Vorige column ging over de periode de zomer 1983 tot in de herfst van 1984 waar we aan het werk waren in het stadhuis van Lelystad. Als ik me het goed kan herinneren was het Dura Vermeer die het bouwde. Een gebouw dat toen, 40 jaar geleden, 80 miljoen gulden kostte met ook nog eensw extra bijwerk van 40 miljoen gulden. Ik denk het duurste gebouw dat ik heb mogen helpen bouwen in mijn carrière van 40 jaar betegelen. Gigantisch gebouw voor ons als boerenvéénte uut Luttenberg.
Mozaïek
Een enorme mozaïekvloer in de hele hal waar we met ons drieën meer dan een maand aan hebben gewerkt. De opzichter probeerde om ons het leven zuur te maken, totdat de uitvoerder besloot dat hij zich niet meer met ons mocht bemoeien. Die had al lang in de gaten wat voor vlees hij in de kuip had…
Van alles wat
Verder zat er binnen ook veel tegelwerk, vooral wandtegels, 6 verdiepingen hoog. Ook een gedeelte van de buitengevel moest betegeld worden. Rondom het hele gebouw moesten tegels in gestabiliseerd zand gelegd worden. Dit hadden ze ook aan ons toebedacht. In totaal een klus van ruim een jaar. Wie waaren van de stroatte oaf… En daar waren ook heel veel mensen blij mee…
Hij kiekoe an
Was in de glorietijd van Normaal waar op dat moment “De klok op rock” en “Hiekikkowokan” (van het gelijknamige album “De klok op rock”) de hits waren en waarmee de hele bouw meezong als deze gedraaid werden op de radio. En als je s morgens op deze bouw kwam of elkaar tegen kwam ergens op de bouw begroeten we elkaar voordurend zingend met : “Hiekikkowokan” (i.p.v. Mógge en moij).
Warm nie
In de zomer van 83 was het nogal eens heet. Temperaturen van ver boven de 30 graden. Er was een regel dat dakdekkers boven de 30 graden naar huis mochten. Nou dachten we, waarom zij wel en wij niet. Wij ook naar de werkgever bellen, maar tegelzetters vielen niet onder deze regeling. “Gebruuk oe vestaand en go aan oe wark” zei de werkgever… T was toch te proberen…
Boer in de stad
Er moest op een donderdag/vrijdag een grote (60 m2) 10 x 10 (cm.) tegelvloer gemaakt worden in de kelder (met ons tweeén). Toen we er ’s morgens aan begonnen waren de tegels nog niet gearriveerd, hoewel beloofd. Toch maar begonnen met specie maken en de dekvloer afgerijd (vlak gemaakt) zodat we er de tegels op konden leggen. Toen om 10.00 uur de tegels er nog niet waren en de vloer klaar lag om betegeld te worden, is er opgebeld naar de leverancier. Onze vraag aan die man : “Waar blijven de tegels, want we hebben de vloer al afgerijd’?”… De man (uut t westen) vraagt verbaasd en begreep dit niet: ”Wat zeg je, wat hebben jullie gedaan”… We dachten hoe kunnen we dit nou nog beter uitleggen. We zeiden : ”We hebben de vloer al lijk gemaakt” (Boer in de stad). Tegels zijn uiteindelijk wel gekomen, het was beide avonden al ver over 18.00 uur toen we weg reden van de bouw in Lelystad. Toen we dit later aan een collega uit Harbrinkhoek vertelde, zei hij :
“Ja julle, julle kunt geels geen Hollands..”
Verslaving
Ik rookte in die dagen wel een pakje of 3 shag in de week en wilde eigenlijk wel graag stoppen. Had me bedacht om geen shag meer mee te nemen naar de bouw. Maar als we verderop in de middag huiswaarts reden moesten we altijd aanleggen om wat te snaaien voor onderweg. Meestal werd het dubbel zoute drop en toch ook maar een pakje shag. Maar na 2 maand had ik een voorraad van misschien wel 20 pakjes shag en begon overdag toch ook maar weer te roken. Zoals gezegd bij het benzine station werd er drop (dubbel zoute) gekocht Probleem werd dat die dubbel zoute drop net als het roken een verslaving werd. En dan had je s avonds weer zo’n donderse dorst……
Wat roek ik
Lange tijd hadden we ook een leerjongen mee. Hij nam iedere vrijdag het gereedschap mee naar huis. Verder niet zo spannend, alleen zette hij het thuis in een ruimte waar hij zijn konijnen hield. En als hij op maandagmorgen het gereedschap weer achter in auto zette hadden we de geur van konijnen keutels in de auto. Je kon in die dagen alle geuren verwachten na het weekend, maar konijnen stront…?
Opening
Bij opening mochten alle bouwvakkers de nieuwbouw op een vrijdagmiddag komen bezichtigen onder het genot van een hapje en een drankje. Als ik ergens de naam Lelystad hoor, gaan de gedachten toch nog even terug naar 1983 en 1984.
Op 14 november 1984 geopend door de minister- president, op dat moment Ruub Lubbers. Maar daar mochten we dan weer niet bij aanwezig zijn…… Een paar jaar later is een gedeelte van het stadhuis verhuisd naar en ander gebouw.
Ruimtegebrek………….
