We mogen weer bepalen wie namens ons de dienst gaan uitmaken in Nederland. Ons land bestaat uit bijna achttien miljoen koninkrijkjes. Wist u niet hè? Nou ja, misschien heeft u het wel eens gedacht, maar u heeft er niet dagelijks mee te maken, of in elk geval geen last van.
Die achttien miljoen koninkrijkjes hebben allemaal een Hoofd van de Regering: dat bent u zelf! Het lastige van zoveel verschillende regeringshoofden is dat ze het nooit allemaal eens zijn over wat er moet gebeuren binnen de grenzen van het land waar we in leven. We blijven tegenover elkaar staan, omdat we het over vijf procent van onze gedachten niét met elkaar eens zijn. We staren ons blind op de verschillen in plaats van blij te zijn met alles waarin we elkaar wél kunnen vinden.
Willen we als samenleving vooruit komen, dan is er volgens mij maar één manier die niet te vatten is in een spoorboekje. Geen kant-en-klare bouwtekening, geen cijfermateriaal om mee te berekenen. Nee, ik geloof in de menselijke maat. Tsja… wat is dat dan die mensenmaat?
We weten intussen dat aan elke mens gebreken kleven. Toch zijn er nog hele volksstammen die streven naar de perfectie (die niet bestaat), mensen die andere mensen afschrijven als er een vlekje op zit. Daar zijn in de loop van de historie oorlogen om uitgevochten. Mensen hebben zichzelf op een troon gezet en lieten hun volgelingen dingen doen waar alleen zij beter van werden.
Voor die menselijke maat, die we volgens mij nodig hebben om een goede samenleving mee te bouwen, kun je in plaats van ‘maat’ ook ‘vriend, makker’ lezen. Met vrienden doe je dingen samen. Bij dat samen bezig zijn gaat het niet eens om het resultaat, het voelt gewoon lekker (op een andere manier lekker dan in ‘het lekkere van Albert Heijn).
Samen is de basiseenheid waarop de mensheid zijn Bedoeling kan realiseren. Samen met een vriend, een vriendin wordt een mens completer, twee weten meer dan één. Zo’n vriend of maat of makker heet in het Latijn ‘socius’, inderdaad de basis van het begrip sociaal. Ik zal dus partijprogramma’s langs die sociale lat van De Bedoeling leggen. Geen deuren dichtdoen als er een mens in nood aanklopt. Patiënten raken niet meer ondergesneeuwd onder het belang van de aandeelhouders. Ik hoop dat op 22 november de menselijk maat het gaat winnen.
