Gosse Jongstra: Matje

Ineens begin ik me af te vragen hoe dat matje eruitziet. Ik hoor het regelmatig in het nieuws voorbijkomen: “De ambassadeur is op het matje geroepen.” Zijn land heeft in de ogen van een ander land iets verkeerds gedaan. De ambassadeur moet dan iets toelichten. Of ontkennen? Excuses aanbieden? De vermoorde onschuld spelen?

Waar ligt dat matje eigenlijk. Ligt die buiten bij de voordeur? “Jouw land heeft iets fout gedaan. Blijf jij maar buiten op het matje staan.” Of ligt er in de kamer van de minister van Buitenlandse Zaken (die roept de ambassadeurs op het matje) een speciale mat? En wordt die, elke keer als iemand erop heeft gestaan, weer schoongemaakt? Tja, allemaal vragen die zinloos zijn. Net zo zinloos trouwens als ambassadeurs op het matje roepen. Ik hoor nooit wat het resultaat is van het ‘matje-gesprek’. Het is een symbolische daad. Voor de bühne. Om een signaal af te geven. Aan een land dat toch niet luistert. Hou toch op met die flauwekul, denk ik. Doe iets wat wel effect heeft.

Ik weet een betere plek voor dat matje. Ik ben in museum More in Gorssel. Op een zondagmiddag. Het is druk. Tussen de kunst door zie ik veel grijze koppen. Dat zie ik vaker in een museum. Daar is niets mis mee. Dat zeg ik natuurlijk ook omdat ik er langzamerhand zelf zo mooi tussen pas.

Ik bezoek het toilet. Daar staat niet een rij urinoirs, zoals gebruikelijk. De pisbak zit in een apart hokje. Als ik de deur opendoe komt een walm urinelucht me tegemoet. De vloer is zeiknat. Terwijl ik leegloop, fantaseer ik over de oorzaken van die kliederij. Heeft het iets te maken met de vele oudere mannen, hier aanwezig? Kunnen ze het niet ophouden en komen de eerste druppels al voordat de zaak goed gericht is? Hebben ze niet gerekend op eerst een deur open en dichtdoen? Of is het zo dat het afdruppelen langer duurt dan verwacht? In beide gevallen komen druppels op de vloer. Gezien het aantal grijze mannen produceren die samen best een grote hoeveelheid druppels. Getuige de kletsnatte vloer.

Ik doe de deur weer open en heb meer dan ooit de behoefte om mijn handen te wassen. Dat is altijd een uitdaging in dit soort gelegenheden. Hoe werkt de kraan. Er bestaan zoveel variaties. Moet ik op de kraan drukken? Of op een knop ergens daarboven? Alleen mijn handen onder de kraan houden? Zwaaien naar de kraan? Is er een voetpedaal? Een tijdje geleden sta ik in het toilet van een restaurant overal met mijn handen te zwieren en te drukken, blijkt dat ik de kraan ‘gewoon‘ kan opendraaien.

Mijn handen zijn schoon. De schoenen nog niet. Ik mis wat. Precies! Dat matje.