In de tweede helft van de jaren ’70 sloot ik me aan bij Beat Palace Drive-In Show, een initiatief van de vriendengroep van mijn broer. Sinds het begin van dat decennium organiseerden zij elke zondagmiddag, in samenwerking met de KWJ (Katholiek Werkende Jongeren), discomiddagen in het dorpshuis. Na ’s ochtends te hebben meegeholpen met het opbouwen van de installatie, was ik na het middageten steevast al ruim voor aanvang aanwezig.
Muzikale Ontdekkingen in de Platenbak
Voor mij begon het plezier namelijk al voordat de eerste plaat werd gedraaid tijdens het doorspitten van de platenbakken. De singles stonden keurig geordend op alfabet, en ik kon er uren in verdwalen. Het was de perfecte gelegenheid om onbekende muziek te ontdekken en mijn muzikale horizon te verbreden.
Ik draaide vaak oudere singles waarvan ik geen idee had wat het precies was. Soms bleken het nummers te zijn die ik vaag herkende, maar nooit eerder bewust had geluisterd. Andere platen hoorde ik echt voor het eerst en sommige spraken me meteen aan.
Eén van die verrassende ontdekkingen was het nummer “I’m Going Man, I’m Going” van Blue Planet. Het had een aanstekelijke sound en een herkenbaar, prettig geluid dat me meteen raakte. Het was geen grote hit, maar wel zo’n typisch nummer dat je bijblijft.
Die zondagmiddagen waren belangrijk voor mijn muzikale ontwikkeling. Ze leerden me om open te staan voor onbekende muziek en om met aandacht te luisteren zonder vooroordelen of verwachtingen. Nog steeds is dat iets wat ik meeneem in hoe ik muziek beleef. Af en toe draai ik “I’m Going Man, I’m Going” nog eens terug, als herinnering aan die mooie tijden.
(Lees verder onder afbeelding)
Blue Planet
Begin jaren ’70 was Den Haag het kloppend hart van de Nederlandse rockscene. In de schaduw van grote namen als Golden Earring en Shocking Blue ontstonden talloze bands die, al was het kortstondig, een muzikale indruk achterlieten. Eén van die groepen was Blue Planet, een Haagse rockband die tussen 1970 en 1971 actief was en een kort maar krachtig spoor naliet in de Nederpopgeschiedenis.
Blue Planet werd gevormd rond 1970 en bestond uit vier leden: Aad van der Kreeft, Peter Wassenaar, en de broers Arthur en Ron Bausch. Ze maakten deel uit van de levendige beat- en rockscene in Den Haag, een stad die op dat moment als broedplaats diende voor innovatieve, door beat, psychedelica en bluesrock beïnvloede bands.
De bekendheid van Blue Planet piekte met de release van hun debuutsingle “I’m Going Man I’m Going”. Dit energieke rocknummer bereikte in 1970 de 16e plek in de Nederlandse Top 40 en bleef daar maar liefst 7 weken in staan. Het werd ondersteund door piratenzenders als Radio Veronica en kreeg extra promotie via een tv-clip, opgenomen aan het IJsselmeer, als onderdeel van het programma “Beat Behind The Dikes”.
De productie van hun singles stond onder invloed van Fred Haayen, destijds manager van Golden Earring, die hen hielp met promotie en studiofaciliteiten.
Hoewel “I’m Going Man I’m Going” hun enige echte hit bleef, bracht Blue Planet nog enkele andere singles uit:
- “Boy / Climb the Mountain” (1970)
- “Times and Changes / Please Don’t Shake Me Baby” (1971)
(Lees verder onder afbeelding)
Hun muziek was stevig geworteld in de Nederpop en psychrock, met invloeden uit de Britse beatmuziek en Amerikaanse bluesrock. Ondanks hun talent en productiebegeleiding wist de band geen tweede succes te boeken.
Een vermeldenswaardige b-kant van hun debuut was “Nothing in the World”, die later als een gewaardeerde deep cut werd gezien door verzamelaars.
Na het uiteenvallen van Blue Planet, de band was slechts actief voor iets meer dan een jaar, gingen de leden hun eigen muzikale weg. Sommigen sloten zich aan bij andere formaties als Think Tank, Twelve O’Clock, Galaxy Lin, Plant, en de Oscar Benton Blues Band.
Hoewel Blue Planet niet het commerciële succes genoot van hun Haagse tijdgenoten, blijven ze een interessant voorbeeld van de vele talentvolle, kortstondige bands die het begin van de jaren ’70 kleur gaven. Hun verhaal is ook een herinnering aan hoe veelbelovende acts soms snel weer uit beeld verdwijnen, ondanks talent en airplay.
Tekst
When the sun came in the city
Where would you think my love was going to?
After all these years of loving
She drove me mad, yeah, and right into this blues
She said: “I’m going, man, I’m going
Well, let me state it clear
I ain’t gonna spend my life with you no more
I won’t stay in here”
She said: “I’m rolling, baby, I’m rolling
Somewhere over there
And I won’t ask him what his name will be
I just need a bit of that fresh air”
She moved out of the city
Way down that dusty road of those rambling and gambling men
I could say her face was so pretty
Made her sure she’d always find a loving, leading hand
Said: “I’m going, man, I’m going
I won’t stay in here
I ain’t gonna spend my life with you no more
I don’t fit in here”
She said: “I’m rolling, baby, I’m rolling
Somewhere over there
And I won’t ask him what his name will be
I just need a bit of that fresh air”
Oh, going, going, I’m going
Don’t try to leave me here
I ain’t gonna spend my life with you no more
Don’t fit in here
I’m rolling, baby, I’m rolling
Somewhere over there
But I won’t ask him what his name will be
I just need a bit of that fresh air
Tears run down my face
As apart from this loss I just couldn’t stand the disgrace
So packed my things, closed my door and went
Left my hometown there burning in the sand
She said: “I’m going, man, I’m going
Well, let me state it clear
I ain’t gonna spend all my life with you no more
I won’t stay in here”
She said: “I’m rolling, baby, I’m rolling
Somewhere over there
And I won’t ask him what his name will be
I just need a bit of that fresh air”
Vertaling
Toen de zon de stad binnenkwam,
waar dacht je dat mijn geliefde heen zou gaan?
Na al die jaren van liefde,
dreef ze me tot waanzin recht deze blues in.
Ze zei:
“Ik ga, man, ik ga.
Laat ik het maar duidelijk zeggen:
ik ga mijn leven niet langer met jou delen.
Ik blijf hier niet.”
“Ik trek verder, liefje, ik trek verder,
ergens daar ginds.
En ik zal hem niet vragen hoe hij heet
ik heb gewoon behoefte aan wat frisse lucht.”
Ze verliet de stad,
sloeg die stoffige weg in,
waar de zwervers en gokkers ronddwalen.
En ik moet toegeven: ze had zo’n mooi gezicht,
dat ze er zeker van was dat ze altijd
een liefdevolle, leidende hand zou vinden.
“Ik ga, man, ik ga.
Ik blijf hier niet.
Ik ga mijn leven niet meer met jou delen
ik hoor hier niet thuis.”
“Ik trek verder, liefje, ik trek verder,
ergens daar ginds.
En ik zal hem niet vragen hoe hij heet
ik heb gewoon behoefte aan wat frisse lucht.”
Oh, ik ga, ik ga, ik ben weg.
Probeer me niet hier te houden.
Ik ga mijn leven niet met jou doorbrengen
ik pas hier niet meer.
“Ik trek verder, liefje, ik trek verder,
ergens daar ginds.
Maar ik zal hem niet vragen hoe hij heet
ik wil gewoon wat frisse lucht.”
Tranen stroomden over mijn gezicht.
Naast dit verlies kon ik ook de schaamte niet verdragen.
Dus pakte ik mijn spullen, deed de deur dicht en vertrok
liet mijn geboortestad achter, brandend in het zand.
En nog steeds hoor ik haar zeggen:
“Ik ga, man, ik ga.
Laat ik het maar duidelijk zeggen:
ik ga mijn leven niet langer met jou delen.
Ik blijf hier niet.”
“Ik trek verder, liefje, ik trek verder,
ergens daar ginds.
En ik zal hem niet vragen hoe hij heet
ik heb gewoon behoefte aan wat frisse lucht.”
Videoclip
