Tot ons 13 de jaar zaten we op een jongens kerkkoor. Toen de baard in de keel kwam moesten van het jongenskoor af. Er werd vriendelijk gevraagd door de toenmalige dirigent de heer J. Fikken of we niet bij het herenkoor wilde komen. Zoals al eens eerder gezegd vond ik het stiekem heel mooi, maar wilde geen woord hebben tegenover andere leeftijd genootjes. Er was maar één ding wat telde op dat moment en dat was hardrock (Deep Purple, Led zeppelin, Black Sabbath enz).
Bang om uitgelachen te worden en er was er één bie ons in de groep die wel naar t Herenkoor ging en daar werd nog wel eens lacherig over gedaan. Nu denk je stom, maar toen hadden we nog niet meer verstand. Toen we stopten bij het jongenskoor (Ruim 50 jaar geleden) zat Henri Fikken al achter het grote orgel van onze kerk in Luttenberg (o.a. Herenkoor). En over hem gaat deze column.
Eind jaren zeventig en in de jaren tachtig was het normaal in onze buurt dat als je trouwde, je de bruiloft bij Henri Fikken hield. Hij was o.a. bedrijfsleider Koenjer, Raalter Taphuis, restaurant/zalen Zwakenberg en Poppe. Wie heeft niet zijn bruiloft bij Fikken gevierd waar altijd reuring, gekkigheid en vooral gezellig was, waaronder onze eigen bruiloft in 1979.
Maar waar ik heen wil is dat een van mijn broers vijf jaar later trouwde en dat feest werd natuurlijk bij Henri gevierd. En over deze bruiloft heb ik nog een grappige anekdote. Henri haalde ze op van hun ouderlijk huis. Gebruikelijk was dat als het echtpaar aankwam bij de locatie (in dit geval Fikken) men eerst aan de koffie gingen en daarna borrelen. Na de borrel in de middag was het gebruikelijk daarna het diner te genieten met als specialiteit van Fikken de grote schnitzel (ofwel Henri’s dakpannen). Op het eind van het diner kwam Henri nog even langs kwam lopen of alles voldoende was.
Toen Henri dit aan onze tafel vroeg zei ik uit gekheid dat de schnitzels wel een beetje klein waren uitgevallen. Dat had ik niet moeten zeggen. En zeker niet tegen Henri. Na het toetje was er tijd voor de receptie. Op het eind van de receptie kwam Henri aanlopen, een bord hooghoudend met daarop een schnitzel (dakpan) met daarin sterretjes (kindervuurwerk) gestoken en dat werd voor mijn neus neer gezet. Humor van Fikken, mooi man.
Gebruikelijk was na de receptie nog een broodtafel en aan het eind van deze broodtafel komt de heer Fikken er weer aan lopen met een bord hooghoudend met een opnieuw schnitzel en sterretjes. Heb het geloof ik nog wel gedeeltelijk opgegeten. Er kwam een geweldige avond bruiloft met als afsluiting broodjes en koffie. Net voor we naar huis wilgen gaan kwam hij opnieuw met het wel bekende bordje schnitzel + de sterretjes. Humor van de bovenste plank.
Hoefde de volgende ochtend geen brood mee naar het werk. Had genoeg schnitzels opgeslagen en moest ook nog naar slachthuis Jansen in Deventer. Heb me op volgende bruiloften bij Henri wel een beetje ingehouden. Als Henri vroeg of van alles voldoende was stak ik mijn duim op. Het was altijd een belevenis op bruiloften, feesten maar ook met carnaval.
’s Nachts na afloop heeft Henri het prille bruidspaar zelf naar hun nieuwe woonadres gebracht en dat was niet om de deur, maar helemaal naar Blauwhuis in Friesland. Een tijd geleden vertelde Henri dat de heenweg nog wel te doen was maar de terugweg alleen van Friesland naar Raalte moeizaam was verlopen. Een paar kilometer rijden en dan weer even een dutje doen. Hij moest door want de volgende morgen stond er weer een bruiloft op de planning.
Gelukkig is hij weer heelhuids thuisgekomen en mogen we in de R.K. Kerk van Luttenberg nog steeds genieten van zijn orgelspel ter begeleiding van o.a. Herenkoor Luttenberg o.l.v. Herma Jalink.
Website Herenkoor Luttenberg
Prachtig verhaal! Dissen van Roerink, sorry wat is je voornaam?? Heel mooi voor ons omdat te lezen! Hartelijk bedankt. Ja Henri doet veel voor het koor! Maar ook blij met deze hobby! Geweldig dat jullie nog zo’n goed koor hebben! Ook gelezen Hoe vol de kerk was met Kerstmis! En het koor speelde een hele belangrijke rol in die Kerst H. Mis Mijn broer Ceriel houdt mij op de hoogte, door de journalist Herman Holtmaat! Ja , zo noem ik hem. Hij is goed zeg. Luttenberg lijkt bijzonder actief te zijn. Een dorp waar iedereen samen werkt! Blij dat er nog Fikken’s wonen! Heel veel groeten van Theo en Gerda Booijink Fikken.