Keti Koti in Olst!
Is dit wel mogelijk? En hoe vier je een feest wat velen niet kennen.
Vroeger als ik te laat bij de voetbal was werd er meteen gezegd: “Die Suri is weer te laat”. Ik maakte het grapje denk ik net zo vaak zelf. Nu vraag ik me af, ging ik me nou gedragen naar het stereotype, of ben ik echt vaak te laat?
Al vier jaar vier ik Keti Koti in Amsterdam, een feest met betekenis voor mij. Ik zeg vier want het is een feestdag, waarbij stilstaan bij de slavernij niet het belangrijkste is maar juist het vieren van de vrijheid.Net als bevrijdingsdag. Ik vier mee omdat ik me verbonden voel. Maar wat is dat gevoel? Is dat omdat ik me Surinaams voel? Of is het omdat de helft van mijn roots uit Suriname komt? Of wil ik gewoon een leuke avond organiseren!
Mijn voorouders komen uit Afrika en zijn als slaaf met de boot naar Suriname gebracht; een tocht van maanden over de oceaan. In Suriname ontstond er door de eeuwen heen een menging van culturen. De multiculturele samenleving bestaat al eeuwen in Suriname. Zo heeft mijn vader Hindoestaans, Joods, Indiaans en Afrikaans bloed. Die mengelmoes van culturen ontmoette mijn moeder om vervolgens die grote oceaan weer over te steken. Ditmaal in tien uur, met een vliegtuig. Daar ben ik geboren, in Welsum aan de IJsseldijk.
Mijn tocht ging over de IJssel. Een paar jaar later. Om me te vestigen in Olst. Een tocht van slechts drie minuten. Hier zijn mijn zonen Samuel en Lucas geboren; met blond haar en blauwe ogen.
Dat zeg ik, Keti Koti in Olst
