroeiing tegen de draad, poorten dicht.
• Fouten die we in praktijk zien: gaten, te lage spanning, slappe netten. Dat is geen bewijs dat hekken “niet werken”, maar dat ze niet goed waren.

9) Is de subsidie kostendekkend en ‘moeten wij daarvoor betalen’?

• In Overijssel vergoedt de provincie meestal 50–80% van de kosten (nachtkralen tot 90%). Niet volledig kostendekkend dus.
• Waarom publieke steun? Omdat schadepreventie en conflictreductie een publiek belang zijn – net zoals verkeersdrempels en faunapassages. We kiezen als samenleving voor samenleven mét natuur; dan hoort preventie daarbij.

“Veluwe op slot door Natura 2000”? Nee.

Natura 2000 betekent beschermen en sturen, niet “hek erom en mensen eruit”. Toegankelijkheid kan plaatselijk worden beperkt (broedseizoen, kwetsbare gebieden), maar het beeld van een afgeschermd reservaat is onjuist. Dat frame is theater, geen feit.

Wat dan wél? Oplossingen voor Salland

1. Feiten voorop: publiceer regionale data (schade, compensatie, hek­effectiviteit).
2. Preventiepool: gezamenlijke inkoop/onderhoud van hekken, snelle inzet bij incidenten.
3. Gedragsregels: niet voeren, honden aan de lijn waar dat moet; duidelijke publieks­campagne.
4. Kaders voor ingrijpen: maak helder wanneer en hoe wordt ingegrepen bij risicogedrag (juridisch houdbaar).
5. Kringloop-praktijk: steun boeren die kringloopstappen zetten (bodem, voer, reststromen) – dat helpt natuur én bedrijf.
6. Eerlijke communicatie: scheid mening van opinie en nieuws. Huis-aan-huisbladen dragen een publieke verantwoordelijkheid – zeker als de gemeente meebetaalt.

Slot

We hoeven het over de wolf of stikstof niet allemaal eens te zijn. Maar feiten zijn geen mening. Wie een meninkje verwart met een opinie, misleidt lezers. Laten we in Salland kiezen voor koele feiten, warme oplossingen: beschermen wat kwetsbaar is, vergoeden wat stuk gaat, voorkomen wat te voorkomen is – en elkaar serieus nemen. Dat is volwassen bestuur en volwassen journalistiek.