“Ik kijk terug op een heel mooi leven en heb er vrede mee dat het nu is afgelopen,” zei Henri Brookson toen we eind juli nog even contact hadden. Hij was ongeneeslijk ziek en wist dat het einde in zicht was. Onomkeerbaar. Hij had er vrede mee. Hij had nog heel veel plannen maar moest die vanwege zijn gezondheid eerst uitstellen en uiteindelijk afstellen. Ook grote, sterke, wijze mensen moeten afscheid nemen van het leven, zegt zijn omgeving.
De langspeelplaat is afgelopen, de voetbalwedstrijd gespeeld, zei Henri. In dat beeld verdergaand zou je zeggen dat er ongekend veel tracks op dat album stonden, maar dat de scheidsrechter wel wat meer reservetijd had mogen bijtellen. Henri was 75.
Henri Brookson, een man die overal een onuitwisbare indruk heeft achtergelaten, of je hem nu kende als meester Brookson van de lagere school in Luttenberg, aanjager van fantastische evenementen in de manege van de Parel van Salland, als ambassadeur van de bovenwindse eilanden, of simpelweg als Henri.
Henri werd geboren op Sint Maarten, maar vond in de jaren ’70 zijn weg naar Nederland om de kweekschool te volgen. Hij kwam terecht in Luttenberg waar ze toen nog niet bepaald gewend waren aan een zwarte man, en dan ook nog eentje van bijna twee meter lang. Henri brak door dat onbekende heen met zijn warmte, humor en zijn niet te stuiten betrokkenheid.
Later keerde Henri terug naar Sint Maarten, waar hij zich onvermoeibaar inzette voor zijn eiland. Hij werd plaatsvervangend Gezaghebber op Sint Maarten en Gevolmachtigde Minister voor de bovenwindse eilanden in Den Haag.
Luttenberg bleef altijd in zijn hart, bleek ook uit de podcastreeks rondom zijn 75ste verjaardag. “Wat ik van Luttenberg heb meegenomen,” zegt hij daarin, “is wat je allemaal voor elkaar krijgt als je er als gemeenschap achter gaat staan.” Dat gedachtegoed bracht hij mee naar zijn eiland, waar hij ervaringsgericht onderwijs introduceerde en stichtingen opzette om mensen met minder kansen te helpen.
Tot het laatst bleef Henri dromen en bouwen. Hij werkte aan een woonproject, waarin geschiedenis en toekomst samenkomen. Op het terrein staan twee beelden die zijn levensverhaal vertellen: een vrouw, slachtoffer van slavernij, en een oudoom die de grond kocht waar zijn familie kon opbloeien.
Henri laat een erfenis achter van bruggen bouwen, mensen verbinden en kansen creëren. Zijn verhalen, zijn lach en zijn levenslessen blijven voortleven — in Luttenberg, op Sint Maarten en ver daarbuiten.
Het afscheid vindt plaats op donderdag 4 sept 2025 om 14.00 uur lokale tijd, dus om 20.00 uur Nederlandse tijd.
Iemand anders dan wij
Hier onder vind je de links naar de podcastserie. Ze gaan over ‘iemand anders dan wij’.
Henri in Luttenberg: Om de ban te breken toog Henri op zondagmiddag naar Kökkie, de vermaarde kroeg waar veel vrijgezelle boeren het weekend doorkwamen. Er viel een diepe stilte aan de anders zo rumoerige stamtafel. Zelfs de schuine moppen van de kroegbaas gingen er ineens niet meer in. Totdat Brookson de ban brak met een mop over hemzelf. Waarom hij niet met de brommer was…
Henri en Agnes: Tijdens de opleiding voor onderwijzer in Steenwijkerwold ontmoette Henri de liefde van zijn leven: Agnes. Dat was nog wel een heel gedoe, dat Agnes als achtste uit een gezin van tien ineens thuiskwam met die bijna twee meter grote Henri Brookson uit Sint-Maarten. Het kostte even wat aanpassingstijd – van de kant van haar ouders – maar daarna is het allemaal dikke mik geworden!
Henri en de politiek: Een actief man als Henri Brookson komt vroeg of laat ook op het pad van de politiek. Een carriere bij een partij kwam nooit echt van de grond. Dat had vooral te maken met – aldus Henri – dat hij probeerde écht iets te bereiken voor de samenleving, in dit geval voor het eiland Sint-Maarten.
Mariëtte Schrijvers was op Sint-Maarten onderdeel van ‘team Brookson’. Ze gaf les op de school waar Henri directeur was. Als ze de verhalen van het actieve verenigingsleven van Luttenberg hoort, is ze op geen enkele manier verbaasd. “Precies op die manier kreeg Henri hier op school ook van alles en nog wat voor elkaar.”
Ria Uiterloo vertelt over ervaringsgericht onderwijs dat Henri importeerde naar Sint-Maarten. Omdat bij die stijl van onderwijs ieder kind een goede kans heeft op zijn of haar eigen eindniveau terecht te komen en minder kans heeft uit te vallen.
Dennis Richardson vroeg Henri als zijn plaatsvervanger toen Richardson de gezaghebber (zeg maar burgemeester) van Sint-Maarten was, en ook toen hij Gevolmachtigde Minister van Sint-Maarten werd in Den Haag.
2 reacties
Gerda Heil-Van der Kolk
Prachtig en typisch zoals Henri’s leven is beschreven. In 1965 werd Henri mijn klasgenoot op de Pedagogische Academie in Steenwijkerwold en die vriendschap is altijd gebleven met Henri en Agnes .
Hij is op 11-1-1950 geboren ( niet 1949)
Mariette Schrijvers
Geweldig, Harrie!
Mooier kon je Henri en Henri’s leven niet beschrijven. Top!