Op de Dutch Design Week (DDW) in Eindhoven kwamen we twee studenten tegen die met een frisse blik naar een van de heetste hangijzers van deze tijd kijken: wonen. Ze werken in opdracht van woningcorporatie Trudo en maakten een toekomstvisie die ze Huisje, Boompje, Beestje noemden.
De centrale vraag:
“Hoe ziet jouw woonwens in 2050 eruit?”
Wat betekent wonen nog in een tijd waarin een huis kopen voor velen een onmogelijke droom is geworden, en huren nauwelijks nog kan omdat de VVD dat concept de nek heeft omgedraaid.
Zou jij in een ecologische wijk willen wonen?
Als je in zo’n wijk wil wonen, moet je natuurlijk van je laten horen. Bij grote interesse kan de gemeente een plan als dit niet links laten liggen. De werkgroep ‘Moi, buur(t) op Groen’ vraagt je dan ook bijgaande enquête in te vullen:Klik hier voor de enquête:
De studenten vertelden dat ze zich maatschappelijk bijna verplicht voelen een huis te kopen — het voelt alsof dat de enige manier is om het goed te doen. Maar dat kopen niet meer reëel is. En huren? Dat is ook lastig. De huizen zijn er niet meer, of ze zijn te duur, te klein, te tijdelijk.
Hun project stelt daarom niet de vraag: hoe bouwen we meer huizen,
maar: hoe kunnen we anders denken over wonen zelf?
Wonen als maatschappelijk construct
Interessant: de wooncrisis niet alleen een bouwkundig probleem, maar ook een maatschappelijk construct. We hebben onszelf wijs gemaakt dat succes gelijkstaat aan bezit. Dat je pas meetelt als je een koophuis hebt met een tuin en een oprit.
Maar wat als we dat idee loslaten? Wat als we wonen niet langer zien als een eindpunt, maar als een gedeeld proces – een manier van samenleven die ruimte laat voor tijdelijkheid, flexibiliteit en gemeenschap? Wat als huren niet een noodoplossing is, maar een bewuste keuze? Wat als huizen niet allemaal privébezit hoeven te zijn, maar deels collectief, deels deelbaar, deels tijdelijk?
Je denkt dan al snel aan kleine woonvormen, gekoppeld aan gemeenschappelijke ruimtes, groene zones en plekken waar mensen samen dingen kunnen maken of delen. Niet groots en meeslepend, maar slim en sociaal. Het soort ideeën dat past bij een generatie die minder wil hebben en meer wil betekenen.
En in Salland?
De vraag “Hoe wil jij wonen in 2050?” is natuurlijk net zo relevant in Salland als in Eindhoven. Starters die geen kans krijgen, ouderen die geen passende woning vinden, dorpen die vergrijzen, grond die vastzit in regels en gewoontes. Verdelen, delen, combineren. Collectieve hofjes, van tijdelijke tiny houses tot meergeneratieprojecten. Wonen als iets wat je samen organiseert, niet iets wat je individueel bezit.
Het project Huisje, Boompje, Beestje stelt die vragen. Hoe willen wij wonen in 2050? Niet alleen qua stenen en daken, maar qua waarden. Willen we wonen als statussymbool, of als manier om samen een gemeenschap te vormen?
Interessante vraag: Hoe ziet jouw woonwens in 2050 eruit?
Misschien begint de oplossing wel met gewoon weer eens samen dromen.
