Met ingetogen voldoening las ik in De Stentor dat u besloten hebt het gebruik van glyfosaat te verbieden op gronden die eigendom zijn van de Raalter gemeenschap. Echter, u sluit hiermee het gebruik van andere zeer schadelijke/dodelijke landbouwgiffen, zoals de voor bijen en andere insecten vaak dodelijke neonicotinoïden niet uit, maar een begin is er.
Ik was al bezig met een zoveelste verzoek aan u om een algeheel verbod uit te vaardigen voor álle gevaarlijke landbouwgiffen die de diversiteit aantasten en zie dan ook geen enkele aanleiding hiermee te stoppen, nu u enkel bereid ben gebleken slechts een, ik herhaal, één gifsoort te verbieden.
Zoals ik u al eerder meedeelde, zal ik elk nieuw argument benutten om een algeheel verbod op het gebruik van landbouwgiffen op gemeentelijke gronden te bewerkstelligen. Tot 23 juni waren mijn desbetreffende inspanningen jammer genoeg vergeefs want u bleef blijkbaar van mening dat de bestreden middelen in het geheel geen kwaad kunnen. U ontkende alles, direct of impliciet, wat aantoonde dat de producten schadelijk en mogelijk funest zijn voor mens, dier, de flora en de microkosmos. Sommigen rekenen u, ik hoor dergelijke opmerkingen wel vaker, tot de groep ontkenners. Tot de diegenen die geen enkele reden nodig hebben om onwelgevallige zaken af te wijzen als zijnde flauwe kul.
Een columnist van de Volkskrant plaatste over dit fenomeen een treffende spotprent in de editie van 18 juni, die ik te leuk om haar niet met u te delen via deze brief, maar oordeelt u zelf:
(Tekst loopt door onder afbeelding)
Overigens heeft de ARD Tagesschau op 21 juni vermeld dat het hoger beroep dat Bayer/Monsanto bij de Supreme Court der VS heeft aangetekend tegen een uitspraak van een lagere rechtbank, is mislukt, waardoor een eerdere uitspraak van de rechtbank definitief is geworden en leidend voor gelijksoortige zaken.
In concreto ging het hier om Edwin Hardeman, die glyfosaat bevattende Monsanto- producten voor zijn kanker verantwoordelijk achtte. Door het mislukte hoger beroep moet Bayer hem nu een schadevergoeding van 25 miljoen dollar uitkeren. Er lopen nog vele gelijksoortige aanklachten waarvoor nu dus vaste jurisprudentie is ontstaan. Bayer staat dus nog behoorlijk wat te wachten.
Ik heb u in eerdere verzoeken gevraagd wat er niet klopt met de argumentatie van rechters die de makers van dergelijke funeste landbouwgiffen miljardenboetes opleggen, en wat er fout is aan de motivering van regeringen als van Frankrijk die het gebruik van zo’n gif verbieden binnen het gehele Franse staatsgebied en hebben vastgesteld dat glyfosaat medeveroorzaker is van de ziekte van Parkinson.
U hebt geweigerd die vragen te beantwoorden, met de absurde verklaring – simpel samengevat: dat doen we niet, want daar hebben we geen, of onvoldoende, verstand van. Wat is dát nou voor een argument?
Ik herinner u aan al die rechtszaken in de zogeheten Drostenkampaffaire, maar ook aan andere, zoals rond distributiecentrum Schuitema en de rechtszaak tegen een ex-wethouder inzake een stortgat op De Zegge VII, die u alle hebt verloren doordat u klaarblijkelijk geen, dan wel onvoldoende, verstand had van de onderlinge verbanden en juridische consequenties in door u genomen en door belanghebbenden bestreden besluiten.
Wat mij overigens opviel in de vele antwoorden die ik op mijn verzoeken kreeg, is dat geen enkele fractie mij heeft gesteund. Immers, ware dat wél zo was geweest dan had dit moeten zijn vermeld. Dat is een kleine moeite, maar schept wel duidelijkheid. Zou ik als raadslid niet met zo’n brief akkoord zijn gegaan, zou ik dat in de brief vermeld willen hebben. Een briefschrijver heeft daar recht op. Dan kan hij daarmee eventueel rekening houden bij de volgende verkiezingen.
Tot slot
In de Stentor zegt u – en dat is niet correct maar wel essentieel, dat “de huidige pachters momenteel al geen glyfosaat houdende middelen gebruiken, dus dat een verbod niet nodig was”. Dit is volledig onjuist en misleidend. In uw brief van 17 mei jongstleden schrijft u mij immers, ik citeer: “dat het grootste deel van de verpachte percelen biologisch wordt gebruikt en in ieder geval glyfosaat op deze percelen door de vijf grootste pachters niet wordt gebruikt”.
Er is dus enkel enige zekerheid dat er geen glyfosaat gebruikt wordt door de vijf grootste pachters en dan ook nog slechts op díe percelen die zij biologisch gebruiken. Dit betekent dat alle andere landbouwgiffen, zoals de beruchte neonicotinoïden, zijn toegestaan/kunnen worden gebruikt.
Het bericht was dus buitengewoon misleidend, zeker voor de niet te zake geïnformeerde lezers. Lees hier nog de aanvulling op mijn verzoek.
Verzoek aan de raad
Het moge duidelijk zijn. Op grond van het hierboven geschrevene verzoek ik u
-
Inzake het gebruik van landbouwgiffen alsnog een algeheel verbod op te leggen aan de huurders/pachters van de bedoelde gronden.
-
Een rectificatie te sturen naar de Stentor betreffend de hierboven bestreden, niet correcte, opmerking.
