“Mèh mèh mèh”, naast me zit onze kat voor de tuindeuren te mekkeren. Wanneer ik opkijk uit de krant op de keukentafel zie ik waarom: er rent weer eens een eekhoorn langs op zoek naar noten. Eekhoorn en kat kijken elkaar een ogenblik aan en dan klautert Knabbel, of is het Babbel, in sneltrein vaart omhoog langs de plantenstandaard waarin nu een mandje met dennenappels en walnoten zit.
Toen we een paar jaar geleden een eekhoorn ontdekten in onze achtertuin was dat een grote verrassing en een hele belevenis. Nog mooier werd het toen we nog een andere dachten te spotten: want we zagen de ene keer een heel donkerbruine en een andere keer een rooie rondspringen en klimmen. Maar nu sinds afgelopen zomer hebben we er elke dag wel vier rondom het huis scharrelen! Althans we hebben er vier tegelijk in het decor geteld. Misschien zijn het er zelfs wel meer! Het zou zomaar kunnen dat die eerste twee, door ons dus Knabbel en Babbel genoemd, het afgelopen voorjaar met elkaar een gezinnetje hebben gesticht… Er zijn er nu namelijk ook bij met andere kleurschakeringen licht en donker roodbruin.
Het was begin herfst soms heibel wie er bij dat voederhuisje in de berk mocht om de walnoten en pinda’s in dop te hamsteren. Ze vlogen achter elkaar aan door de bomen, over de takken en langs de stammen omhoog en omlaag. Elk diertje was natuurlijk druk om een eigen wintervoorraad aan te leggen. Daarom hebben we maar meerdere voerplekken gemaakt in de tuin. Op vijf plaatsen kunnen ze nu wat van hun gading vinden en we staan versteld hoe snel ze elk plekje hebben weten te vinden.
Nadat ik ’s morgens op alle voederplekken wat heb neergelegd kun je er op wachten tot zich de eerste eekhoorn meldt. En dan duurt het niet lang of er verschijnen er meer… In een razendsnel tempo worden de hokjes, huisjes en mandjes bezocht en gaan ze er met de buit vandoor. Het meeste wordt begraven maar tussen door wordt ook het nodige opgepeuzeld. Zelfs de zonnepitten in het vogelhuisje worden gretig gegeten. Met het water boven op een volle regenton en in de vogelbadjes wordt daarna de dorst gelest. Maar als alles op is zijn onze roodbruine gastjes weer verdwenen. Misschien hebben ze nog andere plaatsen in de buurt waar ze hun kostje en voorraad bij elkaar scharrelen. Ik hoop het voor hen want wij schieten aardig door onze voorraad walnoten heen. Volgend jaar dus zelf nog meer hamsteren….
