Muziekportret: Bertje Beenen met ‘Op en Neer’

Jarenlang stond ik als DJ achter de draaitafels op bruiloften en feesten, waar ik elke avond mijn best deed voor het perfecte feestgevoel. De dansvloer was altijd gevuld met energie, het publiek genoot van swingende klassiekers en een gezonde dosis rock-’n-roll. De sfeer was uitbundig, de muziek altijd aanstekelijk en het plezier van de gasten was duidelijk te voelen.

Na verloop van tijd merkte ik dat de muzikale voorkeuren van het steeds jonger wordende publiek begonnen te veranderen. Het genre werd anders, de nummers sneller en de beats strakker. Waar ik eerst de touwtjes in handen had, kreeg ik steeds vaker verzoeken voor Hardcore, House of Nederlandstalige “la, la, la”-nummers. Terwijl ik de Nederlandse taal en cultuur nog steeds waardeer, begreep ik dat de simpelere computerbeats en de eindeloze meezingrefreinen niet meer bij mijn passie voor muziek pasten.

Om die reden besloot ik dat het tijd was om als DJ te stoppen op dit soort feesten. De connectie met het publiek was er nog steeds, maar de muzikale klik was er niet meer.

Wanneer ik mijn keuze uitleg, krijg ik vaak te horen: “Wij houden daar eigenlijk ook niet van”, maar het zijn meestal de jongere gasten die de sfeer op de avond bepalen en dit specifieke repertoire omarmen. Ze zingen de teksten moeiteloos mee en genieten zichtbaar van de muziek. Daar is op zich niets mis mee, muziek is tenslotte emotie en beleving, en iedereen heeft zijn eigen smaak.

Toch werkt het voor mij niet op dezelfde manier. Drie keer “De Engelbewaarder”, de bonkende hardcore beats en andere nummers in diezelfde stijl op één avond beginnen mij te irriteren. Het haalt mijn eigen plezier weg en beïnvloedt zelfs mijn stemming. Natuurlijk zegt dat meer over mij dan over de genodigden. Ik begrijp dat dit type muziek voor velen een belangrijke emotionele waarde heeft, maar voor mij voelt het niet meer als de juiste match.

Toch wil ik benadrukken dat Nederlandstalige muziek voor mij zeker wel mooi en waardevol kan zijn. Met een sterke liveband, zoals te zien is in het programma “De Beste Zangers”, kan het genre voor mij indrukwekkend en ontroerend zijn.

In mijn jaren ’70 en ’80 beleefde de Nederlandstalige popmuziek een bloei, zij het op een andere manier dan we vandaag de dag gewend zijn. Bands speelden live, met eigen instrumenten, en schreven originele, herkenbare teksten die een breed publiek aanspraken. Namen zoals Normaal, Doe Maar, Toontje Lager, Het Goede Doel, De Dijk, Frank Boeijen Groep, The Scene, Drukwerk en andere iconen bepaalden het muzikale landschap van die tijd.

De muziek uit deze periode blijft tijdloos, en veel van de nummers die destijds werden geschreven, zijn nog steeds geliefd. Ook de jongere generatie van nu voelt zich verbonden met deze klassiekers, waardoor de impact van deze bands nog altijd doorzet.

Naast deze grote namen waren er ook minder bekende artiesten die iets bijzonders toevoegden. Eén van hen is Bertje Beenen, een veelzijdige muzikant die in 1983 de verrassende LP “12 Ambachten, 13 Ongelukken” uitbracht.

Mijn kennismaking met Beenen kwam niet door zijn bekendheid, maar door de pure kracht van zijn muziek. De LP viel meteen op door de originele teksten, de speelse humor en de verrassende variëteit in muzikale stijlen. Elk nummer had zijn eigen unieke geluid: eigenzinnig, creatief en vol energie. Het was een album dat zich niet in één genre liet vangen, wat het voor mij extra boeiend maakte.

Hoewel het album commercieel gezien geen doorbraak beleefde, was het voor mij absoluut een waardevolle ontdekking. Sommige nummers werden zelfs uitgevoerd tijdens onze drukbezochte playbackshows, georganiseerd door Carnavalsvereniging De Sükkewottels. De humoristische teksten boden volop ruimte voor grappige schetsen, en de levendige melodieën pasten perfect bij de feestelijke sfeer van de shows.

Bertje Beenen

Bertje Beenen begon al vroeg met muziek. Op de middelbare school richtte hij de band De Grote Vandale op. Later speelde hij in diverse formaties zoals Satellite, Boobytrap, Roberto Q & the Boppers en Capsones. In elke band toonde hij zijn creativiteit en muzikale veelzijdigheid.

Begin jaren ’80 kreeg hij de kans om te schrijven voor platenlabel EMI, dat hem stimuleerde zijn eigen nummers op te nemen. Dit leidde tot “12 Ambachten, 13 Ongelukken”, waarvan het nummer “In de Discotheek” een klein hitje werd. Met zijn band Bertje Beenen’s Bloedgroep, verscheen hij meerdere malen op televisie. Samen met Bob Fosko (toen nog Geert Timmers) ontwikkelde hij het spraakmakende VPRO-programma De Zingende Dokter, waarmee hij opnieuw zijn humor en creativiteit etaleerde.

Zijn muzikale activiteiten beperkten zich niet tot popmuziek. In het theater bracht hij soloprogramma’s en werkte hij samen met onder anderen Machteld Wentzel, Guus Beijer en Rob van Houten. Zijn stijl was breed: van New Wave en rock-’n-roll met The Koffers tot een eerbetoon aan The Beatles in de tribute-band The Strawberry Beats.

(Lees verder onder afbeelding)

Daarnaast was Beenen actief als producer. In zijn Dingostudio in Hilversum werkte hij samen met bands als Raggende Manne en Van Dik Hout en produceerde hij muziek voor radio en televisie. Zijn invloed was groot, zowel op als achter het podium.

In 2017 overleed Bertje Beenen op 60-jarige leeftijd, een groot verlies voor de Nederlandse muziekwereld. Hij was een creatieve duizendpoot die zijn sporen op veel terreinen heeft nagelaten.

De LP “12 Ambachten, 13 Ongelukken” laat duidelijk zien waarin Beenen zich onderscheidt. Elk nummer heeft een unieke sfeer: soms licht en humoristisch, soms juist scherp, kritisch of nostalgisch. Eén van de nummers die ik graag wil uitlichten is “Op en Neer”. Dit lied werd destijds gebruikt tijdens een van onze plaatselijke playbackshows. De tekst leende zich uitstekend voor een theatrale vertolking en sloot perfect aan bij de sfeer van het evenement.

Hoewel Bertje Beenen nooit de bekendheid verwierf van zijn tijdgenoten, verdient zijn werk meer aandacht. Zijn muziek is origineel, muzikaal rijk en verrassend veelzijdig. Voor wie houdt van Nederlandstalige pop met karakter, inhoud en een knipoog, is zijn album een absolute aanrader.

Videoclips

Op en Neer:

2 Ambachten, 13 Ongelukken: