Kijk nou toch eens.. we lopen langs de IJssel in de uiterwaarden en daar tussen de graspollen zien we opeens een nest met eieren. Grote witte eieren. Ganzen- of eendeneieren?
Als ik om me heen kijk zie ik wel wat eenden zwemmen verderop in het water. Mooi gekleurde wilde eenden. De mannetjes pronken met donker groene koppen en tussen de veren in hun vleugels zitten opvallende blauw lila veertjes. Hun vrouwtjes zijn in bruin tinten veel minder opvallend. Zou dat nest van deze eenden zijn?
(Lees verder onder afbeeldingen)
Een eindje verder zie ik andere eenden zwemmen. Deze hebben meer wit in hun verenpak en zijn ook wat kleiner. Dat zijn bergeenden. Ze zijn behoorlijk aan het jagen achter elkaar aan en het lijkt wel of ze elkaar bevechten, of mannetjes die vrouwtjes willen imponeren of mannetjes die achter een vrouwtje aan zitten? Nu in de lente is het in ieder geval een gedoe van jou daar op het water!
(Lees verder onder afbeeldingen)
In een sloot zag ik afgelopen week ook van die koddige kuifeenden dobberen, waarvan de zwarte mannetjes lange afhangende veertjes aan hun kop hebben en een knalgele kring om het oog. En bij een wandeling langs de vijvers in park het Drostenkamp liepen een paar wel heel aparte eenden. Zij hadden van die rode gezwellen rond de snavel en toen ik dat later opzocht op Google bleken dat muskus eenden te zijn. Dit soort schijnt op kinderboerderijen wel vaker voor te komen en misschien waren deze er wel ergens van door gegaan de vrijheid tegemoet….
Ook een beetje vreemde eend in de bijt is de slobeend. Hij heeft een platte brede snavel en zeker het mannetje heeft een prachtig verenkleed: groene kop, witte borst en kastanje bruine buik. De binnenkant van de voorvleugels is lichtblauw en is pas opvallend als hij vliegt. Met hun apart gevormde snavel zwemmen ze al zevend rond en slobberen zo eendenkroos en waterdiertjes naar binnen
(Lees verder onder afbeeldingen)
Bij het nakijken van mijn fotoarchief kwam ik nog opnames tegen van weer een ander soort prachtige eenden: de smienten. Deze overwinteren hier en vertrekken in het voorjaar weer naar Siberië en Scandinavië. Ze zijn meestal in groepen bij elkaar en scharrelen graag in plasdras weilanden hun kostje bij elkaar. Hun bijnaam fluiteend kregen ze van wege het geluid dat ze maken.
Er zijn dus veel soorten eenden als je eens goed om je heen kijkt en dan heb ik ze nog lang niet allemaal gespot.
