Terwijl de vlammen de bossen in het noordwesten van Syrië verwoestten – waar eeuwenoude bomen oorlogen hebben doorstaan maar niet bestand waren tegen de droogte – en terwijl dieren vluchtten voor het laaiende vuur van de woedende natuur, keek Europa, samen met Nederland, zwijgend toe.
Syrië vroeg om hulp. Brandweerlieden deden een dringende internationale oproep. De ramp was vanaf het eerste moment duidelijk. Toch aarzelde Europa. En met elke minuut die verstreek, smolten duizenden hectaren onder de voeten van het vuur.
De cijfers liegen niet
Een bosbrand is de stem van een ongehoorde schreeuw; elke verbrande boom vertelt het verhaal van ons stilzwijgen.
- Tussen de 14.000 en 18.000 hectare bos en landbouwgrond is volledig verwoest.
- Meer dan 100 brandweerteams namen deel aan de blusoperaties, ondersteund door minstens 16 vliegtuigen uit Syrië, Turkije, Libanon, Jordanië en internationale organisaties.
- Naar schatting zijn honderdduizenden bomen verbrand – elke hectare bevat ongeveer 1.000 bomen – wat betekent dat miljoenen tonnen CO₂ in de atmosfeer zijn vrijgekomen.
(Lees verder onder afbeelding)
Geen lokale crisis… maar een mondiale ramp
Echte verbondenheid met deze planeet betekent dat je om een kleine boom geeft alsof het een stukje van je ziel is.
Deze branden zijn geen lokale Syrische aangelegenheid. Ze zijn een open wond in het lichaam van de hele planeet.
Wat daar brandt, raakt ook ons hier. Elke verbrande boom in Latakia of Tartous verhoogt de opwarming van de aarde en vermindert haar vermogen om koolstof te absorberen.
Dat betekent: meer droogte. Meer stormen. Meer overstromingen. En meer klimaatangst, zelfs in steden als Amsterdam en Den Haag.
Politiek blust geen branden
Het is onaanvaardbaar dat deze Europese – en Nederlandse – traagheid bij het sturen van hulp voortkomt uit politieke overwegingen.
Wanneer het milieu instort, moeten politieke berekeningen stoppen. Er is hier geen oorlog, maar een strijd om het leven te redden.
Nederland – dat zichzelf profileert als voorvechter van milieu en klimaat – had het voortouw kunnen nemen, iets kunnen sturen, iets kunnen zeggen. Maar tot nu toe heeft het niets gedaan.
En waar blijft de Nederlandse pers?
Wat nog schrijnender is: zelfs de Nederlandse media, die zich soms fel roeren bij binnenlandse Syrische kwesties – of het nu gaat om religie of politiek – blijven stil wanneer duizenden hectaren Syrisch bos in vlammen opgaan.
Alsof bomen geen ziel hebben. Alsof het verbranden van leven zonder stem geen nieuwswaarde heeft. Misschien weet de journalistiek dit nog niet: ook bomen sterven met een schreeuw – alleen zonder geluid.
130.000 Syriërs in Nederland… maar geen erkenning
Soms is het moeilijk te begrijpen: er leven meer dan 130.000 Syriërs in Nederland, een gemeenschap die in grote mate beide identiteiten draagt en respecteert – de Syrische én de Nederlandse.
Toch lijken noch de politiek, noch de media in Nederland rekening te houden met deze burgers, met deze gemeenschap die intussen deel is van onze samenleving.
De branden in Syrië krijgen geen plek in het publieke debat, geen aandacht op de voorpagina’s, geen mededogen op tv. Alsof het zich allemaal afspeelt op een vergeten eiland achter de Zuidpool.
Een beetje erkenning schaadt niemand. Integendeel, het versterkt het gevoel van verbondenheid – dat deze Nederlands-Syrische burger wérkelijk deel uitmaakt van een land dat geeft om zijn verleden én zijn wortels, om mensen én om bomen… bomen… bomen.
De aarde kent geen “vijand” of “vriend”
Bomen kiezen geen politiek kamp. Water erkent geen paspoorten.
Toch laten we menselijke vijandigheden onze relatie met deze planeet bepalen.
Als we de aarde laten branden omdat we het niet eens zijn met haar bewoners, zal geen van ons ontsnappen aan de as.
Wat moet er nu gebeuren?
Wat we nodig hebben is duidelijk:
- Een internationale klimaatnood- organisatie die buiten politieke berekeningen werkt.
Wie onze omgeving aan het vuur overlaat, verbrandt niet in de vlammen… maar in de blik van een kind dat vraagt: waarom? - Een urgent Europees noodfonds ter ondersteuning van blusoperaties, ook buiten de grenzen van de EU.
- Een moreel Nederlands leiderschap dat haar milieubeloften met concrete daden bewijst.
Tot slot
“Een brand heeft niet meer dan een moment van onbewustheid nodig om honderd jaar schoonheid te vernietigen.”
– Virginia Woolf
- We hebben geen tweede versie van deze planeet.
- Wat vandaag in Syrië brandt, zal iedereen raken – in Nederland, in Europa, overal.
- Laten we niet wachten tot de rook onze ramen bereikt.
- Laten we handelen uit verantwoordelijkheid, niet uit medelijden.
Onze verschillen rechtvaardigen ons falen niet
- Stuur de vliegtuigen. Stop de brand.
- Bescherm onze planeet – voordat alles in vlammen opgaat.
- De aarde klaagt niet, maar bewaart de gezichten van wie haar verraadden.
